Σχέση της Θρησκείας με την Ελεύθερη Σκέψη και τη φυσιολογική διαδικασία κατανόησης και εκμάθησης των ανθρώπων

Έχω ένα ελεύθερο πνεύμα μέσα στο πακέτο που λέγεται άνθρωπος, και νιώθω κάτοχος και διαχειριστής ενός τέτοιου ζωντανού οργανισμού.

Άρα μπορώ και σκέπτομαι.

Αναρωτιέμαι ότι ο τρόπος σκέψης που ο σύγχρονος θεοκρατικός *-ισμός διδάσκει, βασίζεται σε τυφλή αποδοχή ιδεών, ώς αλάθανστες και ως πηγές θεϊκής δικαιοσύνης, και απορρίπτει με απαγορεύσεις και αναθεματισμούς όσους προσπαθήσουν να χρησιμοποιήσουν το "θεϊκό δώρο της σκέψης και της ανάλυσης".

Κάθε θρησκευτική απόδειξη στη δικαιολόγηση σκέψεων και πράξεων προέρχεται από θρησκειολογικά συγγράματα που πρέπει να τα αποδέχεσαι τυφλά, και δια της τυφλής αποδοχής των αξιωμάτων, δέχεσαι και όλα τα παράγωγα των 'αληθειών' που εκφράζουν.

Η επιστημονική και φυσιολογική πορεία μάθησης του ανθρώπου από τις πρώτες μέρες της ύπαρξής του, βασίζονται σε ερεθισμούς, συνδιαστική σκέψη, πειραματισμούς και επαναπροσδιορισμό του περιβάλλοντος κόσμου. Η φωνή της μάνας, οι παλμοί της καρδιάς της και το φυσικό άρωμά της, είναι από τα πρώτα ερεθίσματα που μαθαίνει να αναγνωρίζει ένα μωρό ακόμα και μέσα στη κοιλιά της μάνας του. Ο δογματισμός επιβάλλεται από έναν άνθρωπο σε έναν άλλον. Ο δογματισμός χωρίς λογική εξήγηση είναι μέτρο καταστολής της φυσιολογικής διαδικασίας μάθησης, και είναι βιασμός της ψυχής ενός ατόμου. Η θέσπιση δογμάτων από πλειοψηφίες ή μειοψηφίες κοινωνιών, δε σημαίνουν και την ορθότητα ή όχι ενός δόγματος. Το δόγμα δεν είναι παράγωγο επιστημονικής μελέτης. Δε μπορεί κανείς να το επιβεβαιώσει, αφού και ο ορισμός του δεν έχει αρχή ή πηγή βάσης της έννοιάς του.

Όταν οι κοινωνίες νομοθετούν "δόγματα", κυρήτουν πόλεμο στη ελεύθερη σκέψη του ανθρώπου και εναντιόνται στη φυσιολογική διαδικασία κατανόησης και μάθησης του ανθρώπου. Οι κοινωνίες αυτές ενώ αποτελούνται από ανθρώπους, καταντούνε εχθροί των ανθρώπων.

Ο οποιοσδήποτε θεός τον οποίον οι θρησκόληπτοι επικαλούνται, είναι παρουσιασμένος σαν εχθρός της νόησης και της κριτικής σκέψης. Αυτό είναι ενάντια στους θρησκειολογικούς δογματισμούς που θέλουν τον ίδιο το θεό σαν πνεύμα σκεπτόμενο, παντογνώστη και δημιουργό των ανθρώπων με τοιούτες χάρες (κατ᾽ εικόνα και ομοίωση).

Χρησιμοποιόντας την ψυχολογία του καθρεφτισμού των σκέψεων δια της έκφρασης του ιδίου ατόμου (reverse psychology), κατανοούμε ότι τα άτομα με περιοριστικές τάσης παρουσίασης στο πρόσωπο του θεού τους, είναι οι ίδιοι περιοριστικοί στις δικές τους σκέψεις.

Ο φόβος είναι μεγάλος παράγοντας σκέψης στον άνθρωπο.

Αλλά έχει δύο πιθανές μορφές επίδρασης στη συμπεριφορά των ανθρώπων.

Σε άλλους τους ωθεί να αναλύσουνε και να μελετήσουν τις πηγές του φόβου, και από φόβο να το κάνουν ένα χαληναγωγημένο όπλο γνώσης. Αυτοί ονομάστηκαν εφευρέτες και επιστήμονες και πρωτοπόροι στις ελεύθερες κοινωνίες, ή καυτικάν στην πυρά από την "ιερά εξέταση" των τρομαγμένων προς την αλλαγή,

Σε άλλους ο φόβος δημιουργεί αισθήματα πανικού, τρόμου και κινδύνου τιμωρίας από την κοινωνία των φοβουμένων τις αλλαγές και εξελίξεις. Αυτοί ονομάστηκαν καλά παιδιά, παραδοσιακοί και θεματοφύλακες των παραδόσεων μέσα στις κοινωνίες όπου επικρατεί ο νόμος του θεού που τα έκανε όλα και δεν έμεινε τίποτα στον άνθρωπο να καταφέρει. Σε άλλες κοινωνίες αυτοί οι πανικόβλητοι απομονώθηκαν για τις κατωτέρου επιπέδου υπευθυνότητες και εργασίες.

Δε χρειάζεται να τονίσω ότι οι περισσότερες κοινωνίες είναι του φοβολαγνικού χαρακτήρα και η αληθινή επιστήμη, καταδικάζεται καθημερινά.

Το μέγα πλήθος των φοβολάγνων αναστέλλει κάθε είδους εξέλιξη, διότι κάθε καινούριο είναι και άγνωστο. Το άγνωστο είναι και η τροφή του φόβου. Αν και θα έπρεπε λογω φοβολαγνείας δια μέσου της θεϊκής τιμωρίας, να χαίρονται που άνθρωποι επιστήμονες παράγουν νέα και άγνωστα σημεία αναφοράς ως προς το επίπεδο τους προς θέληση γνώσης, εκείνοι τιμωρούν και ατιμάζουν κάθε άνθρωπο που παράγει νέα "άγνωστη σε εκείνους" γνώση. Ενώ θα έπρεπε να χαίρονται ότι οι επιστήμονες τους δίνουν ακόμα μία δόση φοβίας , από την οποία και εξαρτώνται ως φοβιομανείς.

Πόσες ιστορίες περί το τέλος του κόσμου ήλθαν από επιστήμονες και πόσες από τους θρησκολήπτους φοβολάγνους; Τι περιγραφές και λεπτομέρειες δίνουν οι επιστήμονες και τί οι θρησκόληπτοι φοβολάγνοι;

Ο φόβος είναι η πηγή κάθε θρησκείας και ότι έχει ειπωθεί βασίζεται στο φόβο.

Από τότε που ο άθρωπος κατάλαβε όχι μόνο ότι υπάρχει αλλά και ότι πεθαίνει - τερματίζεται, όλος ο πλούτος των σκέψεων με αφετηρία το φόβο του θανάτου, έγινε και πηγή δoξασιών σε όλες τις οργανωμένες η μη θρησκείες.

Οι θρησκείες έχουν ως μοναδική πηγή από υποψήφιους πελάτες τον χώρο των φοβολάγνων.

Η εχθρότητα των φοβολάγνων προς το μέρος των ελεύθερων σκεπτόμενων ανθρώπων είναι φανερό από τους δογματισμούς και τις λίστες τιμωριών μέσα στα εγχειρίδια των θρησκειών.

Η δικαιολόγηση πέρα των θρησκευτικών δογματισμών, προκαλλούν αγανάκτηση και συναισθηματικές εκρήξεις στους φοβολάγνους.

.

Σχετικά Άρθρα