Μεταφράστε τη σελίδα

Αναζήτηση / Search

Socratic News


Are you interested in Democracy ?

Σάββατο 13 Νοεμβρίου 2010

Οι νέοι Τούρκοι υπήκοοι της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

The mythical Mount Olympus in northern Greece....Image via WikipediaΕάν πραγματικά θέλετε να καταλάβετε τι σημαίνει αυτό, τότε να σκεφτείτε τι θα λέτε όταν μιλάτε, εργάζεσθε, συνεργάζεστε και συμμετέχετε σε οποιαδήποτε σχέση με τους κατωτέρω δημοσίους υπαλλήλους της Ελληνικής Δημοκρατίας, διότι οι αναφερόμενοι έχουν ορκιστεί να διαφυλάττουν τους νόμους και τα συμφέροντα της Τουρκικής Δημοκρατίας.
Ο νεοοθωμανισμός είναι παλιά πληγή της ελληνικής κοινωνίας, με τις κινήσεις της δικτατορίας του Γεωργίου Παπαδόπουλου, να θέλει έντονα τη συμμαχία της Τουρκίας προς την αποφυγή του Σοβιετικού κινδύνου από βορρά, έχοντας τα μάλα των προθέσεων περί μιας  νεοοθωμανικής συνομοσπονδίας Ελλάδος, Κύπρου και Τουρκίας. Η φιλική του αυτή στάση προς την Τουρκική πλευρά φάνηκε με την απόσυρση της ΕλΔυΚ, κάνοντας τον αμερικανικό και νατοϊκό σχεδιασμό τη ανατολικής μεσογείου, ευκολότερο προς την επεκτατική πολιτική της Τουρκίας.
Τώρα βλέπουμε τη δεύτερη φάση του νεοοθωμανικού σχεδιασμού της μεσογείου, που προβλέπει την διπλή υπηκοότητα των αρχιερέων, τη διαίρεση του Αιγαίου, τη κατάργηση των κοινών συνόρων Ελλάδος και Κύπρου, με αμφισβήτηση της υφαλοκρηπίδας του Καστελόριζου.
Πολλοί ιεράρχες της λίστας είναι σε παραμεθόριες περιοχές και κατέχουν διοικητικές θέσεις.
Αν θυμάστε ο τίτλος του Δεσπότη, είναι διοικητικός και πολιτικός τίτλος (Δεσποτάτο του Μωριά, Δεσποτάτο της Ηπείρου) , και κατά την οθωμανική διοικητική πολιτική, οι άρχοντες των θρησκευτικών ομάδων γίνονταν αυτόματα και πολιτικοί, δικαστικοί και κοινωνικοί ηγέτες των θρησκευομένων των τριών μονοθεϊστικών ομάδων.  Άθρησκοι και πολυθεϊστές απαγορεύτηκαν ή εντάχθηκαν σε άλλες θρησκευτικές ομάδες διοίκησης.
Έτσι μόνο ο χριστιανός πατριάρχης της Κωνσταντινούπολης θα ξαναγίνει εθνάρχης των Ρωμιών, και έτσι οι Έλληνες θα εκδιωχθούν ξανά από την Ελλάδα, αφού ξανά θα αρχίσει ο διωγμός και ο βιασμός αποδοχής άλλης θρησκείας, ώστε να ενταχθούν στο οθωμανικό κυβερνητικό σύστημα.
Τα πετρέλαια και τα αέρια του Αιγαίο και του Κρητικού πελάγους έχουν ήδη παραχωρηθεί στο νεοσυσταθέν οθωμανικό κράτος της ανατολικής Μεσογείου. Οι οικονομικοί αναλυτές εκφράζουν την άκρατη εμπιστοσύνη τους προς το νεοοθωμανικό μοντέλο του Ερντογάν, παρά στους απατεώνες Έλληνες πολιτικούς των τελευταίων δεκαετιών, άσχετα αν και αυτοί έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη δημιουργία του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος στην Ελλάδα (βλέπε ΕΚΤ credit swaps, Goldman Sachs, Γερμανικοί και Γαλλικοί εξοπλισμοί, είσοδος στην ευρωζώνη ) .
Η αφαίρεση ψήφου και η ελεγχόμενη χρεωκοπία, θα επανέλθουν σύντομα κοντά μας, αφού έτσι θα μας φανεί ως μονόδρομος η αποχώρηση της Ελλάδος από την ζώνη του ευρώ, και η μετέπειτα αποχώρηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση λόγω αφαίρεσης πολλών δικαιωμάτων στη συμμετοχή λήψης αποφάσεων, και η αναζήτηση νέων "συμμάχων" στην ανατολική Μεσόγειο.
Απλά να θυμηθούμε την "ισχυρή Ελλάδα" πριν από δύο χρόνια του Καραμανλή, την "κοινωνική" Ελλάδα του Παπανδρέου, και τις λίστες χρεών που έχουμε σήμερα κρεμασμένες σαν φλουριά της προίκας μας στη επίσημη στολή που πάμε χορεύοντας στους νοητούς γκρεμούς του οικονομικού Ζαλόγγου.
Και μη ξεχάστε να ζητήστε την ευλογία τους για να πάτε και εσείς όσοι θέλετε να τουρκέψετε.



Ο ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΧΕΙ ΩΣ ΕΞΗΣ:

Ο Μητροπολίτης Αρκαλοχωρίου, Καστελλίου και Βιάννου κ. Ανδρέας

Ο Μητροπολίτης Δαρδανελλίων κ. Νικήτας

Ο Μητροπολίτης Ιεραπύτνης και Σητείας κ. Ευγένιος

Ο Μητροπολίτης Ιταλίας και Μελίτης κ. Γεννάδιος

Ο Μητροπολίτης Καρπάθου και Κάσου κ. Αμβρόσιος

Ο Μητροπολίτης Κισάμου και Σελίνου κ. Αμφιλόχιος

Ο Μητροπολίτης Κώου και Νισύρου κ. Ναθαναήλ

Ο Μητροπολίτης Μιλήτου κ. Απόστολος

Ο Μητροπολίτης Μπουένος Άϊρες κ. Ταράσιος

Ο Μητροπολίτης Νέας Ζηλανδίας κ. Αμφιλόχιος

Ο Μητροπολίτης Πέτρας και Χερρονήσου κ. Νεκτάριος

Ο Μητροπολίτης Πισιδίας κ. Σωτήριος

Ο Μητροπολίτης Προικοννήσου κ. Ιωσήφ

Ο Μητροπολίτης Σύμης κ. Χρυσόστομος


Enhanced by Zemanta

Πολιτικές, νομικές και οικονομικές ευθύνες στα κυβερνώντα κόμματα της Ελλάδος αλλά και τη διοίκηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το δημόσιο χρέος



Παρασκευή 12 Νοεμβρίου 2010

Director-General of UNESCO condemns murder of Greek journalist Socrates Giolias




23-07-2010 (Paris)

Socrates Giolias
The Director-General of UNESCO, Irina Bokova, today condemned the brutal murder of Greek investigative journalist Socrates Giolias, who was shot to death by unidentified assailants on 19 July outside his home in the Ilioupolis suburb of Athens.
“I condemn the cold-blooded murder of Socrates Giolias,” said Ms Bokova. “Violence against journalists constitutes an attack on the fundamental human right of freedom of expression. It is a direct threat to democracy. I count on the Greek authorities to do their utmost to bring to justice the perpetrators of this crime. They cannot be allowed to act with impunity.”

Mr Giolias, 37, was the director of the radio station Thema 98.9 FM and also administered and wrote for the popular social and political blog Troktiko. According to press reports, he was lured out of his apartment early Monday morning by three men disguised as security personnel, who then opened fire on him. He was shot at least 20 times.

Colleagues said Mr Giolias was about to publish a report on corruption. "Somebody wanted to silence a very good investigative reporter who had stepped on a lot of toes with his stories," said Panos Sobolos, president of the Athens journalists' union, to BBC News.
πηγή : http://portal.unesco.org/ci/en/ev.php-URL_ID=30686&URL_DO=DO_TOPIC&URL_SECTION=201.html

Ισλαμική ηθική στη Γάζα

Η Hamas και ο κοινωνικός εξισλαμισμός της Γάζας

Bitterlemons International.org 4.11.10
Του Mkhaimar Abusada *

Η Λωρίδα της Γάζας ήταν γνωστή ως μια πολύ παραδοσιακή και συντηρητική κοινωνία πολύ πριν η Hamas αναλάβει τον έλεγχό της τον Ιούνιο του 2007. Η πυκνοκατοικημένη Λωρίδα κατοικείται κυρίως από Παλαιστίνιους πρόσφυγες οι οποίοι υποφέρουν εδώ και καιρό από τη φτώχεια και την αδιαφορία. Όμως, από τότε που η Hamas κατέλαβε τον έλεγχο της Λωρίδας της Γάζας, έχει εντείνει τις προσπάθειες και τις δραστηριότητες της για εξισλαμισμό της κοινωνικής ζωής των ντόπιων Παλαιστινίων. Ο εξισλαμισμός της Γάζας αναφέρεται στις προσπάθειες και τη διαδικασία βίαιης επιβολής του Ισλαμικού νόμου και της Ισλαμικής παράδοσης.

Η διαδικασία του Εξισλαμισμού επιβάλλεται από την κυβέρνηση της Hamas και τους μηχανισμούς ασφάλειας της καθώς και από ομάδες εθελοντών dawa που πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι ζητώντας από τους πολίτες να συμμορφωθούν στους Ισλαμικούς νόμους και να φορούν την παραδοσιακή μαντίλα (hijab). Πέρα από την επιβολή Ισλαμικών κοινωνικών κανόνων στην καθημερινή ζωή, η Hamas ελέγχει το κοινωνικό, εκπαιδευτικό και θρησκευτικό σύστημα μέσω των οποίων κατηχούνται οι κάτοικοι με Ισλαμικές αξίες που έχουν μια μακροπρόθεσμη επίδραση στη φύση της κοινωνίας της Γάζας.

Το επίσημο εκπαιδευτικό σύστημα στη Γάζα (με εξαίρεση τα σχολεία της UNRWA) είναι πλήρως ελεγχόμενο από τη Hamas. Αυτό διευκολύνθηκε από τη γενική απεργία των εκπαιδευτικών κατά την έναρξη της σχολικής χρονιάς 2008-2009. Η Hamas κατάφερε να αντικαταστήσει τους εκπαιδευτικούς με άλλους της δικής της ιδεολογίας. Το εκπαιδευτικό σύστημα υφίσταται μια διαδικασία Εξισλαμισμού - κατά την έναρξη του σχολικού έτους τον Αύγουστο του 2009, το Υπουργείο Παιδείας της οργάνωσης επέβαλε τη hijab στα κορίτσια και τοποθέτησε άνδρες καθηγητές στα σχολεία αρένων.

Η διαδικασία εξισλαμισμού διευκολύνεται επίσης από την τάση των κατοίκων της περιοχής, ανδρών και γυναικών, για συμμόρφωση στις Ισλαμικές αξίες της Hamas. Ένα από τα πιο ορατά σημάδια είναι ο αυξανόμενος αριθμός γενειοφόρων ανδρών και γυναικών με hijab στους δρόμους της Γάζας. Μερικοί απ’ αυτούς μεγαλώνουν γενειάδες για θρησκευτικούς λόγους ενώ οι γυναίκες απλώς δεν θέλουν να παρενοχληθούν από την "αστυνομία ηθικής" της Hamas και τις ομάδες Dawa. Αυτές οι ομάδες Dawa είναι ένα πολιτικό δίκτυο εθελοντών της Hamas που ανήκουν σε Ισλαμικούς φιλανθρωπικούς συλλόγους και ασχολούνται με πολιτιστικά, εκπαιδευτικά και θρησκευτικά θέματα.

Το 2010, η κυβέρνηση της Hamas ενέτεινε τη διαδικασία κοινωνικού εξισλαμισμού της Γάζας. Σύμφωνα με δήλωση που έδωσε στη δημοσιότητα η Παλαιστινιακή Ανεξάρτητη Επιτροπή για τ’ Ανθρώπινα Δικαιώματα στα μέσα Σεπτεμβρίου, οι προσπάθειες αυτές περιλάμβαναν την καταστολή της κοινωνίας των πολιτών και σοβαρές παραβιάσεις της προσωπικής ελευθερίας. Για παράδειγμα, η Hamas απαγόρευσε το κάπνισμα ναργιλέ από τις γυναίκες σε δημόσιους χώρους. Το κάπνισμα και η διασκέδαση σε δημόσιο χώρο ήταν εξάλλου οι λόγοι που η αστυνομία της Hamas έκλεισε για τρεις ημέρες στα μέσα Σεπτεμβρίου το Beach Hotel στη Γάζα όπως και πολλά άλλα τουριστικά μέρη.

Το καλοκαίρι του 2010 παρατηρήθηκε μια εξαιρετικά τεταμένη σχέση μεταξύ της Hamas και του διευθυντή της UNRWA John Ging. Εξτρεμιστές πυρπόλησαν τις καλοκαιρινές κατασκηνώσεις της UNRWA ενώ φυλλάδια μιας εξτρεμιστικής ομάδας κατηγορούσαν την UNRWA ότι δίδασκε στα κορίτσια φυσική κατάσταση, χορό και ανηθικότητα. Τα φυλλάδια διανέμονταν μέσα και γύρω από τα ελεγχόμενα από τη Hamas τζαμιά της Γάζας. Παρόλο που η Hamas καταδίκασε τις επιθέσεις και δεσμεύτηκε να εντοπίσει τους δράστες, τίποτα σχετικό με την πορεία της έρευνας δεν έχει ανακοινωθεί.

Το Crazy Water Park, ένας από τους πιο δημοφιλείς τόπους διασκέδασης της Λωρίδας της Γάζας, έκλεισε στα μέσα Σεπτεμβρίου από την αστυνομία της Hamas επειδή επέτρεπε τα μικτά μπάνια. Δύο εβδομάδες αργότερα, η περιοχή πυρπολήθηκε από ομάδα άγνωστων ενόπλων. Η κυβέρνηση της Hamas καταδίκασε αυστηρά το περιστατικό και υποσχέθηκε να συλλάβει τους δράστες. Παρόλο που δεν είναι ξεκάθαρο ποια Ισλαμική ομάδα βρισκόταν πίσω από αυτό, η ευθύνη ανήκει μάλλον σε Ισλαμιστές μαχητές που υποστηρίζονται από τη Hamas η οποία αντιτίθεται στις μικτές συναναστροφές.

Μια άλλη ανησυχητική εξέλιξη αυτού του καλοκαιριού ήταν ο ενισχυμένος ρόλος της "αστυνομίας ηθικής" της Hamas. Η ντυμένη στα μαύρα αστυνομία της Hamas άρχισε να περιπολεί τις παραλίες της Γάζας για να διασφαλίσει ότι οι άνδρες και οι γυναίκες είναι "κατάλληλα" ντυμένοι και δεν συγχρωτίζονται άτομα του αντίθετου φύλου που δεν είχαν συγγένεια μεταξύ τους. Η αστυνομία ηθικής παρακολουθεί δημόσιους χώρους, δρόμους και μικτά πανεπιστήμια για τυχόν ύποπτες και ανάρμοστες συμπεριφορές.

Η στρατηγική της Hamas έγκειται στον βήμα-βήμα εξισλαμισμό της Λωρίδας της Γάζας ώστε ν’ αποφευχθεί τυχόν πρόκληση προς τις γειτονικές Αραβικές χώρες και τη διεθνή κοινότητα. Η Hamas αρνείτο πάντα τις κατηγορίες για μετατροπή της Γάζας σ’ ένα Ισλαμικό εμιράτο αλλά σε μια πολύ πρόσφατη συνέντευξή του στο Reuters, το κορυφαίο στέλεχος της οργάνωσης Mahmoud al-Zahar, απηύθυνε το ερώτημα: "Είναι έγκλημα να εξισλαμιστεί ο λαός; Είμαι ένας Μουσουλμάνος που ζει εδώ σύμφωνα με την παράδοσή μας. Γιατί πρέπει να ζήσω σύμφωνα με την παράδοσή σας;" Ο Zahar υπερασπίστηκε τους νόμους της Hamas αλλά αρνήθηκε να πει πόσο μακριά θα φτάσει τον εξισλαμισμό.

Είναι ασφαλές να πούμε ότι απώτερος στόχος της Hamas είναι ο σταδιακός εξισλαμισμός της Λωρίδας της Γάζας και η παρουσίασή της ως επιτυχημένου μοντέλου για το μετριοπαθές πολιτικό Ισλάμ.

*Ο Mkhaimar Abusada είναι καθηγητής πολιτικών επιστημών στο πανεπιστήμιο Al-Azhar στη Γάζα.

πηγή: http://bitterlemons-international.org/inside.php?id=1312

Οι θεοί στη νομική σας υπηρεσία

Ονειροπαρμένοι και δυστυχισμένοι

the page contains text of Mark 2:18-26; in Mar...Image via WikipediaΤελικά όταν ονειρεύεσαι παραδείσους, κολάσεις, νησιά με απόλαυση χωρίς φροντίδες και εργασία, πως θα νιώθεις όταν θα είσαι πλούσιος, πως θα νιώθεις όταν θα είσαι διευθυντής, πως θα είναι στη κόλαση και ποιος θα μετρά τη θερμοκρασία των καζανιών, πως ... πως ... και περισσότερα πως ...
ήδη έχασες την ευκαιρία να κάνεις το πρώτο βήμα προς την εκπλήρωση των αγαθών και την αποφυγή των εναντίων καταστάσεων. Έχεις ήδη χάσει χρόνο, σκέψη και θέληση να κάνεις τον εαυτό σου πρώτα και τους πλησίον σου καλύτερους.
Μετά σου φταίνε όλοι οι άλλοι που δεν έκαναν τα χατήρια σου για κάθε σου επιθυμία. Φαντασμένε, η κόλαση έγινε για εσένα που μόνο φαντάζεσαι, και η κόλαση αυτή δεν είναι μελλοντική αλλά ήδη από το παρελθόν της ζωής του ο κάθε φαντασμένος ζει μέσα σε αυτή τη κατάσταση, το παρόν του είναι κλειδωμένο από σκέψεις αλλόκοτες, και το μόνο που μπορεί να σχεδιάσει για το μέλλον του είναι περιορισμένο μέσα στα φανταστικά όρια που ο ίδιος κατασλεύασε με τη φαντασία του.
Όταν κάποιος μιλούσε για χριστό και αντίχριστο και κατασκεύαζε σχέδια αντιμετώπισης αυτού του φανταστικού υποθετικού και θρησκευτικού επιπέδου πρόβλημα, ομοιάζει με άνθρωπο που ενώ παίζει ηλεκρτονικό παιχνίδι, καταντάει να νιώθει ότι όλη η ζωή του είναι μέρος του ηλεκτρονικού παιχνιδιού που ο ίδιος όχι μόνο δε κατασκεύασε αλλά και ξεχνά ότι το ηλετρονικό παιχνίδι είναι μέρος της αληθινής του ζωής.
Κάτι τέτοιο αποτέλεσμα έχουν όλες οι μεταθανάτιες θρησκευτικές παραμυθιάσεις  στα θύματα τους, είτε λέγονται χριστιανοί, είτε, μωαμεθανοί, είτε ιουδαϊστές, είτε βουδιστές.
Η ζωή είναι εδώ τώρα μαζί με τη χαρά και τη λύπη της. Από το καθένα εξαρτάται το πόσο βάροςδίνει στη πραγματικότητα και πόσο στις φαντασιώσεις του.
Και φυσικά έτσι μπορούμε να κατανοήσουμε όλα τα απολυταρχικά συστήματα διακυβέρνησης, είτε εθνικιστικά, είτε εθνικοσοσιαλιστικά, είτε θρησκευτικοπολιτικά, είτε στρατιωτικά. Όλα τους βασίζονται στις φαντασιώσεις που αφού τις πίστευαν τόσο έντονα και για μακρό χρονικό διάστημα, κατάντησαν να είναι μέρος των αναμνήσεων τους και έτσι έγιναν μέρος της προσωπικότητας τους που πλέον όποιος προσπαθήσει να τους επαναφέρει στον αληθινό κόσμο, γίνεται ο χειρότερος και πιο μισητός εχθρός τους, γίνεται ο διάβολος προσωπιποιημένος για αυτούς και τα καθεστώτα τους. Η αλλοιωμένη προσωπικότητα τους, μετά τους δίνει το ελεύθερο της καταδυνάστευσης κάθε άλλης μορφής σκέψης, γίνεται νόμος και τιμωρός για τους αντιφρονούντες των αλλοιωμένων από τη φαντασία ανθρώπων.
Με άλλα λόγια οι διαβλημένοι άνθρωποι βλέπουν όλους τους νη συνορούντες τις θέσεις τους ως διαβόλους του κόσμου (τους) όλου. Στρατοκρατίες, παπαδοκρατίες, ιμαμηδοκρατίες, βουδοκρατίες και λοιπες δικτατορίες έχουν όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά.
Ο Αγών Μου, Το Πηδάλιον των Θείων και Ιερών Κανόνων, Το Κοράνι μαζί με τις Οδηγίες των Ιμάμηδων, όλα τους έχουν την εχθρικότητα κατά των αντιφρονούντων της κάθε φρόνησης (άσχετα εάν δεν υπάρχει σόφρων φρόνηση).

Ποιος είναι ικανός να πει σε κάποιον ότι ο διάβολος και ο αντίχριστος που περιμένει να κυριαρχίσει το κόσμο ότι είναι ήδη κυρίαρχος του διαβεβλημένου εγκεφάλου του από τις ίδιες φαντασιώσεις;

Ποιος τρελός αναγνωρίζει την τρέλα του;

Σχετικά άρθρα:

Επιστήμη - Ψυχολογία - Το μυαλό των ανθρώπων περί άλλα τυρβάζει τη μισή μέρα και αυτό τους κάνει λιγότερο ευτυχισμένους
Enhanced by Zemanta

Χάλκινο μετάλλιο για δύο Ελληνόπουλα στην 4η Ολυμπιάδα Αστρονομίας και Αστροφυσικής Θεσσαλονίκη



Χάλκινο μετάλλιο και μία τιμητική διάκριση είναι ο απολογισμός της ελληνικής αποστολής στην 4η Ολυμπιάδα Αστρονομίας και Αστροφυσικής.

Από αριστερά προς τα δεξιά: Λουκάς Ζαχείλας - Ορφέας Βουτυράς - Νίκος Φλεμοτόμος - Γιώργος Λιούτας - Γιάννης Σειραδάκης
Οι μαθητές Ορφέας Βουτυράς από την Αθήνα και Γιώργος Λιούτας από τα Τρίκαλα κέρδισαν το χάλκινο μετάλλιο, ενώ ο Νίκος Φλεμοτόμος από την Αθήνα απέσπασε τιμητική διάκριση. Στην Ολυμπιάδα συμμετείχαν 22 χώρες από την Ευρώπη, την Ασία και τη Ν. Αμερική, με 110 μαθητές.

Οι δύο "χάλκινοι ολυμπιονίκες" κατάφεραν να συγκεντρώσουν ποσοστό 75% στη συνολική βαθμολογία των εξετάσεων που έγιναν στο πλανητάριο του Πεκίνου. Μεταξύ άλλων τους ζητήθηκε να βρουν την ακριβή ημερομηνία του έτους, σύμφωνα με συγκεκριμένη διάταξη των αστεριών στον ουρανό. Η ελληνική "ντριμ τιμ" σχηματίστηκε μετά από πολύ απαιτητικές εξετάσεις που οργάνωσε η Εταιρεία Αστρονομίας και Διαστήματος στο Βόλο, με συμμετοχή 100 μαθητών απ όλη τη χώρα.

Την ελληνική αποστολή, στην οποία συμμετείχαν επίσης η Δέσποινα Παζούλη από τη Δράμα και ο Στέφανος Τύρος από την Καλαμάτα, προετοίμασαν ο καθηγητής του τμήματος Φυσικής του ΑΠΘ και πρωτεργάτης στη δημιουργία του διεθνούς θεσμού, Γιάννης Σειραδάκης, ο λέκτορας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Λουκάς Ζαχείλας, ο καθηγητής του τμήματος Φυσικής ΑΠΘ, Χαράλαμπος Βάρβογλης, ο καθηγητής του τμήματος Φυσικής ΑΠΘ, Κωνσταντίνος Μελίδης, οι φοιτητές του τμήματος Φυσικής ΑΠΘ Γιώργος Βαλογιάννης και Αγγελος Τσιάρας, ο φοιτητής του Πανεπιστημίου Αιγαίου Αλέξανδρος Φιλοθώρος και ο ερασιτέχνης αστρονόμος Αριστείδης Βούλγαρης.
πηγή: http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=205022

Το σκάνδαλο των σκανδάλων;

Εμπλέκονται 30 υψηλόβαθμοι κρατικοί υπάλληλοι που παραμένουν στις θέσεις τους με όλες τις κυβερνήσεις, έχουν διασυνδέσεις με 15 ανώτατα στελέχη πολυεθνικών που ελέγχουν όλο το χρηματοπιστωτικό σύστημα και κατευθύνουν τις αποφάσεις των υπουργών


Τέσσερις Έλληνες «Ντι Πιέτρο» - ανώτατοι Εισαγγελείς με κάθε μυστικότητα συλλέγουν στοιχεία και ερευνούν τα πάντα για περίπου 30 άτομα, υψηλόβαθμους κρατικούς υπαλλήλους, οι οποίοι κατέχουν καίρια πόστα του κρατικού μηχανισμού.

Κοινό γνώρισμα των προσώπων αυτών είναι ότι διαχρονικά, με όλες τις κυβερνήσεις, παραμένουν στις ίδιες θέσεις. Και εισηγούνται στους εκάστοτε υπουργούς νομοσχέδια, αποφάσεις και επιλογές, που υποκρύπτουν «εξυπηρετήσεις» συμφερόντων, φυσικά με το αζημίωτο.

Οι υψηλόβαθμοι αυτοί κρατικοί υπάλληλοι, που ενώ αλλάζουν οι κυβερνήσεις αυτοί είναι αμετακίνητοι, έχουν διασυνδέσεις με 15 ανώτατα στελέχη πολυεθνικών εταιρειών, που ελέγχουν όλο το χρηματοπιστωτικό σύστημα της χώρας!

Οι 30 κρατικοί διαχρονικοί υπάλληλοι καθοδηγούνται από τα 15 στελέχη των πολυεθνικών και έχουν τον «τρόπο» να ακυρώνουν την οποιαδήποτε απόφαση!

Οι τέσσερις Εισαγγελείς ερευνούν κάθε πτυχή της ζωής των 30 κρατικών υπαλλήλων, τον κύκλο των συγγενών τους και τα περιουσιακά τους στοιχεία. Ήδη έχουν πάρει καταστάσεις για το τι έχει υπογράψει ο καθένας!

Η υπόθεση αυτή έχει τεράστιες διαστάσεις, και όπως λένε κάποιοι που γνωρίζουν τις έρευνες που διεξάγονται, η βόμβα που θα εκραγεί θα είναι τόσων μεγατόνων που θα σαρώσει όλο το πολιτικό σύστημα. Έτσι δε και δημοσιοποιηθεί το πόρισμα θα βγει ο κόσμος, αλλά και βουλευτές, και θα τους πάρουν όλους με τις πέτρες...
πηγή: http://www.paron.gr/v3/new.php?id=58828&colid=37&catid=34&dt=2010-09-19%200:0:0

Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010

Μυροβλήτες ή μυροδέκτες; Αγωγός μύρου στο ναό του αγίου Δημητρίου

Τελικά το μύρο αναβλύζει από τους αγίους των χριστιανών ή οδεύεται προς αυτούς με μηχανισμούς, μηχανορραφίες και μυστικές ενέργειες απατεώνων ρασοφόρων;

Ο Βησσαρίων έχασε την ικανότητα αγιότητας, πιθανό γιατί οι νέοι ιερείς να μην ήταν μυημένοι στα αρχέγονα κόλπα μουμιοποιήσεως, που όπως και η τελετή του αγίου φωτός έχει να κάνει περισσότερο με το τι θέλει ο κόσμος να ακούει παρά με το τι στην αλήθεια συμβαίνει περί την ακοίμητη κανδήλα του παναγίου τάφου.

Το κακό είναι ότι κάθε χριστιανική αίρεση (ακόμα και η λεγόμενη ορθόδοξη) έχει ανάγκη να πουλά τα θαύματα και είναι κοινά μυστικά τα κόλπα περί αναλλοίωτων πτωμάτων, θεϊκών φωταγωγημένων τελετών, οπτασιών, παρουσιάσεως αγίων και επαληθεύσεως των λόγων των ιερέων.

Προσπαθήστε όσοι πιστοί να πάρετε τη γνώμη του πνευματικού σας καθοδηγού περί των θαυμάτων των αλλόδοξων και αιρετικών. Εκεί είναι και η σοφία, ὀποιος σας πει ότι ξέρει το πως παρουσιάζουν οι άλλοι θαύματα, είναι εκείνοι που κάτι άκουσαν για τις μεθοδεύσεις αλλά ποτέ δεν μπλέχτηκαν στην κατ' εντολή διάπραξη παρόμοιας απάτης. Όσοι σας πουν ότι υπάρχει πιθανότητα να είναι αληθινό το θαύμα των αιρετικών, τότε είτε έχει μεγάλη ασχετοσύνη με τις μαγγανείες, είτε ξέρει πολύ περισσότερα από όσα προδιατίθεται να σας φανερώσει. Έτσι και αλλιώς η ελεύθερη μετάβαση ιερέων της ιδίας πίστεως από τόπο σε τόπο απαγορεύεται δια κανόνα. Έτσι τα τοπικά θαύματα μόνο οι τοπικοί θεατρίνοι των ναών μπορούν και ξέρουν να τα παίζουν. Και φυσικά χρειάζεται όρκος, αλληλουχία και εμπιστευτικότητα στο καθένα που αναλαμβάνει να συνεχίσει το έργο της σωτηρίας δια της εν θεώ απάτης των πιστών.

Η τελετουργία και οι ευχές της αφής του αγίου φωτός είναι οι ίδιες ευχές που κάθε ιερέας διαβάζει τη νύχτα του Σαββάτου της Μεγάλης Εβδομάδος στη δική του εκκλησία, αλλά βλέπετε δεν είναι και τόσο αγιαστικές εκείνου οι ευχές, παρά αποστέλλεται ειδική πτήση αεροπλάνου να φέρουν την Ιησουική φλόγα από την Ολυμπία των χριστιανών την Ιερουσαλήμ.

Ακόμα και οι ίδιοι οι χριστιανοί διαιρούν σε κλίμακα αγιότητας τη κάθε ευχή ανάλογα από που και απὀ ποιον και πότε έγινε, έτσι όπως λέει και στα ευαγγέλια τους νομίζω !

Αριστοτέλους: Τα μετά τα φυσικά

Ευκλείδου : Στοιχεία


Σχετικά άρθρα:

Οι Έλληνες "γέννησαν" τη λογική-μαθηματική απόδειξη
 

Ο ρυθμός έκφρασης του λόγου ως μέσον μνήμης και εμπέδωσης.

    Τα σχολεία που έχουν τους καλύτερους μαθητές (ανεξαρτήτως φύλου), ξεχωρίζουν γιατί σε εκείνα η μάθηση θεωρίας, παρατήρησης, συμμετοχής και εκφράσεως των μαθητών των μικρών ηλικιών, βασίζεται στην ρυθμική ανάγνωση, και ποιητική έκφραση.

Ένα άλλο παράδειγμα όπου ο ρυθμός βοηθά στη μάθηση, έρχεται από τα παιδιά με νοητικές καθυστερήσεις, ειδικά τα παιδιά τα οποία πάσχουν από δυσλεξία: ενώ η ρητορική μορφή του λόγου έρχεται από δύσκολη έως αδύνατη να επιτευχθεί, όταν το ίδιο νόημα τους διδαχθεί με έμμετρο τρόπο και τους ζητηθεί να το αναπαράγουν σε ποιητική ρυθμική μορφή, τους έρχεται τόσο άνετο ώστε είναι δύσκολο να καταλάβεις ότι πρόκειται για παιδί με ειδικές ανάγκες μάθησης.

Το ίδιο που ισχύει για την αποστήθιση λόγου ισχύει και για τη μουσική.

Εγκεφαλικά δηλαδή ο άνθρωπος μαθαίνει πιο εύκολα ρυθμικά παρά ρητορικά.

Από αυτό μπορούμε να συμπεράνουμε και το ανώτερο διανοητικά χάρισμα της ρητορικής ικανότητας. Πολλοί μπορούν να μαθαίνουν πράγματα, λογικά, μηχανικά, τεχνικά και μουσικά αλλά πολλοί λίγοι από αυτούς μπορούν να εκφράσουν ρητορικά (πειστικά, με πειθώ) σε άλλους ώστε να μπορούν να μεταφέρουν δια της πειθούς του λόγου το της δικής τους διανοίας έργο και κατανόηση.

Η απομάκρυνση από τον κλασσικό Ελληνικό τρόπο διδασκαλίας (μαθηματικά, μουσική, λόγος και γυμναστική άθληση), μόνο καθυστέρηση μπορεί να επιφέρει στους μαθητές. Αλλά για να επιτευχθεί ο τρόπος Ελληνικής διδασκαλίας, θα πρέπει πρώτα οι διδάσκαλοι των μαθητών να είναι εκπαιδευμένοι στις μεθόδους διδασκαλίας και τους τρόπους αναγνώρισης του επιπέδου κάθε μαθητή.

Ο Όμηρος μπορούσε να απαγγέλλει τα μεγάλα έπη, με μόνη βοηθό τη μνήμη των έμμετρων στίχων και την ιστορική αλληλουχία που μπορεί να κατασκευάζει ο εγκέφαλός μας σε λογικές απαγγελίες γεγονότων.

Η γενετική ικανότητα μερικών ανθρώπων να μπορούν να δημιουργούν συνδυαστικές νοήσεις που παραλληλίζουν έννοιες για ευκολότερη διάκριση και συσχετισμό νοητικών δομών. Έτσι τα χρώματα έχουν αριθμηθεί, οι αριθμοί έχουν θέση στο χώρο και τοποθετούνται σε τρεις διαστάσει, οι ήχοι αριθμούνται και χρωματίζονται μέσα στη σκέψη τους.

Όσο περίεργο να ακούγεται και μάλιστα σε κάποιους να δίνει ενδείξεις πιθανής τρέλας, αυτή είναι ένδειξη γενετικής μεταβολής προς το καλύτερο, που δίνει στους κατόχους ικανότητες ανώτερες των μη εχόντων αυτή. Για παράδειγμα ο αριθμός π έχει τόσο μοναδικό χρωματικό ανάλογο όσο και η μοναδικότητα του αριθμού αυτού.

Η γενετικά τοπολογική διάρθρωση του εγκεφάλου δεν είναι από μόνη της ικανή να δώσει το μέγιστο των ικανοτήτων της στο κάτοχο, αλλά σαν άλλος σωματικός μυς, χρειάζεται άσκηση καθημερινή και ιδίως στην αρχή της ζωής των ανθρώπων.

Η Αριστοτελική θεωρία περί της κοινής παιδείας των νέων, είναι το άρμα στο οποίο κάθε πολιτισμένη κοινωνία εφαρμόζει για την επίτευξη δημιουργίας κοινωνιών (κοινών νοών). Αυτό το άρμα χρειάζεται καλούς ηνιόχους που θα μπορέσουν να μας πάνε μέχρι τον ήλιο της γνώσης και της καλής ζωής.

Παρακάτω παραθέτω ένα άρθρο που μιλά για τα μέτρα του ελληνικού λόγου και το έντεχνο της ελληνικής παράδοσης,


Κανόνες ποιητικής

Στίχους με μία, δύο ή τρεις συλλαβές σπάνια θα συναντήσουμε. Τέτοιοι στίχοι, λιγοστοί, έχουν γραφτεί μόνο στην καθαρεύουσα και ήσαν περισσότερο στιχουργικά και σατιρικά παιγνίδια παρά ποιήματα.
Στη νεοελληνική ποίηση χρησιμοποιείται κυρίως  ο 7σύλλαβος, ο 11σύλλαβος, ο 13σύλλαβος και ο 15σύλλαβος. Τόν15σύλλαβο χρησιμοποιεί κατά κανόνα και ο λαός στα δημοτικά τραγούδια.

Από τις 15 συλλαβές κι απάνω ο στίχος δύσκολα συμπίπτει με την κανονική ανθρώπινη αναπνοή και γι' αυτό αποφεύγεται.

Πηγή: Ποιητέρια, Στιχουργική.


1. Τι είναι ο στίχος
Είναι μια σειρά ενός οποιουδήποτε ποιήματος


2. Ποια τα είδη των στίχων
2.1 τα δύο είδη του δισύλλαβου ρυθμού
Είναι ο ιαμβικός και ο τροχαϊκός
2.2 τα τρία είδη του τρισύλλαβου ρυθμού
Είναι ο ανάπαιστος, ο μεσότονος και ο δάχτυλος
 

3. Η διαφορά αρχαίου και σύγχρονου μέτρου
Υπάρχει μια σημαντική διαφορά μεταξύ αρχαίου και νέου ελληνικού μέτρου. Στην αρχαία ελληνική ποίηση το μέτρο βασιζόταν στις βραχύχρονες και τις μακρόχρονες συλλαβές, ενώ στη νεοελληνική ποίηση στις τονισμένες και τις άτονες .
 

4. Πώς συμβολίζουμε τις συλλαβές
Με _ συμβολίζουμε την τονισμένη συλλαβή και με È την άτονη.
 

5. Ποια τα είδη των μέτρων
5.1 Ίαμβος: Το συνταίριασμα μιας άτονης και μιας τονισμένης συλλαβής (È _ )
5.2 Τροχαίος: Το συνταίριασμα μιας τονισμένης και μιας άτονης συλλαβής(_ È )
5.3 Ανάπαιστος: Το συνταίριασμα δυο άτονων και μιας τονισμένης συλλαβής (È È _ )
5.4 Μεσότονος : Μια τονισμένη συλλαβή ανάμεσα σε δυο άτονες (È _ È )
5.5 Δάχτυλος: Το συνταίριασμα μιας τονισμένης συλλαβής με δυο άτονες (_ È È )
 

6. Διασκέλισμα ή υπερβατό
Όταν το νόημα ενός στίχου ολοκληρώνεται στον επόμενο, διαπιστώνουμε το φαινόμενο του διασκελίσματος. Χρησιμοποιείται από τον ποιητή, για να χρωματιστεί εντονότερα μια λέξη με την τοποθέτησή της σε θέση ξεχωριστή.
π.χ. την ωραία αντιφεγγίδα σου στοιχειώνει
η ακύμαντη άρμη (Μαβίλης)
π.χ. Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους (Καβάφης)
π.χ. και χαιρετά με τούτο το διαμάντι
την κυρά του (Κ. Θεοτόκης)
 

7. Μετρικό χασοτόνισμα
Όταν μέσα σ' ένα στίχο βρεθούν πλάι πλάι δυο συλλαβές τονισμένες και οι δυο, είναι αδύνατο ή τουλάχιστον πολύ δύσκολο να προφερθούν τονισμένες και οι δύο χωρίς να σπάσει ο ρυθμός. Γι' αυτό τονίζουμε τη μια και η άλλη ακούγεται πιο χαλαρά.
π.χ. τα μαλλιά σέρνω στα λιγνά μου στήθη
(Δ. Σολωμός)
 

8. Χασμωδία
Είναι η συνάντηση φωνηέντων σε ένα στίχο τα οποία δεν μπορούν να συνεκφωνηθούν, γιατί κάθε γραμματική συλλαβή είναι και μετρική συλλαβή.
π.χ. Είναι ανθέων εορτή, η πρώτη του Μαΐου,
το άσμα της νεότητος, η άνοιξις του βίου.
(Αχ. Παράσχος)
 

9. Συνίζηση
Είναι η συνεκφώνηση σε μια συλλαβή γειτονικών φωνηέντων, για να κρατηθεί ο ρυθμός του στίχου, που αλλιώς θα χανόταν.
π.χ. κοιμάται ο νέος ωραίος βοσκός στη χλόη το μεσημέρι
(Γρυπάρης)
9.1 Υφέν
Για λόγους ευκολίας στον εντοπισμό της συνίζησης χρησιμοποιούμε το υφέν (È ) κάτω από τα φωνήεντα που συνεκφέρονται.
 

10. Τομή
Μερικοί μεγάλοι στίχοι κόβονται αναγκαστικά σε συγκεκριμένη συλλαβή, δηλ. Σε συγκεκριμένη συλλαβή πρέπει να τελειώνει λέξη. Αυτό το κόψιμο λέγεται τομή. Το καθένα από τα κομμάτια στα οποία κόβεται ο στίχος λέγεται ημιστίχιο.
π.χ. όμορφος κόσμος ηθικός / αγγελικά πλασμένος
(Δ. Σολωμός)
π.χ. θαρρώ πως είχα μάνα, μάνα κι αδελφή
(λαϊκός στίχος)
 

11. Παρήχηση
Η επανάληψη σε γειτονικές συλλαβές ή λέξεις του ίδιους ή των ίδιων συμφωνικών φθόγγων λέγεται παρήχηση.
π.χ. είχε ο γιαλός της γλύκας γυρογιάλι
(Μαβίλης)
π.χ. άχαρή μου χαρά, φτωχοί μου στίχοι
(Μαβίλης)
 

12. Ποιητική άδεια
Πολλές φορές αδέξιοι κατά βάση στιχουργοί βιάζουν τη γραμματική ή τη γλώσσα, για να ταιριάξουν την ομοιοκαταληξία. Το φαινόμενο αυτό λέγεται ποιητική άδεια.
π.χ. αγαπεί , ερχέται

13. Τα είδη των ιαμβικών στίχων
13.1 ιαμβικός τρισύλλαβος (È _ È )
Ένας στίχος πρέπει να έχει οπωσδήποτε κάποιο μέγεθος, για να γίνει αισθητός ο ρυθμός του.
Γι’ αυτό στίχοι ολιγοσύλλαβοι, όπως ο ιαμβικός τρισύλλαβος, πρέπει να σπαρθούν ανάμεσα σε άλλους, μεγαλύτερους ιαμβικούς.
π.χ. σαν άλλες-
και πρώτη-
του κάκου-
τα φύκια-
σμιγμένο-

13.2 ιαμβικός πεντασύλλαβος (È _ È _ È )
Τονίζονται ή και οι δυο ζυγές συλλαβές του ή μόνο η δεύτερη ζυγή, δηλ. Η παραλήγουσα του στίχου.
π.χ. γαϊτάνι πλέκω
(λαϊκό)
π.χ. δειλή τα χέρια
(Σολωμός)
π.χ. εκλείσθη ο τάφος
(Κάλβος)
π.χ. λάφυρα μάχης
(Κάλβος)
13.3 ιαμβικός εφτασύλλαβος (È _ È _ È _ È )
π.χ. σαν τι να πω πως μοιάζεις
(Εφταλιώτης)
π.χ. τώρα των φιλοπόνων-
έρημα μονοπάτια-
έθλιψε την Ελλάδα-
θάλασσαν των ονείρων-
μόνη παρηγορία-
ή πανηγυριζόντων-
φύλακες των δικαίων-
13.4 ιαμβικός εννεασύλλαβος (È _ È _ È _ È _ È )
π.χ. κι ήρθαν ανθοστεφανωμένες
(Παλαμάς)
π.χ. μ’ αναλαμπές ψυχομαχάει
(Λαπαθιώτης)
π.χ. γιατί, σελήνη, με κοιτάζεις-
(Πολέμης)
π.χ. κι απ’ τ’ άλλο δέντρο κόβοντάς τα-
(Παλαμάς)
π.χ. πεσμένα ξάφνου, δυο ριπίδια-
σιγά σιγά θα ‘ρθούν κοντά σου.
(Σεφέρης)

13.5 ιαμβικός εντεκασύλλαβος (È _ È _ È _ È _ È _ È )
Συνήθως τονίζονται η δέκατη και η έκτη συλλαβή του.
π.χ. δείχνοντας το σταυρό στην απαλάμη-
σύγνεφο καταχνιά δεν απερνούσε-
(Σολωμός)
π.χ. ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες-
πάντοτε την αλήθειαν ομιλούντες-
(Καβάφης)
Αλλά υπάρχουν κι άλλες τονιζόμενες συλλαβές.
π.χ. μα σαν αγάπη την ευχαριστούμε-
Που σου χρωστώ, και την ανταμοιβή μου.
(Κ. Θεοτόκης)
π.χ. η ελπίδα μου κι η γλυκαπαντοχή μου (Γρυπάρης)

13.6 ιαμβικός δωδεκασύλλαβος (È _ È _ È _ È _ È _ È È )
Σχηματίζεται με την προσθήκη μιας άτονης συλλαβής στο τέλος του ιαμβικού εντεκασύλλαβου. Ο λαϊκός δωδεκασύλλαβος χρησιμοποιήθηκε λίγο στην προσωπική ποίηση.
Από το πολύστιχο ποίημα “Ο ναύτης του Ιονίου” του Γ. Μαυρογιάννη.
Στην έρημο την τόση κι άκρα σιωπή
Ο νιος ακολουθούσε το τραγούδι του:
“Γλυκό μ’ αέρι, φύσα στ’ άσπρα μας πανιά
να πάρω λίγ’ αέρα, λίγ’ ανάσαση!

13.7 ιαμβικός δεκατρισύλλαβος (È _ È _ È _ È _ È _ È _ È )
Διαμορφώθηκε κυρίως από τον Πολυλά στη μετάφραση του ʼμλετ.
Στηρίζεται – εκτός από τον απαραίτητο τόνο της προτελευταίας συλλαβής, της δωδέκατης- στον τόνο της έκτης ή στους τόνους της τέταρτης και της όγδοης.
Αλλά στην ολικήν του νου μου βλέψιν τούτο-
δηλοί που συμφορά στο κράτος μας θα σπάσει-
(Πολυλάς)
Οι στίχοι τονίζονται στην έκτη και σε οποιαδήποτε άλλη ζυγή.
π.χ. ένα πληθόκρουνο, μυριόπαλμο μεθύσι-
(Μελαχρινός)
από το σύθρηνο που πια δε σταματάει
(Ρώτας)
Οι προηγούμενοι στίχοι στηρίζονται στον τόνο της τέταρτης και της όγδοης συλλαβής.
13.8 ιαμβικός δεκαπεντασύλλαβος (È _ È _ È _ È _ È _ È _ È _ È )
Είναι ο “πολιτικός” στίχος των Βυζαντινών, ο “εθνικός” μας στίχος. Στην κανονική του μορφή γίνεται από δυο ημιστίχια, ένα οκτασύλλαβο οξύτονο ή παροξύτονο κι ένα επτασύλλαβο παροξύτονο.
π.χ. κοιμήσου, αυγή, κοιμήσου, αστρί, κοιμήσου, νιο φεγγάρι-
(Λαϊκό)
π.χ. ο χρόνος φεύγει, αλλάζει η γη, περνούν λαοί και κόσμοι
(Παλαμάς)
π.χ. Ψαρού, τ’ αγκίστρι π’ άφησες αλλού να ρίξεις άμε-
(Σολωμός)
π.χ. όμορφος κόσμος ηθικός, αγγελικά πλασμένος
(Σολωμός)
π.χ. του κύκλου τ’ ανέβασμα ζωντάνευε τη χτίση
(Σεφέρης)
13.9 ιαμβικός δεκαεφτασύλλαβος (È _ È _ È _ È _ È _ È _ È _ È _ È )
Ο Πολυλάς έπλασε τον ιαμβικό δεκαεφτασύλλαβο προσθέτοντας δυο συλλαβές στο πρώτο ημιστίχιο του δεκαπεντασύλλαβου.
π.χ. στ’ άγνωστα χώματά της ασθενή / κρατεί με η Φαιακία-
μη μου το απλώσεις, δέομαι, σιμά δεν έχω τη μητέρα.
(Πολυλάς)
π.χ. ήρτα σε σένα που δεσμά/ δεν ξέρεις, Νύχτα ονειρομάνα-
στα νύχια απάνου τρέμουλο/ τάνυσα το λιανό κορμί μου-
(Βάρναλης)
13.10 σύνθετοι ιαμβικοί στίχοι
Καμιά φορά συναντούμε στίχους που ο ρυθμός τους είναι αμέσως αισθητός ως ιαμβικός, αλλά παρουσιάζουν κάποια δυσκολία για τον πρωτόπειρο μελετητή.
π.χ. εβάλαμε το βάτο,/ το ριζιμιό δεντρό,
σα βάτος να δασώσει/ η νύφη κι ο γαμπρός
(Λαϊκό)
π.χ. Ως πότε, παλικάρια/ να ζούμεν στα στενά,
μονάχοι, σα λιοντάρια,/ στις ράχες, στα βουνά,
σπηλιές να κατοικούμεν,/ να βλέπομεν κλαδιά,
να φεύγομ’ απ’ τον κόσμον, / για την πικρή σκλαβιά;…
Και στα δυο παραδείγματα στην πραγματικότητα έχουμε σε κάθε σειρά γραμμένους δυο στίχους.
 

14. Τα είδη των τροχαϊκών μέτρων
14.1 Τροχαϊκός τετρασύλλαβος (_ È _ È )
14.2 Τροχαϊκός εξασύλλαβος (_ È _ È _ È )
14.3 Τροχαϊκός οκτασύλλαβος (_ È _ È _ È _ È )
14.4 Τροχαϊκός δεκασύλλαβος (_ È _ È _ È _ È _ È )
14.5 Τροχαϊκός δωδεκασύλλαβος (_ È _ È _ È _ È _ È _ È )
14.6 Σύνθετοι δωδεκασύλλαβοι και μεγαλύτεροι τροχαϊκοί

15. Τα είδη των αναπαιστικών μέτρων
15.1 Αναπαιστικός δίμετρος (È È _ È È _)
15.2 Αναπαιστικός τρίμετρος (È È _ È È _ È È _ )
15.3 Αναπαιστικός τετράμετρος (È È _ È È _ È È _ È È _ )
15.4 Αναπαιστικός πεντάμετρος (È È _ È È _ È È _ È È _ È È _ )

16. Τα είδη των μεσοτονικών μέτρων
16.1 Μεσοτονικός δίμετρος (È _ È È _ È )
16.2 Μεσοτονικός τρίμετρος (È _ È È _ È È _ È )
16.3 Μεσοτονικός τετράμετρος (È _ È È _ È È _ È È _ È )

17. Τα είδη των δαχτυλικών μέτρων
Οι δαχτυλικοί στίχοι, κανονικά, παίρνουν τόνο στην πρώτη συλλαβή κάθε τρισύλλαβου μέτρου τους, δηλ. Στην πρώτη, την τέταρτη, την έβδομη, τη δέκατη κτλ. . Εκτός από την πρώτη, που όχι σπάνια μένει άτονη, οι άλλες που προαναφέρθηκαν τονίζονται σχεδόν πάντα, τουλάχιστον στους μικρούς δαχτυλικούς.
Όπως και στα άλλα μετρικά είδη, αν τύχει να τονίζεται κάποια συλλαβή άλλη από εκείνες που απαιτεί το μέτρο, ο τόνος δε θα ακούγεται, γιατί θα γειτονεύει πάντα με συλλαβή ρυθμικά τονισμένη κι έτσι θα παθαίνει μετρικό χασοτόνισμα.
π.χ. μια διψω δίψα· το φως-
(Παλαμάς)

17.1 Δαχτυλικός εξάμετρος (_ È È _ È È _ È È _ È È _ È È _ È )
Είναι στίχος 17σύλλαβος. Χρησιμοποιήθηκε με σχετική χαλαρότητα.

18. Ομοιοκαταληξία (ή ρίμα)
18.0 Είναι το ομόηχο του τέλους δυο ή περισσότερων στίχων.
18.1 Οι ομοιοκαταληξίες είναι οξύτονες
π.χ. πιάνουν και γράφουν μια γραφή
βρίζουν τα χέρια του κατή
(Λαϊκό)
παροξύτονες :
π.χ. γράφουνε και στο Κομπότι,
προσκυνούν και το Δεσπότη
(Λαϊκό)
ή προπαροξύτονες :
π.χ. και φέρνει μέσα Χιώτισσες
και Βλαχομπουχτανιώτισσες
(Λαϊκό)
18.2 Η θέση των στίχων που ομοιοκαταληκτούν ποικίλλει:
α) ζευγαρωτή : Ο πρώτος στίχος ομοιοκαταληκτεί με το δεύτερο, ο τρίτος με τον τέταρτο, ο πέμπτος με τον έκτο κτλ.
β) πλεχτή : μέσα σ’ ένα τετράστιχο, ο πρώτος με τον τρίτο και ο δεύτερος με τον τέταρτο.
γ) σταυρωτή : σε τετράστιχο ο πρώτος με τον τέταρτο και ο δεύτερος με τον τρίτο.
δ) ζευγαροπλεχτή : μέσα σ’ ένα εξάστιχο, ο πρώτος με το δεύτερο, ο τέταρτος με τον πέμπτο και ο τρίτος με τον έκτο.
ε) ανάκατη : χωρίς ορισμένη σειρά
στ) εσωτερική : σε μερικά ποιήματα βρίσκεται και στον ίδιο στίχο ομοιοκαταληξία.
π.χ. καράβια πρωτοτάξιδα
δίχως κατάρτια, ξάρτια, μες στα πλάτια
της θάλασσας, που δέρνει-τα ακυβέρνητα
(Μαλακάσης)
ζ) αντίλαλος : Ο δεύτερος στίχος όχι μόνο ομοιοκαταληκτεί με τον πρώτο, αλλά περιέχεται κι ολόκληρος μέσα σ’ αυτόν.
π.χ. πάρε φωτιά και κάψε με κι αντάμα με τη στάχτη μου
τ’ άχτι μου
(Εφταλιώτης)

19. Συμπλέγματα στίχων
19.1 Όταν το ποίημα χωρίζεται σε ενότητες στίχων κατά κανόνα ομοιόμορφων μεταξύ τους, έχουμε τις στροφές.
Υπάρχουν στροφές με ομοιοκαταληξία σε όλους τους στίχους, στροφές με ομοιοκαταληξία σε μερικούς στίχους.
π.χ. ʼμοιρη! Το σπιτάκι μας εστοίχειωσεν
από την ομορφιά τη θλιμμένη·
στους τοίχους, στον καθρέφτη, στα εικονίσματα
από την ομορφιά σου κάτι μένει.
(Πορφύρας)
και στροφές χωρίς καμιά ομοιοκαταληξία.
19.2 Μερικά αξιοπρόσεχτα είδη στροφών
α. Οι τερτσίνες είναι στροφές τρίστιχες. Της πρώτης στροφής του ποιήματος οι δυο ακρινοί στίχοι, δηλ. ο πρώτος και ο τρίτος, ομοιοκαταληκτούν μεταξύ τους. Καθεμιάς από τις άλλες οι δυο ακρινοί στίχοι ομοιοκαταληκτούν με το μεσαίο στίχο της προηγούμενης. Το ποίημα το κλείνει ένας στίχος μονός, που ομοιοκαταληκτεί με το μεσαίο της τελευταίας τρίστιχης στροφής.
π.χ. ένα μέρος χορικού της “Ερωφίλης”
Ακτίνα τ’ ουρανού χαριτωμένη
απου με τη φωτιά σου τη μεγάλη
σ’ όλη χαρίζεις φως την Οικουμένη.
Τον ουρανό στολίζει ‘ς μια κι εις άλλη
μερά κι όλη τη γη η πορπατηξιά σου,
δίχως ποτέ τη στράτα-τζη να σφάλη.
Κι όντα μασε μακραίνης τη θωριά σου,
με χιόνια και βροχές τη γη ποτίζεις,
για να μπορού να ζιού τα πλάσματά σου.
Και πάλι σα σιμώνης κι αρχινίζης
τα χιόνια να σκορπάς και να ζεσταίνης
τον κόσμο, όλη τη γη μ’ αθούς γεμίζεις·
τα φύτρ’ αναγαλλιάς, καρπούς πληθαίνεις,
μεστώνεις ‘πωρικά, γεννάς λιθάρια
πολλώ λογιώ, κι εις δόξα πάντα μένεις.
Διαμάντια και ρουμπιά, μαργαριτάρια
κι όλες τσι πέτρες τς άλλες μοναχός σου
πως κάνεις όλοι βλέπομε καθάρια.
Τα δε θωρεί στη γη ποτέ το φως σου,
μα βρίσκουνται στα βάθη φυλαμένα,
κι όσα κι αν είν’ ομπρός των αμματιώ σου,
γη εσύ τα κάνεις όλα γη απο σενα
θρέφουνται και κρατιούνται και πληθαίνου,
και να χαθή ποτέ μπορεί κιανένα;
Ήλιε μου φωτερέ, του περασμενου
καιρού τα πάθη, πού ‘χαμε, θυμούμαι
κι ολόκρυγια τα μέλη μου απομένου.
Τσι ποταμούς πως είδαμε μπορούμε
‘ς τούτους τσι δόλιους τόπου τς εδικού μας
να κυματίσουν αίματα να πούμε.
Τριγύρου στα τειχιά ‘χαμε τς οχθρού μας…
β. Τη στροφή του Κάλβου αποτελούν πέντε ανομοιοκατάληκτοι στίχοι. Ο πέμπτος είναι πάντα σχεδόν ιαμβικός πεντασύλλαβος· πολύ σπάνια γίνεται εξασύλλαβος. Οι άλλοι τέσσερις στίχοι είναι ιαμβικοί εφτασύλλαβοι, με την ελευθερία να χάσουν την τελευταία τους συλλαβή και να γίνουν εξασύλλαβοι ή να πάρουν μια άτονη και να γίνουν προπαροξύτονοι οχτασύλλαβοι.
γ. Η οχτάβα είναι στροφή οχτάστιχη. Ομοιοκαταληκτούν ο πρώτος στίχος με τον τρίτο και τον πέμπτο, ο δεύτερος με τον τέταρτο και τον έκτο και οι δυο τελευταίοι αναμεταξύ τους.
π.χ. Ο παπάς για το γάμο όλα ετοιμάζει
κι είναι αναμμένα τα κεριά του γάμου·
ο Λάμπρος τρομασμένος τηνε κράζει:
“Σήκω, δυστυχισμένη, έλα κοντά μου”.
Εις τη φωνή του Λάμπρου ανατριχιάζει
και παρευθύς σηκώνεται από χάμου
και τραγουδάει, και τραγουδώντας κλαίει·
κι αυτός, “Μην κλαις, μην τραγουδάς”, της λέει.
(Σολωμός)
 

20. Ποιήματα με σταθερή μορφή
20.1 Δίστιχο : Δυο στίχοι του ίδιου ρυθμού και ισοσύλλαβοι και ομοιοκατάληκτοι, είναι ένα στιχουργικό στοιχείο που με την επανάληψή του οδηγεί στη σύνθεση ενός ολόκληρου ποιήματος. Τέτοια ποιήματα είναι ο “Όρκος” του Μαρκορά , ο “Ερωτόκριτος” του Β. Κορνάρου.
Δίστιχα θεωρούνται και τα λαϊκά ιαμβικά 15σύλλαβα που ο λαός τα λέει λιανοτράγουδα, μαντινάδες, κοτσάκια κτό.
π.χ. Κοιμάτ’ η πούλια στο βουνό κι η πέρδικα στα δάση·
αφήτε το πουλάκι μου τον ύπνο να χορτάσει.
(Δημοτικό)
20.2 Σονέτο : Είναι 14στιχο που αποτελείται από δυο τετράστιχα και δυο τρίστιχα. Έχει σχεδόν πάντα ομοιοκαταληξία.
Το είδος των στίχων του σονέτου δεν είναι υποχρεωτικό. Π.χ. οι “Τερακότες” του Γρυπάρη είναι σε ιαμβικό 11σύλλαβο, ενώ ο “Ερασιτέχνης” του Πολυλά όπως και τα παλαμικά της συλλογής “Πατρίδες” σε 13σύλλαβο. Οι “Σκαραβαίοι” πάλι του Γρυπάρη είναι σε ιαμβικό 15σύλλαβο.
20.3 Ροντέλο : Γίνεται με 13σύλλαβους στίχους με δυο ομοιοκαταληξίες και για τους δεκατρείς. Τη μια την έχουν οι:1ος, 4ος, 5ος, 7ος, 9ος, 12ος, 13ος, ενώ την άλλη οι στίχοι 2ος, 3ος, 6ος, 8ος, 10ος και 11ος. Ο πρώτος στίχος ξαναγυρίζει ίδιος και ως έβδομος και ως δέκατος τρίτος. Ο δεύτερος ξαναγυρίζει ως όγδοος.
20.4 Τριολέτο: Είναι ένα οχτάστιχο με δυο ομοιοκαταληξίες, που ο πρώτος του στίχος γυρίζει και ως τέταρτος και ως έβδομος, ο δεύτερος και ως όγδοος. Σπάνιο στα ελληνικά.
20.5 Μπαλάντα: Αποτελείται από τρεις ισόστιχες στροφές και ένα “στάσιμο’, που έχει το μισό αριθμό των στίχων κάθε στροφής. Γνωστή μπαλάντα είναι η “Μπαλάντα στους άδοξους ποιητές των αιώνων” του Κ. Καρυωτάκη.
20.5.1 Η μπαλάντα έχει και τη σημασία του διηγηματικού ποιήματος με υπόθεση θρυλική ή αόριστα ιστορική και μοιάζει με τις λαϊκές μας “παραλογές”. Η μορφή αυτή δεν είναι ορισμένη.
 

21. Στιχουργικά παιχνίδια
21.1 Ακροστιχίδα: Τα αρχικά γράμματα των στίχων ή των στροφών αποτελούν μια λέξη ή μια φράση. Αυτό μπορεί να γίνει και με την πρώτη συλλαβή ή με τα τελευταία γράμματα.
π.χ. Πάμε κι η άνοιξη προβάλλει
Όπου ευωδούν κι ανθούν οι κλώνοι.
Λαλεί η φλογέρα και τ’ αηδόνι
Ύμνους γλυκούς στ’ απόσυκα ψάλλει.
Ξανθή νεράιδα αγαπημένη,
Έλα, περήφανη, κοντά μου,
Ν’ ανοίξει λίγο κι η καρδιά μου
Η θλιβερή που σε προσμένει.
(Νεοκλής Δημητριάδης) 


Σχετικά άρθρα:

Εκτωρ Κακναβάτος Η ποίηση έχασε τον επιστήμονά της

Αρχαία Λυρική Ποίηση 

Η ανεργία στη Βρεττανική Νήσσο σήμερα και πριν από ένα χρόνο


Households

Working Households Mixed Households Workless Households

Thousands Per cent Thousands Per cent Thousands Per cent
UK 10,868 53.3 5,717 28.0 3,803 18.7
England 9,142 53.6 4,818 28.3 3,085 18.1


SALISBURY, UNITED KINGDOM - NOVEMBER 20:  Shop...Image by Getty Images via @daylifeΣύμφωνα με τη μελέτη της Βρετανικής Στατιστικής Υπηρεσίας ( figures by the Office for National Statistics, published today),  οι οικογένειες που ζουν στη Μεγάλη Βρετανία χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες α) πλήρους απασχόλησης, μερικής απασχόλησης και καθόλου απασχόλησης.
Η παραπάνω μελέτη δείχνει καθαρά ότι το 18,7% των Βρετανικών οικογενειών δεν εργάζεται καθόλου (κανένας, ούτε με μερική απασχόληση), που δείχνει ξεκάθαρα το ποσοστό της ανεργίας να ξεπερνά το 20 και πλέον τοις εκατό εάν σε αυτό το νούμερο προσθέσουμε και τα άτομα χωρίς απασχόληση που συγκατοικούν με έναν η παραπάνω εργαζόμενους, χωρίς να ξέρουμε εάν έχουν πλήρη ή μερική απασχόληση.
Τέλος εάκ όλα τα μέλη της οικογένειας έχουν τουλάχιστο μερική απασχόληση, καταμετρούνται στην πρώτη ομάδα των απασχολουμένων οικογενειών.
Οι κυβερνήσεις ξέρουν να κρύβουν το επίπεδο εργασίας και ζωής των λαών χρησιμοποιόντας στατιστικές που βασίζονται σε ειδικούς κανόνες μέτρησης, όπως και στο δείκτη ανεργίας, όπου μόνο κατά τη διακυβέρνηση του Τόνυ Μπλέρ άλλαξε η φόρμουλα πάνω από 50 φορές, μόνο και μόνο για να παρουσιάζει μια οικονομική ευμάρεια της χώρας των στατιστικών θαυμάτων.

Britain's Trillion Pound Horror Story 


Enhanced by Zemanta

Και κάτι για τους πολιτικούς που κάποιος κόπιασε να ζωγραφίσει

Τρίτη 9 Νοεμβρίου 2010

Εκλογές

Επιτέλους, έφαγε μία σφαλιάρα το πρασινομπλέ σύστημα και το χουντόφιλο δεκανίκι του. Θα φτιάξουμε, ελπίζω, και κάποια καινούργια κίνηση που δεν θα έχει κανένα από τα γνωστά χρώματα και καμία από τις γνωστές οικογενειακές διασυνδέσεις. Αναμονή στα ακουστικά μας λοιπόν ...

Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2010

Το χριστιανικό Βυζάντιο κατά των Ελλήνων



ΒΥΖΑΝΤΙΟ
Του Γιώργου Ν.Οικονόμου

"Ο βυζαντινός χριστιανισμός έχρισε τον ελληνικό πολιτισμό ως τον κύριο εχθρό του και τον πολέμησε με όλα τα μέσα. Δικαίως ο φιλόσοφος Κορνήλιος Καστοριάδης μίλησε για χριστιανική βαρβαρότητα, η οποία σηματοδοτεί την είσοδο στον Μεσαίωνα"

Ορισμένοι χριστιανοί εθνικιστές, επιτιθέμενοι στο πασίγνωστο πια βιβλίο της Ιστορίας της ΣΤ' Δημοτικού, επανέφεραν στο προσκήνιο ένα γνωστό μύθο, τον μύθο της συνέχειας. Πρόκειται για την άποψη ότι το Βυζάντιο υπήρξε ο συνεχιστής του κλασικού ελληνικού πολιτισμού.

Στην άποψη αυτή στηρίχθηκε εν πολλοίς η νεοελληνική ιδεολογία κατασκευάζοντας το περιβόητο σχήμα του «ελληνοχριστιανικού πολιτισμού» («Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών» της δικτατορίας του 1967). Στη διαιώνιση του μύθου αυτού συνεισέφεραν τα μάλα και οι νεοορθόδοξοι βυζαντινολάτρες Χ. Γιανναράς, Σ. Ράμφος (με δασεία) και η ακολουθία τους. Η αντίληψη αυτή αποτελεί ένα ιδεολόγημα και ως τέτοιο αρνείται να δει την αληθή Ιστορία, ότι δηλαδή τέτοια συνέχεια δεν υπήρξε. Αυτό φαίνεται σαφώς σε ιστορικά γεγονότα (και όχι μυθεύματα), σε αντιλήψεις και σημασίες που σηματοδοτούν βαθιά ρήγματα.

Πράγματι με την επικράτηση του χριστιανισμού στο ανατολικό μέρος της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, στην Κωνσταντινούπολη, αρχίζει η επιχείρηση απαλείψεως οτιδήποτε ελληνικού, εκτός της γλώσσας. Ηδη από αρκετά νωρίς, οι χριστιανοί θεολόγοι, που είναι Ρωμαίοι υπήκοοι, στρέφονται κατά των Ελλήνων και οι συστηματικές επιθέσεις και διώξεις από την επίσημη εξουσία αρχίζουν με τους διαδόχους του Κωνσταντίνου (Κωνστάντιο Β', Θεοδόσιο Α' και Β', κ.λπ.).

Ο ελληνικός πολιτισμός διώκεται, ναοί γκρεμίζονται, το Μαντείο των Δελφών κλείνει, περιουσίες των Ιερών και ιδιωτικές διαρπάζονται, οι εορτές (Ελευσίνια Μυστήρια κ.ά.) καταργούνται, οι Ολυμπιακοί Αγώνες που διεξάγονταν από το 776 π.Χ. επίσης, βιβλία καίγονται, βιβλιοθήκες εξαφανίζονται, τα θέατρα σφραγίζονται, οι άνθρωποι χάνουν τη δουλειά τους και εξοντώνονται ως «ειδωλολάτρες», ως κατεχόμενοι από την πλάνην των ανοσίων και μυσερών Ελλήνων, όπως αναφέρουν τα διατάγματα των Βυζαντινών αυτοκρατόρων, οι οποίοι από την αρχή έως το τέλος αποκαλούνται βασιλείς των Ρωμαίων. Ο αναγκαστικός και βίαιος εκχριστιανισμός επιβάλλεται με αποκλεισμούς, εξορίες, βασανιστήρια και στρατόπεδα συγκεντρώσεως στη Σκυθόπολη. Συνυπεύθυνοι σε αυτό το πογκρόμ είναι οι χριστιανοί, τα χριστιανικά Πατριαρχεία Κωνσταντινουπόλεως, Αλεξανδρείας, Αντιοχείας...

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η πρώτη δημόσια μαζική καύση ελληνικών βιβλίων έγινε στην Εφεσο με την προτροπή του Παύλου, τον 1ο μ.Χ. αιώνα, και συνεχίστηκε στον Ιππόδρομο της Κωνσταντινουπόλεως επί Θεοδοσίου Α'. Επίσης το 415 μ.Χ., με τις προτροπές και το μίσος του Πατριάρχη Αλεξανδρείας Κυρίλλου, ο φανατισμένος όχλος κατακρεουργεί με θραύσματα από πήλινα αγγεία τη φιλόσοφο Υπατία! Τέλος, ο χριστιανός Βυζαντινός αυτοκράτωρ Ιουστινιανός κλείνει το 529 μ.Χ. με διάταγμα τις φιλοσοφικές σχολές• ακόμα και τη σχολή των Αθηνών (εν Αθήναιες κελεύσας μηδένα διδάσκειν φιλοσοφίαν) που είχε ιδρύσει ο Πλάτων τον 4ο π.Χ. αιώνα και επί εννέα αιώνες λειτουργούσε κανονικώς. Ο τελευταίος διευθυντής της, ο φιλόσοφος Δαμάσκιος, μαζί με άλλους καταφεύγουν -τι ειρωνεία!- στην περσική αυλή.―

Το φαινόμενο αυτό της διώξεως μέχρι εξαφανίσεως του ελληνικού πνεύματος είναι το πρώτο στην Ιστορία παράδειγμα θεσμισμένης και έμπρακτης μισαλλοδοξίας, το πρώτο παράδειγμα μαζικής εθνοκάρθαρσης και πνευματικής κάθαρσης, που δεν επιθυμεί τον άλλο, τον διαφορετικό: ο ελληνικός πολιτισμός πρέπει να εξαφανιστεί φυσικώς, ιδεολογικώς, πνευματικώς• παρέμεινε για τους Βυζαντινούς πάντα κάτι το ξένο, οι ίδιοι χρησιμοποιούν τον όρο έξωθεν ή θύραθεν.

Ο βυζαντινός χριστιανισμός έχρισε τον ελληνικό πολιτισμό ως τον κύριο εχθρό του και τον πολέμησε με όλα τα μέσα. Δικαίως ο φιλόσοφος Κορνήλιος Καστοριάδης μίλησε για χριστιανική βαρβαρότητα, η οποία σηματοδοτεί την είσοδο στον Μεσαίωνα.

Το χριστιανικό Βυζάντιο δεν έχει ανάγκη τη φιλοσοφία, την έρευνα, τον διάλογο, αλλά τη θεολογία, τη μοναδική αλήθεια, το δόγμα. Δεν ανέχεται ούτε καν τους χριστιανούς που έχουν διαφορετική άποψη, τους στιγματίζει ως αιρετικούς, τους αναθεματίζει, τους διώκει. Δεν επιθυμεί επίσης πολίτες και αγορά, αλλά πιστούς και ποίμνιο. Αντί της πολιτικής ενημέρωσης και διαπάλης των δοξών εφαρμόζει την «ορθοδοξία» και τις συνωμοσίες των αυλικών και των ευνούχων του Ιερού Παλατίου. Αντί της αμφισβήτησης προκρίνει την υποταγή και την τυφλή πίστη. Δεν θέλει τον έρωτα και την απόλαυση αλλά τον ασκητισμό και το μίσος για το σώμα. Δεν ενδιαφέρεται για τον δημόσιο και πραγματικό βίο αλλά για την απόσυρση από τα εγκόσμια, την ατομική ψυχή και τη «μετά θάνατον ζωή». Δεν θέλει ελεύθερους πολίτες αλλά δούλους και υποτελείς του Αυτοκράτορα και του Πατριάρχη. Αντί για τη δημοκρατία των ελεύθερων και ίσων πολιτών υπερασπίζεται και εφαρμόζει την ελέω θεού απόλυτη μοναρχία. Αντί για την κυριαρχία του νόμου κυριαρχεί η αυθαίρετη βούληση του Πατριάρχη και του Αυτοκράτορα. Η ποίησις αντικαθίσταται από την εκμηδενιστική θρησκευτική υμνωδία.

Η τραγωδία και η κωμωδία από τα φτηνά θεάματα του Ιπποδρόμου και την επανάληψη της θρησκευτικής λειτουργίας. Τα εξαίσια γυμνά σώματα των ελληνικών γλυπτών εξαφανίζονται από το ράσο και την αγιογραφία. Η συζήτηση εξαφανίζεται από την προσευχή. Η πολιτική ρητορική από το θρησκευτικό κήρυγμα. Η ανθρώπινη γνώση είναι αποτέλεσμα θεϊκής φώτισης και αποκάλυψης, κτήμα και προνόμιο του Ιερατείου και των εξουσιαστών και όχι προϊόν του ανθρώπινου λόγου και της λογικής.

Η έχθρα των Βυζαντινών χριστιανών κατά των Ελληνων διατηρήθηκε αμείωτη καθ' όλη τη διάρκεια της αυτοκρατορίας, διότι η υπέρτατη έγνοια τους ήταν η τήρηση του μοναδικού «θεόπνευστου» δόγματος και η διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας. Ακόμη και στην περίοδο που θεωρείται «φιλελεύθερη» (του 11ου μ.Χ. αιώνα), οποιαδήποτε συμπάθεια προς τους Ελληνες φιλοσόφους, που διαφοροποιείται από το επίσημο δόγμα, επισύρει την καταδίκη και την αποπομπή. Αυτό έγινε λ.χ. με τον Ιωάννη Ιταλό, «ύπατο των φιλοσόφων», τον οποίο η πατριαρχική Σύνοδος κατηγόρησε ότι ασχολούνταν με ελληνικές αντιλήψεις που απέκλιναν από το ορθόδοξο δόγμα (τα των Ελλήνων δυσεβή δόγματα ...ανάθεμα). Φυσικά μετά το ονομαστικό ανάθεμα εναντίον του ο Ιταλός εξαφανίστηκε από τον δημόσιο βίο.

Το ελληνίζειν ήταν καταδικαστέο και εξοβελιστέο από την κοσμική και θρησκευτική εξουσία μέχρι το τέλος του Βυζαντίου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Γεώργιος Γεμιστός Πλήθων, ο οποίος προσπαθεί να ξεφύγει από την αρπαγή του χριστιανισμού και ανατρέχει στην πλατωνική φιλοσοφία. Είναι από τους πρώτους, στο ετοιμόρροπο και προ πολλού παρακμιακό Βυζάντιο, που τολμά να αποκαταστήσει ανοικτά μετά από 10 αιώνες το όνομα των Ελλήνων και την ελληνική παιδεία και δηλώνει ότι Ελληνες εσμέν γένει τε και παιδεία. Ομως ο ανθενωτικός Γεώργιος Σχολάριος (Γεννάδιος), μελετητής του Αριστοτέλη, που έγινε ο πρώτος Πατριάρχης μετά την πτώση της Κωνσταντινουπόλεως, αντέταξε ότι «χριστιανοί εσμέν», και παρέδωσε στην πυρά το έργο του Γεμιστού.

Συνεπώς υπάρχει ένα αγεφύρωτο χάσμα μεταξύ του ελληνικού κόσμου και του βυζαντινού χριστιανισμού, πρόκειται για ασύμβατες και ασυμβίβαστες αντιλήψεις, νοοτροπίες και πρακτικές. Δεν είναι απλώς μόνο δύο διαφορετικοί κόσμοι, αλλά συνιστούν εντελώς άλλη νοηματοδότηση του βίου, άλλη σύλληψη του κόσμου, στηριζόμενοι σε άλλο ανθρωπολογικό τύπο.

Ο ελληνικός κόσμος είναι ο πολιτισμός της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της ισότητας, της πολιτικής συμμετοχής, του εκκλησίας του δήμου. Ενώ ο βυζαντινός εκπροσωπεί την ανελευθερία, την αυταρχική μοναρχία, την ανισότητα, την τυφλή υπακοή και πίστη στο εξ αποκαλύψεως μοναδικό δόγμα, την Εκκλησία των παθητικών πιστών. Θα πρέπει συνεπώς να διαλέξουμε: αρχαίο ελληνικό πολιτισμό ή βυζαντινό χριστιανισμό, αυτονομία ή ετερονομία, όπως σωστά προτείνει ο Κ. Καστοριάδης.² Και τα δύο μαζί δεν γίνεται, είναι σχήμα οξύμωρο. Οσον αφορά τον άλλο μύθο του νεοελληνικού χριστιανισμού για τον ρόλο της Εκκλησίας στην Επανάσταση του 1821, παραπέμπουμε στις εύστοχες επισημάνσεις του Σ. Πολυμίλη για τον αρνητικό ρόλο της Εκκλησίας.³ Προσθέτουμε μόνο δύο κείμενα των Πατριαρχείων του έτους 1798.

Το πρώτο είναι ένας λίβελος κατά των Γάλλων διαφωτιστών και της ελευθερίας, ενώ ταυτοχρόνως είναι κήρυγμα δουλικής υποταγής «εις την υψηλήν βασιλείαν των Οθωμανών». Το δεύτερο κείμενο είναι κήρυγμα κατά του πρωτοπόρου μάρτυρα της ελευθερίας Ρήγα Φεραίου και του συντάγματός του, διότι κατά τον Πατριάρχη «είναι πλήρες σαθρότητος».4 Τα ιδεολογήματα, οι ιδεολογίες και οι μύθοι για τα ιστορικά γεγονότα είναι σαν τα ναρκωτικά: μας ταξιδεύουν μακριά από την πραγματικότητα, την καταργούν, επειδή δεν θέλουμε ή δεν έχουμε τη δύναμη να την αντιμετωπίσουμε. Η κατάργηση όμως της αλήθειας δημιουργεί διαστρεβλωμένο και διεστραμμένο κόσμο, και κατά συνέπεια στρεβλή ταυτότητα, πράγμα που είχε διαπιστώσει και ο Κ. Θ. Δημαράς, που έλεγε ότι στην Ελλάδα ορισμένοι «καλλιεργούν με ηδονή την ιστορική ανακρίβεια». Η συμβουλή του εθνικού μας ποιητή παραμένει επίκαιρη: «το έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθινό».

* Δρ Φιλοσοφίας

1 Για τη νομοθεσία των Βυζαντινών χριστιανών αυτοκρατόρων εναντίον των Ελλήνων βλ. Α. Καμάρα, Η αντιπαγανιστική νομοθεσία της Υστερης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας μέσα από τους Κώδικες, Κατάρτι, Αθήνα -2000. 2 Βλ. σχετικώς το έξοχο κείμενο του Καστοριάδη «Οι μύθοι της παράδοσής μας», Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 21 Αυγούστου 1994. Μήπως θα έπρεπε να το αναδημοσιεύσει η Ελευθεροτυπία; 3 Ελευθεροτυπία, 28 Μαρτίου 2007. Για περισσότερα Βλ. Ιστορία του ελληνικού έθνους, τόμ. ΙΑ, Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα, 1975, σ. 328-359 και 433-451. 4 Αποσπάσματα των δύο κειμένων υπάρχουν στην Ιστορία του ελληνικού έθνους, τόμ. ΙΑ, Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα, 1975, σ. 449-450.

Δημοσιεύθηκε στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 05/04/2007

Από:  http://www.alfavita.gr/artro.php?id=4269 ,
http://www.athriskos.gr/modules/news/article.php?storyid=1491

Τα μεγάλα θαύματα της μονής χρυσοβαλάντου, μεγάλωσαν και δε χωράνε μέσα στη μονή ...

 Οι παλαιοημερολογήτες του νέου ημερολογίου συνεχίζουν τα θαύματα τους.




 Τα όργια, οι παιδεραστίες, τα παράνομα εκατομμύρια δολλάρια, οι νύμφες του χριστού που γίναν νύμφες πολλών ανέραστων καλογήρων, και οι παρθένες που είναι έγκυες, είναι μερικά από τα κεφάλαια που πρέπει να προστεθούν ως πρόσφατες ανδραγαθείες στη βίβλο των πράξεων των αποστόλων, παϊσίων, χρυσοβαλάντιων και λοιπων γνωστών και αγνώστων συνεχιστών της ορθοδόξου παραδόσεως του ανθρώπου στις διαβολικές τέχνες.



<<ΒΟΣΤΩΝΗ. Η μοναχή Χριστονύμφη Φιτζπάτρικ από την Πατριαρχική Μονή Οσίας Ειρήνης του Χρυσοβαλάντου, σύμφωνα με πληροφορίες του «Εθνικού Κήρυκα» αποσχηματίσθηκε (έβγαλε τα ράσα) πήγε στο Αστυνομικό Τμήμα 114 της Αστόριας και αποκάλυψε όλα όσα γίνονταν επί μακρά σειρά ετών στη Μονή με πρωτουργό τον ηγούμενό της, Μητροπολίτη Τυάνων Παϊσιο. Στην κατάθεσή της, σύμφωνα πάντοτε με τις ίδιες πληροφορίες, αναφέρθηκε λεπτομερώς και με ονόματα σε διαμειβόμενα εντός της Μονής τα οποία είχαν να κάνουν και με πράξεις ακολασίας, με συμμετοχή ατόμων αμφοτέρων των φύλων, μερικά εκ των οποίων στην αρχή ήταν ανήλικα.>>
 


 Η Μοναχή Χριστονύμφη αποκάλυψε στην Αστυνομία τα πάντα για Χρυσοβαλάντου και Παϊσιο

Ανοίγουμε τον σκοτεινό φάκελο της αληθινής αιτίας και διαμάχης των Επισκόπων Βικέντιου και Παίσιου.

Ελληνική βιβλιοθήκη (πολλών συγραφέων αποσπάσματα)

Το κείμενο της Ροζέτας

Ιωάννου ΙΑ' Βέκκου Άπαντα Ευρισκόμενα

Επιτομή της Ελληνικής Μυθολογίας εκ διαφόρων συγγραφέων