Ετυμολογία: Βοηθώ

Βοηθέω, Βοηθώ


Βοή + Θέω: άναρθρη κραυγή (μουγκρητό, ο βούς βοά βοή) ως προτροπή και κάλεσμα μας για την θέαση μας δια της μεταβάσεως προς οπτική παρουσία και υποστήριξη κάποιου. Η άναρθρη βοή του καλούντος πρέπει να συμβολίζει την μέγιστη προσπάθεια προς την επίτευξη κάποιου σκοπού, έργου, μάχης ή ανάγκης ώστε να μην είναι σε θέση να ομιλήσει δια του λόγου, ή την ανικανότητα του να ομιλήσει. Αλλά η θέασις μας έμπροσθεν του, προδηλώνει την συμπαράσταση μας στο έργο του και την προαίρεση μας υπέρ του σκοπού του.


Από το ELETO-OROGRAMMA έχουμε αυτό:


βοηθώ, βοήθεια

βοηθώ - παρέχω τη συνδρομή μου σε κάποιον στην εργασία του ή στο έργο που γενικά παράγει ή προκειμένου να αντιμετωπίσει κάποιο κίνδυνο ή κάποια έκτακτη κατάσταση.
Μας προβλημάτισε το ρήμα και αναρωτηθήκαμε μήπως η ετυμολογία του είναι βοηθώ < βοή + θέω (τρέχω) δηλαδή «τρέχω στη βοή (κραυγή, έκτακτο, ασυνήθιστο ήχο) προκειμένου να συνδράμω σε κάτι (ενδεχομένως επείγον ή και προς πρόληψη κινδύνου.
Η σύντομη λεξικογραφική αναζήτησή μας απέδωσε τα εξής:

ΜΕΙΖΟΝ ΕΛΛ. ΛΕΞΙΚΟ (Τεγόπουλου – Φυτράκη):
βοηθός < βοή + θέω (=τρέχω) – αυτός που συντρέχει
βοηθώ < βοηθός 

ΛΕΞΙΚΟ Γ. ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗ:
βοηθός < βοηθόος < βοή + θόος < θέω (=τρέχω) σύνθετο από τη φράση (επί) βοήν θέω = σπεύδω στην κραυγή
βοηθώ < βοηθέω < βοηθοέω < βοηθόος (βοηθός)

ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΚΟΝ ΛΕΞΙΚΟΝ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ, J. B. Hoffman:
βοηθόος (ομηρικό), βοηθός < βοή + θόος επί τη βάσει της φράσεως βοήν θέει κυριολεξία: «ο σπεύδων εις την φωνήν της ανάγκης, ο τρέχων προς τον επικαλούμενον βοήθειαν» (πβ. βοηδρομείν «σπεύδειν προς βοήθειαν, βοηθείν)
βοηθώ < βοηθέω < βοηθοέω

Ώστε το ρήμα βοηθώ < βοηθέω < βοηθοέω έφτασε σε μας από τα Αρχαιοελληνικά όπου ήταν ήδη παράγωγο του ουσιαστικού βοηθός < βοηθόος φέρνοντας ως τις μέρες μας το θέειν του βοηθού προς την βοήν της ανάγκης.

Το σύνδρομο της Ιερουσαλήμ.

Image via Wikipedia

Jerusalem Syndrome

For some, visiting Jerusalem brings them a little too close to God. Dozens of tourists develop ‘Jerusalem Syndrome’, believing they have a messianic mission. Many fear they pose a security risk. 
Για μερικούς, που επισκέπτονται την Ιερουσαλήμ τους φέρνει για λίγο πάρα πολύ κοντά στο Θεό. Δεκάδες τουρίστες αναπτύσουν «σύνδρομο της Ιερουσαλήμ», πιστεύοντας ότι έχουν μια μεσσιανική αποστολή. Πολλοί φοβούνται ότι εκθέτουν σε κίνδυνο την ασφάλεια.

Τα καθώς πρέπει ... γιατί και τι πρέπει και τι δεν πρέπει;

Η επιστήμη είναι ωραία, και όποιος δε συμφωνεί ...

Εκκλησιαστικές διαχειρήσεις χρημάτων και πτωμάτων

Και ενώ από το 1950 με νόμο του κράτους κάθε νομικό δημόσιο πρόσωπο θα πρέπει να καταθέτει ταμειακά αποθεματικά σε ειδικούς λογαριασμούς της Τράπεζας της Ελλάδος, τα περίπου 6500 εκκλησιαστικά νομικά πρόσωπα της ελληνικής επικράτειας διατηρούν τα αποθεματικά τους σε ιδιωτικές τράπεζες. Ο λόγος που γίνεται αυτή η παράβαση είναι για να καλύπτουν μύριες άλλες παραβάσεις και ατασθαλίες, αφού κάθε ανάληψη χρημάτων από τους ειδικούς λογαριασμούς της Τράπεζας της Ελλάδος, υπόκεινται σε νομικό έλεγχο περί της φύσεως του εξόδου και για αυτό ζητήται και προέγκριση. Έτσι οι εκκλησιαστικοί ιεράρχες για να μη λογοδοτούν για τίποτα και σε κανένα για τα ταμεία των εκκλησιαστικών ιδρυμάτων, τα καταθέτουν σε ιδιωτικές τράπεζες και αποφεύγουν τον οποιοδήποτε έλεγχο νομιμότητας των εξόδων τους.

Από την άλλη τα κεντρικά μέσα (παρ)ενημέρωσης, αποκρύπτουν τη σύλληψη μοναχού καλόγερου (42 ετών) στο αεροδρόμιο των Αθηνών Ελ. Βενιζέλος, που είχε στις αποσκευές του το κρανίο και άλλα ανθρώπινα οστά μιας τεσσάρων ετών νεκρής καλόγριας, από μοναστήρι, όπου είχε προηγηθεί και το μνημόσυνο της ταφής της πριν από τετραετία.

Σκοπός του (και των δύο συνεργών του, 56 ετών άνδρας και 60 ετών γυναίκα) ήταν η τοποθέτηση των οστών σε προσκύνημα στη Κύπρο και έτσι να γίνουν και αυτοί ιεροπωλητές "ευλογίας" και να τα οικονομήσουν αφορολόγητα.

Η κλοπή οστών από τάφους και η μεταπώληση τους ως οστά αγίων είναι συχνή και ουδέποτε κολάσιμη. Θυμηθείτε και τον ιεροδιάκονο της μητρόπολης Σιδηροκάστρου πριν από λίγους μήνες, όπου βρέθηκε εκείνος με σειρά από οστά, και μάλιστα βουτηγμένα στα μύρα ώστε να θεωρούνται από "μυροβλήτες αγίους".

Χριστιανικό Εορτολόγιο και ανθελληνικά θρησκευτικά κείμενα

Χριστιανικό εορτολόγιο (Στέλιου Φραγγόπουλου)

που συνέταξε ο ευσεβής Μιχάλης Καλόπουλος και αναδημοσίευσε ο ευσεβέστατος Περικλής Γιάννος:

Ιανουάριος

• 17 του μηνός: Τιμοθέου αποστόλου και Αναστασίου οσιομάρτυρος. Στιχηρά εσπερινού, σελ. 186: «Θεόφρων Τιμόθεε,…το της πλάνης (των Ελλήνων) κράτος ευχερώς διέλυσας…»
• 23 του μηνός: Κλήμεντου οσιομάρτυρος και Αγαθαγγέλου μάρτυρος. Εις τον «Οίκον» σελ. 196: «Υιός φωτός αναδειχθείς,…Κλήμη σοφέ,…Ελλήνων τους πρωτεύοντας εν λόγω και αληθεία ενίκησας…»
• 25 του μηνός: Γρηγορίου Ναζιανζηνού. Μικρός Εσπερινός, σελ. 203: «Θεολόγω σου στόματι, θεολόγε  Γρηγόριε,…εξήρανας την μωρίαν Ελλήνων και το ψεύδος…»
• 30 του μηνός: των Τριών Ιεραρχών, Κανών του Όρθρου, Ωδή ζ΄, σελ. 252: «Ψευδείς μεν εξέκλιναν Ελλήνων ύθλους (=ανοησίες), πειθώ δε την τύρρανον ανθρώποις μόνην είλκοντο»

Φεβρουάριος

• 10 του μηνός: Χαραλάμπους ιερομάρτυρος. Ωδή ε΄ του Κανόνος σελ. 65: «Εξέστησαν δαίμονες και Έλληνες οι άθεοι», Δοξαστικό των Αίνων σελ. 69: «Η τίμια κάρα σου την δυσώδην πλάνην (των Ελλήνων) καταπαύσουσα»
• 16 του μηνός: Παμφύλου μάρτυρος και των συν αυτώ. Εις τον Κανόνα, Ωδή α΄ σελ. 91: «Μανίας Ελληνικής το φρύαγμα (=αλαζονεία, αυθάδεια) κατεπατήσατε»

Μάρτιος

• 10 του μηνός: Κορδάτου του εν Κορίνθω μάρτυρος και των συν αυτώ. Εις τον Κανόνα, Ωδή γ΄ σελ. 41: «Τη σοφία Κορδάτος, τη θεοσδότω, κατήργει ελληνικής σοφίας»
• 22 του μηνός: Ιερομάρτυρος Βασιλείου, πρεσβυτέρου. Εις τον Κανόνα, Ωδή δ΄ σελ. 84: «Σοφία κρείττονι καλλωπιζόμενος, τους σοφούς των Ελλήνων θεατρικώ σθένει απεμώρανας…»

Απρίλιος

• 28 του μηνός: των εν Κυζίκω εννέα μαρτύρων. Εις τον Εσπερινόν σελ. 111: «Μάρτυρες Χριστού πανεύφημοι κατακρατούσης ποτέ της Ελλήνων σκαιότητος και ωθούσης άπαντας προς αθέμιτα βάραθρα, οδόν ευθείαν ου κατελίπετε…¨

Μάιος

• 10 του μηνός: Σίμωνος αποστόλου του ζηλωτού. Εις το κάθισμα του Όρθρου σελ. 42: «Θείου Πνεύματος τη φωταυγεία, σκότος έλυσας πολυθείας…και κατήργησας Ελλήνων μυθεύματα.»
• 28 του μηνός: Ευτυχούς ιερομάρτυρος. Εις τον Κανόνα, Ωδή ζ΄, σελ. 104: «Σταθυράν επιδεικνύμενος την ένστασιν, Μάρτυς Ευτύχιε, τους των Ελλήνων σοφούς ανδρείως κατήσχυνας.»

Ιούνιος

• 1 του μηνός: Ιουστίνου μάρτυρος, του φιλοσόφου. Εις τον Κανόνα, Ωδή ζ΄, σελ. 8: «Σοφία Θεού, Ιουστίνος ο σοφός, κεκοσμημένος, την των Ελλήνων απεμώρανε σοφία εν χάριτι…»
• 18 του μηνός: Λεοντίου μάρτυρος. Εις το Κοντάκιον του Κανόνος σελ. 69: «Των τυρράνων ήλεγξας τας πονηράς επινοίας και Ελλήνων ήσχυνας την αθεότατον πλάνην…»
• 30 του μηνός: των 12 Αποστόλων. Εις τον Εσπερινόν σελ. 118: Εμμέσως: «Αλιέων ο κάλαμος φιλοσόφων το φρύαγμα (=αλαζονεία, αυθάδεια και ρητόρων ρεύματα διετάραξε…» Άμεσα: Εις τον Κανόνα, Ωδή ς΄, σελ. 121: «Στήριξας τους μαθητάς σοφία και χάριτι, δυνατωτέρους ειργάσω της των Ελλήνων, Σώτερ, ερεσχελίας (=μωρολογία) και τα τούτων απατηλά κατήργησας δόγματα…»

Ιούλιος

• 17 του μηνός: Μαρίνας μεγαλομάρτυρος. Εις τους Αίνους σελ. 94: «Ανδρικώ φρονήματι ηυτομόλησας και των Ελλήνων σεβάσματα ως κόνιν ελέπτυνας».
• 23 του μηνός: Φωκά ιερομάρτυρος. Εις τον Κανόνα, Ωδή η΄, σελ. 122: «Έρρει (=πήγαν στο διάβολο) των Ελλήνων τα σαθρά πλάνης σεβάσματα και σεσιγήκασι της ματαιότητος άπασαι αι διπλόαι =διπρόσωπος) και το ψεύδος αυτών»
• 26 του μηνός: Παρασκευής οσιομάρτυρος, Απόστιχα Εσπερινού σελ. 134: «Και των Ελλήνων σεβάσματα ως κόνιν ελέπτυνας»

Αύγουστος

• 23 του μηνός: Λούπου μάρτυρος. Εις τον Κανόνα σελ. 126: «και θεούς εξηφάνισας των Ελλήνων, δυνάμει του Πνεύματος»
• 25 του μηνός: Βαρθολομαίου Αποστόλου, Εις τον Κανόνα, Ωδή α΄, σελ. 134: «σοφίαν ευράμενος, την ενυπόστατον απεμώρανας Ελλήνων την σοφίαν…»

Σεπτέμβριος

• 17 του μηνός: Πίστεως- Ελπίδος- Αγάπης και Σοφίας μητρός αυτών. Εις το Κοντάκιον σελ. 117: «Σοφίας της Σεμνής, ιερότατοι κλάδοι,…σοφίαν απεμώραναν των Ελλήνων εν χάριτι…»
• 22 του μηνός: Φωκά ιερομάρτυρος. Εις τον Κανόνα, Ωδή σελ. 134: «λαμπρώς κατήσχυνας Ελλήνων σεβάσματα και πολυθείας το άθεον» Ωδή ε΄, σελ. 137: «Οι των Ελλήνων σοφοί, ηττηθέντες τοις σοφοίς δόγμασι»

Οκτώβριος

• 2 του μηνός: Κυπριανού, Ωδή η΄, σελ. 15: «Σοφώτατα της ελληνικής κατεφρόνησας σοφίας, ένδοξε»
• 3 του μηνός: Διονύσου του Αρεωπαγίτου. Εις το Δοξαστικό Εσπερινού, σελ. 16: «καταπτύσας των Στωικών φιλοσόφων, των Απορρήτων μυστηρίων γνώστης εγένετο»
• 14 του μηνός: Ναζαρίου- Γερβασίου…μαρτύρων. Εις τον Οίκον, σελ. 82: «Ότι πάσαν Ελλήνων απετέφρωσαν μανίαν»
• 15 του μηνός: Λουκιανού πρεσβυτέρου. Εις τον Κανόνα, Ωδή ζ΄, σελ. 88: «Νενεκρωμένους και βυθώ της ελληνικής αθείας, καταποθέντας τους λαούς, ζωηφόροις σου λόγοις ανείλκυσας». Εις το Εξαποστειλάριον του ιδίου, σελ. 88: «Πάσαν πλάνην των Ελλήνων έλεγξας την πολύθεον και ψευδώνυμον γνώσιν»
• 22 του μηνός: των εν Εφέσσω επτά μαρτύρων. Εις το Κάθισμα, σελ. 122: «όθεν προ του θανάτου την Ελλήνων μανίαν, πάλιν δε μετά πότμον (=μοίρα), της αιρέσεως ζάλην ελάσαντες»
• 30 του μηνός: Ζηνοβίου και Ζηνοβίας. Εις τον Κανόνα, Ωδή α΄, σελ. 182: «Αίγλην φωτιζόμενος σοφέ, της τρισηλίου λάμψεως, σκότος διέλυσας Ελλήνων δυσφημίας»

Νοέμβριος

• 10 του μηνός: Ορέστου μάρτυρος. Εις τον Κανόνα, Ωδή ε΄, σελ. 69: «Αφανισμώ τους θεούς των Ελλήνων συ παραπέμψας»
• 15 του μηνός: Γουρία, Σαμωνά & Αβίδου μαρτύρων. Στιχηρά Εσπερινού σελ. 106: «Μονάδα τρισάριθμος ομολογήσαντες, άγιοι, των Ελλήνων ελύσατε πολύθεον φρόνημα και μωράν σοφίαν»
• 18 του μηνός: Πλάτωνος και Ρωμανού, μαρτύρων. Εις το Δοξαστικόν Εσπερινού, σελ. 122: «των γάρ αλιέων ζηλώσας την παρρησίαν και την σκηνορράφων θεολογίαν, την Πλάτωνος μυθολογίαν και την Στωικήν φλυαρίαν λόγοις και έργοις κατέρραξε. Εις τον Οίκον σελ. 124: «Των Ελλήνων λοιπόν άπασα την ματαιότητα…»

Δεκέμβριος

• 13 του μηνός: Αυξεντίου, Ευστρατίου, Ευγενίου, Μαρδαρίου και Ορέστου μαρτύρων. Εις τους Αίνους το τέταρτο ποίημα Ιωάννου Μοναχού, σελ. 98: «Ευστράτιος, ο της Ελλήνων μυθοπλασίας στηλιτευτής και της χριστιανών θεοσοφίας κήρυξ»

Και όποιοι υποστηρίζουν ότι αυτά δεν αφορούσαν τους Έλληνες αλλά τους Ειδωλολάτρες -άρα τους Έλληνες ως υποσύνολο-, ας διαβάσουν εδώ να μην τα επαναλαμβάνω!

Χριστιανισμός έναντι του ελληνικού πολιτισμού I

....

Από τα χριστιανικά κείμενα των πρώτων αιώνων προκύπτει ανάγλυφα η αντιπαλότητα των ηγετών της χριστιανικής Εκκλησίας έναντι του ελληνικού πολιτισμού και των έργων του, παρά την προβαλλόμενη σήμερα δήθεν σύζευξη ελληνισμού και χριστιανισμού που θρυλείται ότι κατέληξε στον «ελληνοχριστιανικό πολιτισμό» - ένα ιδεολόγημα που συνοδεύει το σύγχρονο ελληνικό κράτος και αξιοποιήθηκε κυρίως από τα δικτατορικά καθεστώτα και τις οπισθοδρομικές δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας. Αυτή η αντιπαλότητα δεν ήταν απλώς μία θεμιτή άμιλλα, ένας ανταγωνισμός ιδεών και προτάσεων, αλλά μία σαφής εχθρότητα και πρόθεση συκοφάντησης.

Ανεξάρτητα από αυτή τη συγκρουσιακή τοποθέτηση, εκείνη την εποχή μεθοδευόταν ταυτόχρονα η συστηματική αντιγραφή και ενσωμάτωση στα χριστιανικά κείμενα απόψεων και συλλογισμών Ελλήνων (Σωκράτης, Πλάτων, Αριστοτέλης) και Ρωμαίων (Κικέρων, Σενέκας) φιλοσόφων, αλλά και η παραποίηση ιδεών και φιλοσοφικών προτάσεων. Ο K. Deschner παραθέτει στο βιβλίο του «Kriminalgeschichte des Christentums» πλαστογραφημένες «επιστολές», δήθεν μεταξύ του Σενέκα και του Παύλου, τις οποίες είχαν επινοήσει διάφοροι «εκκλησιαστικοί πατέρες» και από τις οποίες συμπεραίνεται η σύγκλιση της ελληνορωμαϊκής φιλοσοφίας με τις (μέχρι τότε ακόμα αδιαμόρφωτες) χριστιανικές απόψεις. Αυτή η συστηματική υποκλοπή αλλότριων ιδεών και λόγων δεν έγινε, φυσικά, τότε ευρύτερα γνωστή και, όταν δεν ήταν πια δυνατόν να αποκρυβεί, μετονομάστηκε σε «...συμφιλίωση της διδασκαλίας των αρχαίων φιλοσόφων με τη χριστιανική θρησκεία». Το προϋπάρχον συμφιλιώθηκε δηλαδή με το μεταγενέστερο, ο εμπνευστής συμφιλιώθηκε με τον αντιγραφέα του! 

Από τη μέση βυζαντινή εποχή και μέχρι σήμερα προβάλλεται όμως θορυβωδώς, λόγω και της εγγενούς πολιτισμικής ένδειας, ακριβώς το αρχικά απoσιωπώμενο και αξιοποιείται για τη στήριξη του ιδεολογήματος περί ενότητας και συνέχισης του ελληνικού πολιτισμού δια του χριστιανισμού.

Αντίλογος με ιστορικά επιχειρήματα και η πραγματικότητα των κειμένων

Η χριστιανική πλευρά διατυπώνει ως αντίλογο την άποψη ότι, πρώτον, οι χριστιανοί εκδικούνταν με τις βιαιοπραγίες τους τις αιματηρές διώξεις που είχαν υποστεί για πολλές δεκαετίες και, δεύτερον, όπου στα χριστιανικά κείμενα αναφέρονται καταγγελίες, ύβρεις και αναθεματισμοί κατά των Ελλήνων, δεν νοούνται οι εκπρόσωποι του ελληνικού πνεύματος και οι Έλληνες ή έστω οι ελληνόφωνοι πολίτες, αλλά γενικώς οι «ειδωλολάτρες». 

Στο πρώτο σημείο δεν είναι δύσκολο να απαντηθεί, αφενός ότι, ένα πιθανόν δικαιολογημένο αίσθημα πικρίας, το οποίο μετετράπη σε εκδικητικότητα στο αριθμητικά έτσι κι αλλιώς ακόμα περιορισμένο πλήθος των οπαδών, δεν θα έπρεπε να βρίσκει συνέχεια στα λόγια και τα έργα των κορυφαίων εκπροσώπων της «θρησκείας της αγάπης». Αφετέρου είναι σημαντικό να τονιστεί ότι, οι όποιες διώξεις και σφαγές κατά των χριστιανών δεν διοργανώνονταν από τους Έλληνες φιλοσόφους ή οποιουσδήποτε Έλληνες διανοούμενους, αλλά από τη ρωμαϊκή διοίκηση και το μισθοφορικό αυτοκρατορικό στρατό. Οι Ρωμαίοι στρατηγοί, με αυτήν ακριβώς τη διοίκηση και τον ίδιο μισθοφορικό στρατό, υιοθέτησαν αργότερα και επέβαλαν το χριστιανισμό ως αποκλειστική θρησκεία και επιδόθηκαν, μαζί με τους εκπροσώπους του εκκλησιαστικού μηχανισμού, στην κατασυκοφάντηση και αποδόμηση του ελληνορωμαϊκού πολιτισμού και την καταστροφή μεγάλου μέρους των μέχρι σήμερα θαυμαζόμενων -κάθε είδους και μορφής- έργων του!

Όσον αφορά στο δεύτερο σημείο του αντιλόγου, ότι δηλαδή με τον όρο «ελληνικός» χαρακτηριζόταν ο «ειδωλολάτρης», ό,τι κι αν σήμαινε τότε και μπορεί να σημαίνει σήμερα ουσιαστικά αυτή η λέξη, τα κείμενα που ακολουθούν φαίνεται να μαρτυρούν κάτι διαφορετικό:

1. Στο κατά Ιωάνννην Ευαγγέλιο, κεφ 12-20 αναφέρεται ότι ήρθαν οι Έλληνες να προσκυνήσουν για τη γιορτή (Πάσχα). Προφανώς δεν είναι δυνατόν να αναφέρεται σε ειδωλολάτρες, γιατί τότε δεν θα είχαν κανένα λόγο να γιορτάζουν το Πάσχα. Συμπεραίνουμε ότι πρόκειται για Εβραίους εξ Ελλάδος, άρα στα χρόνια του Ιησού ο προσδιορισμός «Έλληνες» αναφέρεται στην καταγωγή των ανθρώπων.
2. Την εποχή της διάδοσης του χριστιανισμού όλοι οι λαοί, με εξαίρεση τους Ιουδαίους, σύμφωνα με τη σημερινή κατεστημένη αντίληψη, ήταν «ειδωλολάτρες». Γιατί να ταυτιστεί λοιπόν και να επιβληθεί, όπως ισχυρίζονται, ο όρος Έλληνας με αυτόν του ειδωλολάτρη και όχι ο όρος «Ρωμαίος», οι οποίοι και δίωκαν τους χριστιανούς ή «Αιγύπτιος» ή οτιδήποτε άλλο; Είναι δυνατόν να αποκαλούσαν «Έλληνα» έναν Αιγύπτιο ή Πέρση ή Σκύθη ή Παλαιστίνιο, επειδή ήταν ειδωλολάτρης; Δεν θα παρεξενευόταν αυτός να τους διορθώσει; Είναι δυνατόν να αποκαλούσαν ένα Ρωμαίο πολίτη «Έλληνα», χωρίς αυτός να εκπλαγεί ή να διαμαρτυρηθεί;
3. Ο εκκλησιαστικός ιστοριογράφος Ευσέβιος (275-339) επιτίθεται σε «αιρετικούς», λέγοντας ότι «περιφρονώντας τα ιερά κείμενα του Θεού ασχολούνται με τη Γεωμετρία (...) Με ζήλο μελετούν τη Γεωμετρία του Ευκλείδη, θαυμάζουν τον Αριστοτέλη και τον Θεόφραστο. Μερικοί μάλιστα σχεδόν προσκυνούν τον Γαληνό» (Deschner). Ο γνωστός αυλικός και αυτοκρατορικός κόλακας Ευσέβιος δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται για θρησκείες, αλλά για τους Έλληνες σοφούς, μισεί τον πολιτισμό που αυτοί δημιούργησαν.
4. Ο «εκκλησιαστικός πατέρας» και πατριάρχης στην Κων/πολη, Ιωάννης Χρυσόστομος εκ Συρίας (344-407), γράφει (Περί του τας κανονικάς μη συνοικείν άνδρασι, 1): «... και οι Έλληνες είχον να επιδείξουν μεταξύ των ωρισμένους που εφιλοσόφησαν περί ...» Αλλού αναφέρει (Ομιλία ιζ' εις το Κατά Ματθαίον, 7): «...σκεφθείτε τους φιλοσόφους των Ελλήνων και τότε θα εννοήσετε ...» Ούτε κι αυτός ο «εκκλησιαστικός πατέρας» αναφέρεται σε κάποιους «ειδωλολάτρες» φιλοσόφους, αλλά στους υπαρκτούς και γνωστούς Έλληνες φιλοσόφους, στων οποίων τις ιδέες προσπάθησε να αντιπαραθέσει τις αντιλήψεις του από την έρημο (βλέπε και επόμενα)!
5. Ο επίσκοπος Ρώμης, πάπας Γελάσιος (Gelasius) που έζησε κατά τον 5^ο αιώνα (πέθανε το 496) απηύθυνε επιστολές στον αυτοκράτορα και στη διοίκηση του ρωμαϊκού κράτους, στις οποίες καταφέρεται κατά των, όπως γράφει σε πάμπολλα σημεία, «σχισματικών Ελλήνων». (E. Caspar, Geschichte des Papstums II, 1930 και W. Ullmann: Gelasius I, 1981) Αφορμή για τη συγγραφή αυτών των επιστολών ήταν αντιδικίες για κάποια δογματικά ζητήματα πίστης^. ο σημερινός αναγνώστης διαβλέπει, βέβαια, συγκρούσεις για επιρροή και εξουσία μεταξύ των επισκόπων Ρώμης, Κων/πολης και Αλεξάνδρειας, πράγμα που δεν ενδιαφέρει όμως εδώ άμεσα. Προφανώς, οι αναγνώστες εκείνης της εποχής των επιστολών του Γελάσιου, στο παλάτι, στο στρατό, στην εκκλησία και στη διοίκηση, δεν καταλαβαίνουν ότι ο επίσκοπος Ρώμης κατακεραυνώνει και χλευάζει τους «ειδωλολάτρες», όταν διαβάζουν ότι οι αντιδικούντες με τον Γελάσιο «σχισματικοί Έλληνες δεν θα βρουν συγχώρεση ούτε μετά θάνατον ... », αλλά εννοεί ακριβώς αυτό που καταλαβαίνει καθένας και σήμερα: τις ηγετικές ομάδες της ανατολικής Εκκλησίας που διέθεταν ελληνική παιδεία.
6. Στον Ακάθιστο Ύμνο, έργο άγνωστου μελωδού του 6^ου αιώνα, στο διάστημα των ετών 500-520, προς τιμή της μητέρας του Ιησού, αναφέρεται σε κάποιους στίχους (εισαγωγικά στο γράμμα Ρ) ότι μετέτρεψε: «Ρήτορας πολυφθόγγους, ως ιχθύας αφώνους...» και στη συνέχεια:
• «Χαίρε, φιλοσόφους ασόφους δεικνύουσα, Χαίρε, τεχνολόγους αλόγους ελέγχουσα, Χαίρε, ότι εμωράνθησαν οι δεινοί συζητηταί, Χαίρε, ότι εμαράνθησαν οι των μύθων ποιηταί, Χαίρε, των Αθηναίων τας πλοκάς διασπώσα ... »
7. Κάποιος που γνωρίζει επαρκώς την ελληνική γλώσσα και την ιστορία του πολιτισμού, αντιλαμβάνεται ότι, ως τεχνολόγοι, δεινοί συζητητές και μύθων ποιητές «περιγράφονται» οι Έλληνες, έστω και οι Ρωμαίοι, επιστήμονες, ρήτορες και ιστορικοί. Αλλά κι αν είχε ο ποιητής του Ακάθιστου Ύμνου κάτι τελείως διαφορετικό στο μυαλό του, με τους όρους Αθηναίοι και φιλόσοφοι δεν μπορεί παρά να εννοούσε, όχι αφηρημένα κάποιους ειδωλολάτρες, αλλά συγκεκριμένα τους δασκάλους του ελληνικού πολιτισμού που είχαν την έδρα τους στην Αθήνα, το Σωκράτη, τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, τον Επίκουρο και τον Ζήνωνα Κιτιέα. Και ακριβώς αυτό αντιλαμβανόταν και ο ακροατής αυτών των ύμνων που έπαιρνε ως πιστός το μήνυμα, το οποίο επιθυμούσε η Εκκλησία να διαδοθεί για τους δημιουργούς του ελληνικού πολιτισμού και το έργο τους.
8. Ο κορυφαίος χριστιανός υμνογράφος Ρωμανός ο Μελωδός (493-560), περιλαμβάνει στον «Ύμνον εις Πεντηκοστήν» τους εξής στίχους (Maas Paul - Trypanis C.: A.Sancti Romani Melodi cantica - Cantica genuina, Oxford University Press, 1963):
   «Τί φυσώσιν και βαμβεύουσιν οι Έλληνες; 
9. Τί φαντάζονται προς 'Αρατον τον τρισκατάρατον; 
10. Τί πλανώνται προς Πλάτωνα; 
11. Τί Δημοσθένη στέργουσι τον ασθενή;
12. Τί μη νοούσι Όμηρο όνειρον αργόν;
13. Τί Πυθαγόραν θρυλούσιν τον δικαίως φιμωθέντα»
    Και ο Ρωμανός αναφέρεται συγκεκριμένα σε δημιουργούς του ελληνικού πολιτισμού, τον Άρατο, τον Πλάτωνα, το Δημοσθένη, τον Όμηρο και τον Πυθαγόρα. Βέβαια, ο συγκεκριμένος ποιητής ήταν εκχριστιανισμένος Ιουδαίος εκ Συρίας και προφανώς είχε μόνο σχέση σπουδών με τον ελληνικό πολιτισμό. Εκεί έμαθε να μισεί τον «τρισκατάρατον» Άρατον (305-240 π.Χ.), ο οποίος ήταν αλεξανδρινός ποιητής από την Κιλικία και έζησε για αρκετά χρόνια στη Συρία, όπου προφανώς είχε διασωθεί για πάνω από 8 αιώνες η φήμη του. Η ιδέα για «φίμωση», δηλαδή λογοκρισία του Πυθαγόρα, ο οποίος έζησε περίπου μια χιλιετία πριν από τον Ρωμανό, προδίδει την επιρροή των νεοπυθαγορείων στο πρώιμο Βυζάντιο. Αυτά τα κείμενα και, μαζί τους, οι ιδέες του Ρωμανού γίνονταν αποδεκτά από την Εκκλησία και διασώθηκαν μέχρι σήμερα, επειδή ενσωματώθηκαν στην εκκλησιαστική υμνολογία.
14. Ο Ανανίας από το Σιράκ Αρμενίας (Anania Shirakatsi, 610-685), Αρμένιος Μαθηματικός και Γεωγράφος, γράφει για το δάσκαλό του Τυχικό από τον Πόντο, «εν τη χώρα των Ελλήνων, εις την πόλιν ονομαζομένη Τραπεζούς». Ποιος μπορεί να υποστηρίξει ότι ένας Αρμένιος διανοούμενος εννοεί στα μέσα του 7^ου αιώνα ότι ο Πόντος είναι η χώρα των «ειδωλολατρών»;
15. Στο δοξαστικό του εσπερινού στις 18 Νοεμβρίου (Μηναία, σελ. 122) ψάλλεται μέχρι σήμερα στις εκκλησίες: «…των γαρ αλιέων ζηλώσας την παρρησίαν και την σκηνορράφων θεολογίαν, την Πλάτωνος μυθολογίαν και την Στωϊκην φλυαρίαν λόγοις και έργοις κατέρραξε…» Κι εδώ καταφανέστατα δεν πρόκειται για γενική αναφορά εναντίον «ειδωλολατρών», αλλά σχολιασμός για την πλατωνική και τη στωική φιλοσοφία οι οποίες, αφενός αναθεματίζονταν, αφετέρου αξιοποιούνταν κρυφά και παρουσιάζονταν ως χριστιανικές σοφίες - μέχρι που θεωρείται από διάφορους θεολόγους ότι ο (στωικός) Σενέκας ήταν ένας πρώιμος χριστιανός! Τότε που λέγονταν και γράφονταν αυτά δεν υπήρχε, βέβαια, καν η υποψία ότι θα μπορούσε κάποια μεταγενέστερη εποχή να βρει, να διαβάσει και να συγκρίνει κείμενα, κάθε ενδιαφερόμενος.

Είναι λοιπόν δυνατόν να τεκμηριωθεί η αντίληψη ότι η έννοια Έλλην και ελληνικός ταυτιζόταν με τις έννοιες ειδωλολάτρης και ειδωλολατρικός, όταν σημαντικοί διανοούμενοι κάθε εποχής δεν ταυτίζουν στο λόγο και στα γραπτά τους αυτές τις έννοιες - ανύποπτοι για τις λαθροχειρίες που μηχανεύονται σύγχρονοι απολογητές κάθε διαχρονικής αθλιότητας και διαστρέβλωσης των γεγονότων; Κι αν όλα αυτά δεν πείθουν, υπάρχει ένα πολύ απλό ερώτημα που δεν μπορεί να απαντήσει κανείς: Πώς ονομάζονταν εκείνη την εποχή οι Έλληνες, αφού δεν υπήρξε κάποια άλλη ονομασία; Πώς ερμήνευαν τα χωρικά της Ιστορίας του Ηροδότου, στα οποία αναφέρονται πάμπολλες φορές οι Έλληνες, π.χ. «τα μεν Έλλησι τα δε βαρβάροισι αποδεχθέντα», «μετά δεν ταύτα Ελλήνων τινάς», «το δε από τούτου Έλληνας δη μεγάλως αιτίους γενέσθαι»; Πώς αντιμετώπιζαν την αμηχανία των μαθητών ή άλλων ακροατών, όταν η διήγηση έφτανε στη μάχη του Γρανικού και λεγόταν ότι με τον Μεγαλέξανδρο πολέμησαν «οι Έλληνες πλην Λακεδαιμονίων»; 

(Στέλιος Φραγκόπουλος, Stelios Frangopoulos)

Ο παπα Φράνκι , ο σταθμός και ο σταυρός κεραία

Image by robynhub via Flickr

Image by smartptr via Flickr

Ο παπα Φράνκι , ο σταθμός και ο σταυρός

The gospel according to Rowan

Το Γερμανικό περιοδικό Focus ( Pocus) κάνει προπαγάνδα που καλύπτει νεοναζιστικά στοιχεία. Οι νεοναζί των σουηδικών υπηρεσιών έφαγαν τον Πάλμε.

Το γνωστό περιοδικό Focus (Pocus) πάλι τα μαγικά του ρίχνει στα μάτια του κόσμου. Ήταν λέει οι Γιουγκοσλάβοι που ήθελαν τον Πάλμε νεκρό. Δεν έχουν το θεό τους. Όργανα του Reinhard Gehlen και της κλίκας του που έγιναν αρχηγοί των δυτικών μυστικών υπηρεσιών είναι και το Focus Pocus και ένα σωρό άλλα έντυπα του Ελλαδικού και διεθνούς τύπου. Το μίσος που βγάζουν εναντίον της Ελλάδος, της Σερβίας, και όλων των ιστορικών εχθρών του Τρίτου Ράϊχ δεν έχει τελειωμό. Οι άνθρωποι έχουν κολήσει σαν μίξα στο μουστάκι του Χίτλερ και δεν ξεκολάνε με τίποτα.
Έλληνες, Εβραίοι, Σέρβοι, Μασόνοι, Ρώσοι, Άγγλοι, Γάλλοι, και όσοι πολεμήσατε το ναζισμό ξυπνάτε ! Δεν είναι τυχαία όσα τραβάτε από τα παιδιά του Τρίτου Ράϊχ που ακόμα έχουν πολύ εξουσία στα χέρια τους. Οι Αμερικάνοι, αγαθοί και καλοποραίρετοι, την πάτησαν. Σε μεγάλο βαθμό, τους έχουν καβαλήσει οι ναζιστές εδώ και πολύ καιρό, και έχουν συχνά επιβάλει στις ΗΠΑ μία φασιστική εξωτερική πολιτική. Καλή λευτεριά Αμερική. Ο πλανήτης σε έχει ανάγκη, και γι' αυτό οι ναζιστές και οι γερμανόμυαλοι έχουν βαλθεί να σε ξεκάνουν.
Σχετικό άρθρο με την αναπαραγωγή της προπαγάνδας του Focus Pocus θα βρείτε εδώ : http://www.enet.gr/?i=news.el.kosmos&id=242568

Εμείς τα είπαμε εδώ και πολύ καιρό για τα γερμανικά ανθελληνικά κέντρα προπαγάνδας.

George Carlin: Airport Security

George Carlin: Airport Security

Related articles

• George Carlin's Last Interview [In Memoriam] (gawker.com)

ABS in the ears. Anti bullshit System for hearing people.

Μου αρέσει να ακούω ανθρώπους ... το πολύ ένα λεπτο τη φορά ...

George Carlin: About your "Stuff"

Η ψυχοπάθεια των υπερπλούσιων και η κακία πίσω από τις πολιτικές φιλελευθερίας

Λέπρα, βίβλος, Ιερατεία, Εκπαίδευση, Ιησούς, Διοίκηση, Πίστη και Κοινωνία

Image via WikipediaΜε αφορμή την περικοπή της ίασης των δέκα λεπρών (ενός σαμαρείτη και εννέα ιουδαίων), ένας φίλος χριστιανός ήρθε τη περασμένη Κυριακή και μου έθεσε θέμα εάν πιστεύω στην ύπαρξη της παρουσίας του Ιησού στη Γη και στα θαύματα που έκανε.

Εγώ με όλη μου την ειλικρίνεια απάντησα ότι εάν υπήρξε σαν άνθρωπος είναι πολύ πιθανό. Εάν υπήρξε όπως τον παρουσιάζουν οι πιστοί του ακόλουθοι σε μία μονόπλευρη σειρά εγγράφων και με χρονολογική απόσταση πάνω από δύο τουλάχιστον γεννεές ανθρώπων, εκεί είμαι σίγουρος ότι κανείς δεν έχει δυνατότητα να επιβεβαιώσει ή έστω και να θυμάται με σιγουριά ή και με λεπτομέριες έστω και ένα γεγονός.


Η ιστορία των λεπρών, για τους χριστιανούς διδάσκει την φιλανθρωπία του Ιησού, την αγάπη αλλά και τη διάκριση των αλλοφύλων εκτός ιουδαίας, την ευγνωμοσύνη του αλλόφυλου και την περιφρόνηση των ιουδαίων προς τον ομοεθνή τους θεραπευτή.

Εγώ όμως, έχω κάποιες άλλες απορίες. Γιατί οι ιουδαίοι, σαμαρείτες, αγαρηνοί, σαρακηνοί και λοιποί μεσανατολίτες ζητούν επίμονα την ίαση τους από προφήτες, κριτές, ασκητές και ιερείς;
Γιατί η αιμορροούσα ψάχνει να βρεί τον προφήτη; Γιατί οι ιατροί της μεσανατολίτικης κοινωνίας είναι ανίκανοι να θεραπεύουν; Γιατί ο Ιησούς δε στέλνει τους θεραπευμένους σε κανένα γιατρό να τους εξετάσει; Τι παραπάνω ξέρουν οι ιερείς για τη λέπρα από ένα γιατρό; Γιατί οι λεπροί να πιστέψουν στην ετυμηγορία των ιερέων εάν είναι καθαροί ή όχι;

Τελικά οι ιερείς είναι γνώστες ιατρικής, μαγικών λεκτικών τεχνών, βοτανολογίας, γενικής παθολογίας, ή απλά είναι οι μπαλαντέρ της διοικητικής διάρθρωσης της μεσανατολίτικης κοινωνικής ιεραρχίας;

Ενώ από τη μια καυτηριάζει τους ιερείς για τις πρακτικές τους, από την άλλη τους χρησιμοποιεί για να επισημοποιήσει τις δικές του ικανότητες.

Η έλλειψη εκπαιδευτικής μέριμνας για οικονομικά, νομικά, τεχνικά, επιστημονικά, ιατρικά , διοικητικά και κοινωνικά θέματα στους μεσανατολίτικους λαούς, δίνει στους ιερείς που έχοντας την ικανότητα γραφής και ανάγνωσης, την θέση του ανώτερου στρώματος στη πυραμίδα της ιουδαϊκής κοινωνίας. Είναι οι σύμβουλοι του διοικητή σε πολιτικά και στρατιωτικά ζητήματα, όπου οι θέσεις τους και οι γνώμες τους πηγάζουν από θεϊκές εντολές όπου οι ίδιοι δηλώνουν (αυτοαναγνώριση). Είναι εκείνοι που ορίζουν δανεισμούς και όρους αποπληρωμών. Είναι εκείνοι που ορίζουν εργασιακές σχέσεις και νομοθετήματα. Είναι εκείνοι που ορίζουν φορολογικές πρακτικές και συχνότητες. Είναι εκείνοι που όχι μόνο θεσπίζουν το τι είναι καθαρό και ακάθαρτο αλλά και ποιο είναι το κόστος και ο τρόπος καθαρισμού τους. Είναι εκείνοι που δίνουν την ετυμηγορία για τις αμαρτίες των άλλων. Είναι εκείνοι που δηλώνουν ποια κοινή γυναίκα θα εξοντωθεί γιατί δεν κάνει χάρες στο συνάφι τους. Είναι εκείνοι που θα δώσουν εντολή για την κάθε είδους διδασκαλία στα σχολεία και τις συναγωγές. Είναι εκείνοι που από τον Μωϋσή και το Ααρόν μάθανε τις μυστικές τέχνες των Αιγυπτίων πριγκήπων, και τις ονόμασαν ιερατικές πρακτικές. Είναι εκείνες οι συνταγές που τους κάνουν να νομίζουν ότι είναι οι ιατροί των Ιουδαίων.

Κανένα σχολείο δε διδάσκει ιατρικές τέχνες, βοτανολογία, ορθροπαιδική, φαρμακολογία αντιδότων, ψυχοθεραπευτική συμπεριφορά στους μεσανατολίτες. Είναι αυτοί οι ιερείς που μυστικά από την εποχή του Αιγύπτιου πρίγκηπα Μωϋσή, μαθαίνουν από γεννεά σε γεννεά τα μυστικά χωρίς να τα αναπτύσουν περεταίρω. (βαριούνται;)

Αυτοί ήλθαν στη Ελλάδα να μας αποκαλέσουν μυστικιστές, ειδωλολάτρες, αγράμματους χωρικούς (πάγανες). Εμάς που τα Ασκηπειία ήταν όπως και τα θέατρα, σκόρπια σε κάθε πόλη των Ελλήνων. Εμάς που η Ακαδημία, το Λύκειο, το Μουσείο, η Περιπατητική Σχολή και κάθε άλλη σχολή δίδασκε στο κάθε ένα έχοντα τις ικανότητες μάθησης όχι μόνο ιατρική, μαθηματικά, φιλοσοφία, Ελληνικά, Φυσική, Χημεία, Γεωμετρία, Αστρολογία (τη σημερινή αστρονομία όπως τώρα επικαλείται) και τόσες άλλες επιστήμες που για θεμέλιο λίθο τους είχαν και έχουν την λογική και μαθηματική απόδειξη.

Για αυτό το λόγο κάθε χριστιανός ήταν και είναι πολέμιος της αληθινής γνώσης και έρευνας, αφού ο κολλημένος και ψυχολογικά εξαρτημένος χριστιανός θεωρεί και πιστεύει ότι ο Θεός αποδίδει γνώση και ικανότητες σε όποιον έντονα πιστεύει ότι αυτό μπορεί να γίνει μόνο με τη πράξη της σκέψης σε μορφή εσωτερικής κρυφής προσευχής.
 Κανένας δεν έχει ικανότητα να μετρήσει την ένταση, το στόχο και το σκοπό της σκέψης μιας προσευχής, αλλά για τον πιστό αυτό είναι αρκετό. Η κρυφή εξομολόγηση δίνει άφεση αμαρτίας, αλλά κανένας δε καταλαβαίνει γιατί να συμβαίνει αυτό, αφού ο παθών εκ της αμαρτίας συνεχίζει να είναι το θύμα, κανένας δε ζητά τη γνώμη του παθόντος, και ο αμαρτήσας νιώθει έτοιμος να συνεχίσει τις αμαρτωλές του περιπέτειες εναντίων συνανθρώπων του μέχρι την επόμενη κρυφή εξομολόγηση.

Έτσι ο Ιησούς ανταγωνίζεται ως ιουδαίος ιερέας τους ιουδαίους ιερείς. Εκείνος έχει την παράδοση των Εσσαίων (εξόριστων από το ναό οικογένεια ιερέων), και οι άλλοι ιουδαίοι ακολουθούν την φαρισσαϊκή παράδοση. Ακόμα και σήμερα οι Ιουδαίοι δεν έχουν ένα κοινό τρόπο ζωής, προσευχής ή θρησκευτικής καθοδήγησης. Κάθε συναγωγή έχει τις δικές τις επιλογές σε παραδόσεις και κοινωνικές αποδοχές. Κάποιες ομάδες συναγωγών συνεργάζονται μεταξύ τους ενώ με κάποιες άλλες είναι πολέμιες ως προς τις επιλογές τους. Ακόμα και σήμερα οι Ιουδαίοι βρίσκουν εμπόδια όταν μεταναστεύουν να βρουν συναγωγή που θα ταιριάζει με τους τρόπους της ιδιωτικής τους ζωής.

Όταν ολόκληρη κοινωνία θέτει όλους αυτούς τους ρόλους σε μία οικογένεια ανθρώπων που μόνο με κληρονομική διαδοχή έχει δικαίωμα στα προνόμια αυτά, τι περιμένετε να είναι το αποτέλεσμα εκτός από σήψη και μαρασμό, λόγω απάτης, αμάθειας και θρησκευτικού εκφοβισμού προς κόλαση όχι μόνο στην "επόμενη ζωή", αλλά και στην άμεση σωματική, οικονομική και ψυχολογική τιμωρία των αγραμμάτων;

Έστω και εάν ο Ιησούς πραγματικά τους ιάτρεψε τους λεπρούς, δεν υπήρχε ούτε δείγμα ιατρού να το επιβεβαιώσει σε όλη την Ιουδαία και Σαμάρεια μαζί. Αλλά και να υπήρχε θα χρειάζονταν τουλάχιστο 9 μήνες με το πολύ 20 χρόνια για να επιβεβαιωθεί η μη επανεμφάνιση της νόσου. (Medlook - Η λέπρα: Τα βασικά σημεία που πρέπει να ξέρετε καιΛέπρα: Δέκα και μία άγνωστες πτυχές της). Τελικά λέτε να είχαν κρυφή γνώση και χρήση των αντιβιωτικών από τότε; Αρκεί να ήταν όλοι τους στα αρχικά στάδια της νόσου, ειδάλως όχι ότι δεν θεραπεύεται αλλά είναι και μεταδοτική αφού προκαλείται από μυκοβακτήριο. Ακόμα και η θετική επιρροή της δάφνης έγινε γνωστή πρόσφατα. Αλλά τι να κάνουμε ο Θεός κρατά μυστικά από εμάς τους θνητούς. Ακόμα και από τους πιστούς του ακόλουθους. Δε κάνει διακρίσεις, μας αφήνει όλους πιστούς και άπιστους στην αμάθεια, το παρακαλητό, τη προσευχή και τη νηστεία, έτσι για να μάθουμε να πεθαίνουμε παρακαλώντας και ποτέ να μη χρησιμοποιήσουμε τη διάνοια μας. Όλα θα μας τα έχει έτοιμα αρκεί να μη τολμήσουμε να μάθουμε κάτι.

Μάλλον με τρομοκρατική οργάνωση μου θυμίζει αυτό και με κυκλώματα της νύχτας που πουλάνε προστασία σε καταστήματα παρά με ένα θεϊκό σύστημα προσφοράς προς τον άνθρωπο από καθαρή αγάπη.

Η κρίση, οι τοκοφλύφοι και το μέλλον

Από το όνειρο της Ευρώπης των πολιτών, στην πραγματικότητα της Ευρώπης των τραπεζιτών.

Η σύμπραξη της εκάστοτε κυβερνησης όλων των χωρών της Ευρώπης με τους τραπεζίτες, φτάνει σε σημείο συνομωτικής συμπεριφοράς ενἀντια στους Ευρωπαίους φορολογούμενους.

Ενώ οι Γερμανοί έχουν τράπεζα που δανείζεται από την Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα και στη συνέχεια δανείζει τη Γερμανική κυβέρνηση μόνο με ένα τοις εκατό, οι Γερμανοί απορρίπτουν την ίδια ιδέα να εφαρμοστεί και από άλλες Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ώστε εκείνοι να καρπώνονται τις διαφοροποιήσεις στα επιτόκια των δανείων στα άλλα Ευρωπαϊκά κράτη.

Ευρωπαϊκή Απατηλή Ένωση Τραπεζιτών ενάντια στους Ευρωπαίους πολίτες, λέγεται το παρόν οικονομοτεχνικό σύστημα της Ένωσης.

Οι γκάνγκστερς με τα Tuxedo είναι εδώ και δε φεύγουν εύκολα χωρίς πόλεμο. Αλλάξτε πολιτική και αλλάξτε πολιτικούς και απομακρυνθείτε από τους διεφθαρμένους. Οι εκλογές δεν είναι καρναβάλι, άσχετα εάν μόνο οι προωθημένοι μασκαράδες λαμβάνουν μέρος.

Το μέλλον ανήκει στα χέρια αυτού που θέλει να έχει αμερόληπτη γνώση, όχι φανατισμό.

Εάν θέλετε να μάθετε την αλήθεια, ακολουθήστε τη ροή του χρήματος. Εάν θέλετε να μάθετε την δικαιλόγηση των πράξεων της αλήθειας, ακολουθήστε τη ροή του μεγάλου χρήματος. Κοινός παρονομαστής είναι το χρήμα σε όλες του τις μορφές (μετρητά, καταθέσεις, ακίνητα, δόξα, διοικητικές θέσεις, ερωτικές χάρες, υστεροφημίες, συκοφάντιση αντιπάλλων, ψευδομαρτυρίες και πλήθος άλλων πονηρευμάτων).

Εάν πάλι σκέφτεστε να ψηφίσετε το "δικό σας" γιατί θα βολέψει κάτι από τα προσωπικά σας θελήματα, αλλά με δημόσιο χρήμα, τότε και εσείς είστε Το Πρόβλημα Της Ελλάδος.

Κτηνώδης εκβιασμός της Γερμανίας στην Ελλάδα!

του Κώστα Χαρδαβέλλα
Το τελευταίο 24ωρο εξελίσεται υπογείως ένας κτηνώδης εκβιασμός της Γερμανίας κατά της Ελλάδας με στόχο να μην υποστηριχθεί η αίτηση των θυμάτων του Διστόμου, με την οποία ζητούν να εφαρμοστεί η απόφαση του Ανώτατου Ιταλικού Δικαστηρίου!
Σύμφωνα με αυτήν επιτρέπεται η απαλλοτροίωση γερμανικών περιουσιων στην Ιταλία, προκειμένου να αποζημιωθούν τα θύματα του πολέμου!
Ο εκβιασμός που γίνεται στη χώρα μας και στην κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου έχει σαν βασικό μοχλό την στήριξη των οικονομικών αναγκών της Ελλάδας στην παρούσα φάση (ευρωπαϊκό ομόλογο, επιμήκυνση χρέους κλπ).



Εκείνο που φοβάται η Γερμανία είναι μήπως η απόφαση του δικαστηρίου της Χάγης, ανοίξει τον δρόμο για απαιτήσεις όλων των χωρών της Ευρώπης που έχουν πληγεί από τον Ναζισμό!
Η κρίσιμη απόφαση της Χαγης ή θα σημάνει το κλείσιμο δια παντός των απαιτήσεων όλης της Ευρώπης για αποζημιώσεις από τη γερμανική κυβέρνηση ή σε διαφορετική περίπτωση θα ξεκινήσει μια επικίνδυνη για την γερμανική οικονομία αιμορραγία!
Δυστυχώς, οι ελληνικές κυβερνήσεις εδώ και χρόνια δεν έκαναν τίποτα για το θέμα αυτό και αποφάσισαν να “σηκώσουν κεφάλι” σε μία εποχή που η οικονομία μας εξαρτάται άμεσα από τις ορέξεις της γερμανικής πολιτικής ηγεσίας!
Αυτό ακριβώς εκμεταλλεύονται οι Γερμανοί, εκβιάζοντάς μας: αν το τραβήξετε άλλο με τις γερμανικές αποζημιώσεις, ξεχάστε τη στήριξή μας!
πηγή: http://nationalpride.wordpress.com/2011/01/16/κτηνώδης-εκβιασμός-της-γερμανίας-στη/comment-page-1/#comment-44821