Για να μη σας φαίνονται εκπλήξεις ότι η κυβέρνηση φέρνει ή θα φέρει σε λίγο για ψήφιση, διαβάστε τις υποσχέσεις του υπουργού οικονομικών και του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος.
Και ακούστε τις δηλώσεις του Δ.Ν.Τ.
Σάββατο 3 Ιουλίου 2010
Παρασκευή 2 Ιουλίου 2010
Η βίβλος φαίνεται ένα μυθιστόρημα ακόμα και στους χριστιανούς ιερείς
Image via WikipediaΟι ιερείς και λαϊκοί "θεολόγοι" είναι γνώστες της προσωπικής γραφής των βιβλίων της παλαιάς διαθήκης, και της παντελούς έλλειψης "θεϊκής" επικοινωνίας.
Εάν κάποιος αναγνώσει τα κείμενα των εβραίων συγγραφέων, θα παρατηρήσει την εθνικιστική εκδικητική μανία και έχθρα κατα παντός εχθρού, γείτονα ή και προγραμματισμένο στόχο προς κατάκτηση.
Η πολυθεΐα είναι ένδημη στο λαό των Εβραίων και εκδηλώνεται σε κάθε ευκαιρία όπως και σε κάθε άλλο λαό του κόσμου αυτού που ζούμε. Απλά διαβάστε τις περιόδους διαβίωσης των εβραίων στην Αίγυπτο, Βαβυλώνα, και στα βασίλεια των Σελευκίδων και Πτολεμαίων.
Η "θεϊκή" οργή καταγράφεται από τις προσωπικές επιθυμίες, επιβουλές και εκφράσεις των "προφητών" του οίκου Ισραήλ.
Και μέσα από όλες αυτές τις κουταμάρες, έχουμε και τη σούπα της παυλικιανής "κοινωνιολογικής θρησκείας", που σε πολλές περιπτώσεις αναιρείται και η φιλελεύθερη στάση του διδασκάλου Ιησού, με την επιβολή των εβραϊκών παραδόσεων στην απελευθερωμένη κοινωνία των μαθητών του Ιησού.
Τι έχει η Ελλάδα αλλά δεν έχουν οι Έλληνες;
Και για όσους δε θυμούντε καλά, μέσω του ΝΑΤΟ, οι USA είχαν ζητήσει το λιμάνι της Περάμου Καβάλας, να μετατραπεί σε ναυτική βάση για τον 6ο Στόλο των USA φυσικά. Ξέρετε τι αποσκοπούσαν;
Θυμάστε και την αίτηση για άνοιγμα στρατιωτικών γραφειων του Ρωσικού Στρατού, στην Αλεξανδρούπολη και τη Θεσσαλονίκη; Γραφεία πρώην στρατοπέδου μέσα στη συμπρωτεύουσα έχουν ήδη δωθεί σε Ρωσικές στρατιωτικές αντιπροσωπείες, αλλά με την κατάρρευση του αγωγού Μπουργκάς προς Αλεξανδρούπολη, μἐσω της οικονομικής πολιτικής των USA, στη Βουλγαρία και στη Ελλάδα (ΔΝΤ), επανερχόμαστε στο σχέδιο αίτησης κατασκευής ναυτικής βάσης του ΝΑΤΟ στη Πέραμο.
"Hello sailor ...."
Jane Goodall on what separates us from the apes.
Jane Goodall on what separates us from the apes.
About this talk
Jane Goodall hasn't found the missing link, but she's come closer than nearly anyone else. The primatologist says the only real difference between humans and chimps is our sophisticated language. She urges us to start using it to change the world.
About Jane Goodall
Jane Goodall, dubbed by her biographer "the woman who redefined man," has changed our perceptions of primates, people, and the connection between the two. Over the past 45 years, Goodall herself has also evolved -- from steadfast scientist to passionate conservationist and humanitarian.
Why you should listen to her:
Jane Goodall hasn't exactly found the missing link, but she's come closer than just about anyone else on Earth. Her extensive research into the behavior of chimpanzees, which started in Africa in the 1960s and continues today, fundamentally altered scientific thinking about the relationship between humans and other mammals.
Goodall, who founded a research institute in her name in 1977, is an internationally recognized authority on the primate world. She's written books for adults and children, contributed to documentaries, and serves as a National Geographic explorer-in-residence, a United Nations peace messenger, and the president of Advocates for Animals. For her efforts to observe and preserve all species, Goodall has received honors and accolades from governments, nonprofits, universities, and professional organizations, including a medal from UNESCO and the French Legion of Honor in 2006.
"Goodall's detailed, engaging descriptions of chimpanzee society transformed our notions of what it means to be a primate -- and what it means to be human."Sierra Magazine
Carter Emmart demos a 3D atlas of the universe
Carter Emmart demos a 3D atlas of the universe.
About this talk
For the last 12 years, Carter Emmart has been coordinating the efforts of scientists, artists and programmers to build a complete 3D visualization of our known universe. He demos this stunning tour and explains how it's being shared with facilities around the world.
About Carter Emmart
Carter Emmart uses astronomy and computational modeling to create scientifically accurate, three-dimensional tours of our universe.
Why you should listen to him:
As the Director of Astrovisualization at the American Museum of Natural History, Carter Emmart directs their groundbreaking space shows and heads up development of an interactive 3D atlas called The Digital Universe. He coordinates scientists, programmers and artists to produce scientifically accurate yet visually stunning and immersive space experiences in the AMNH’s Hayden Planetarium. Over the last decade, he has directed four shows: Passport to the Universe, The Search for Life: Are we Alone?, Cosmic Collisions and Journey to the Stars.
Emmart’s interest in space began early, and at ten he was taking astronomy courses in the old Hayden. As a child born into a family of artists, he naturally combined his love of science with his tendency for visualization. His first work was in architectural modeling, soon moving on to do scientific visualization for NASA and the National Center for Atmospheric Research, before joining the AMNH.
Emmart’s interest in space began early, and at ten he was taking astronomy courses in the old Hayden. As a child born into a family of artists, he naturally combined his love of science with his tendency for visualization. His first work was in architectural modeling, soon moving on to do scientific visualization for NASA and the National Center for Atmospheric Research, before joining the AMNH.
"My job is to translate the difficulty of science into understandable stories."Carter Emmart
Πέμπτη 1 Ιουλίου 2010
Πίστη, επιθυμία, εμπειρία, προσδοκία, συναίσθημα, κοινωνία
Image via WikipediaΤο ότι ο άνθρωπος έχει μάθει να πιστεύει, έιναι ένα εργαλείο επιβίωσης και μεταφοράς γνώσης χωρίς να κρίνει αν αυτό που κάνει είναι κατανοητό σε όλες του τις διαστάσεις.
Αυτή είναι μια από τις εργασίες μίμισης του εμπρόσθιου μέρους του εγκεφάλου, όπως έχει ήδη καταγραφεί από την επιστήμη.
Το ότι έτσι κάνει ο "έμπειρος" της φυλής, άρα έτσι πρέπει να κάνουμε και εμείς για να επιβιώσουμε, είναι η πράξη εμπιστοσύνης των αρχαρίων κοινωνικών εταίρων προς τον έμπειρο.
Η πίστη δηλαδή είναι μια μορφή γρήγορης και επιφανειακής μάθησης δια της μιμίσεως.
Η κατανόηση είναι αυτή που έρχεται να δώσει λογική εξήγηση στις πράξεις μας.
Ένα παράδειγμα καθημερινής έκφρασης πίστεως δίνεται παρακάτω:
Ο καθένας αγοράζει ένα κιλό τυρί φέτα με τη πίστη ότι θα έχει τη γεύση, σκληράδα, αλμύρα, παρασκευή και διάρκεια ζωής ανάλογη με τις εμπειρίες του και τις εμπειρίες άλλων μετόχων ενός κοινωνικού συνόλου. Κανένας όμως μα κανένας από το κοινωνικό σύνολο, ούτε ακόμα και ο πωλητής, δε του εγγυάται ότι θα είναι όπως ακριβώς το περιμένει το προϊόν ή αν θα είναι τελείως αλοιωμένη η φέτα που αγόρασε.
Η πίστη είναι γνώμη και έχει να κάνει με τις προσμονές και επιθυμίες του ανθρώπου. Ο λογικός άνθρωπος πρέπει να μη βάζει δόγματα στη πίστη του γιατί αυτά τα δόγματα προξενούν απογοητεύσεις, συγχύσεις, διαμάχες και έχθρες με μόνη βάση την επιθυμία και όχι την πραγματικότητα του γεγονότος. Όπως είπε και ο Πλωτίνος "δεν έχει νόημα το τι συμβαίνει γύρω μας, αλλά το τι αντιλαβανόμαστε από αυτό το σύνολο των γεγονότων και το τι νιώθουμε από αυτό".
Και μη ξεχνάτε ότι πίστις σημαίνει εμπιστοσύνη και πίστωση από έναν άνθρωπο σε κάποιον άλλο.
Και οι τράπεζες είναι πιστωτικά ιδρύματα, που έχουν το καθένα τους το δικό τους τρόπο μέτρησης εμπιστοσύνης των πελατών που λέγεται αξιολόγηση φερεγγυότητας και αποτροπής κινδύνου σε κάθε σας αίτηση ανάληψης χρημάτων μέσω δανεισμού.
Τετάρτη 30 Ιουνίου 2010
Από την εισβολή της αστυνομίας στην αρχιεπισκοπή των Βρυξελλών (ΡΚ)
Από τη μια καλύπτουν χιλιάδες παιδεραστές, με τη βοήθεια τοπικών αρχών ή όχι (περίπτωση Ιρλανδίας), και από την άλλη καταδικάζουν το ξεσκέπασμα της βρωμιάς και σαπίλας που τόσα χρόνια τους προίκισε η υποκρισία του αγαθού ανθρώπου του "θεοῦ".
Την απόρριψη της αγαμίας (επισήμως) την αποκλείουν οι παπικές εντολές, αλλά δε μας λένε ότι οι εντολές περί γάμου και δικαιωμάτων των γυναικών, είναι Παυλικιανές εντολές και όχι Ιησουιτικές, άρα και ο οργανισμός τους που με τόσο πείσμα ακολουθούν είναι δημιούργημα του Παύλου και όχι του Ιησού. Και για να τα λέμε με το όνομα τους, ο Παύλος δεν είχε ποτέ επισήμως συνομιλία με τον Ιησού.
Εκτός από την περίπτωση του Πραιτωρίου κατά την σύλληψη και καταδίκη του Ιησού, κανένας δε μας μιλά για τη παρουσία του Παύλου στη μεγάλη εορτή των Εβραίων, είτε γιατί ήταν προσύλητος Εβραίος, είτε γιατί σαν ρωμαίος στρατιωτικός και διώκτης των επαναστατών ακραίων ναζαρινών (Ναζήρ στα εβραϊκά σημαίνει πιστός), κανένας δε μας λέει αν ο Παύλος ήταν από τους μάρτυρες της σύλληψης, ανάκρισης, καταδίκης ή ακόμα και ένας από τους ψευδομάρτυρες της ανάκρισης.
Αυτή είναι η προϊστορία του χριστιανισμού, και η συνέχεια ήταν με τις ομάδες "πιστών" που αρνούνταν την υπηρεσία και τον όρκο στο κράτος, δικαιολογώντας την άρνηση τους με το σκεπτικό ότι ο αυτοκράτωρ ήταν ένας από τους "ψεύτικους θεούς" και όχι "αληθινός" σαν το δικό τους. Ότι ακριβώς κάνουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά στις μέρες μας. Η επόμενη κίνηση μιας Ελένης που τους έδωσε αναγνώριση με αντάλλαγμα την αναγνώριση της αυτοκρατορίας από αυτούς, δημιούργησε το κίνημα των μοναστών, αναχωρητών και καλογήρων. Αυτοί ήταν οι αρνητές της αλληλο-αναγνώρισης αυτοκρατορίας και παυλικιανιστών.
Την δεύτερη μορφή αντασίας κατά του κοσμικού κράτους, την αναγνωρίζουμε τώρα ως "θεόπνευστη" και με χάριτες διορατικές, που όχι μόνο προβλέπουν το μέλλον, αλλά το ορίζουν και γνωρίζουν το παρελθόν του καθενός. Είναι αυτοί που έφεραν στο κόσμο τη θεωρία του "κακού Σατανά" για να του φορτώσουν όλες τις κακίες τους, και του θεού που "παλεύει" εναντίον του. Ούτε οι Εβραίοι δεν έχουν τέτοιες θεωρίες για το Σατάν, που για εκείνους είναι ακὀμα ένας άγγελος του "θεού" τους.
Τελικά ο κόσμος θέλει περίεργες θεωρίες να ακούει και να πιστέυει (βασικά να φοβάται). Είναι βολικό να δημιουργούμε κάποιον φανταστικό χαρακτήρα που θα μπορούμε να του φορτώνουμε τις ηλιθιότητες, εγκλήματα, κακουχίες, ατυχίες και παράλογες απαιτήσεις μας, έτσι ώστε να νιώθουμε ελαφροί από τα βάρη της συνειδήσεως μας,μέσω της εξομολογήσεως σε έναν "ιερέα" της ψευδαισθήσως της "συγχωρήσεως", και ακόμα πιο ανεύθυνα να συγχωρούμε όλους όσους μας βλάπτουν χωρίς αυτοί να ζητούν συγχώρεση ή να δείχνουν κάποια σημάδια μετάνοιας, δίνοντας τους την αίσθηση ότι όχι μόνο μπορούμε να συγχωρούμε, αλλά και ότι ανεχόμαστε κάθε αδικία, έγκλημα και παρανομία από κάθε ψυχοπαθή. Και να ξέρετε ότι αυτοί οι ψυχοπαθείς δημιουργούνται μέσα στα κοινωνικά συστήματα του παυλικιανισμού.
Το ότι η "εξομολόγηση" μπορεί και δίνει ένα θετικό συναίσθημα προς τον "ασθενή", δε σημαίνει ότι κι το αποτέλεσμα της μονομερούς αυτόματης "συγχώρεσης" ότι είναι θετικό και για τη κοινωνία και το "συγχωρεμένο" μέλος της κοινωνίας. Μπορεί να είναι "συγχωρεμένο", αλλά όχι ιατρεμένο από κάθε είδους ανωμαλία χαρακτήρα, ή ελεύθερο από κάθε είδους ψυχοπάθειας.
Τελικά ο παυλικιανισμός προσπάθησε να επιβάλλει το δικό του τρόπο δικαιοσύνης, όπως κατάφερε πριν ο Ιουδαϊσμός και αργότερα ο Ισλαμισμός. Κοινό τους χαρακτηριστικό είναι η αλλαγή από το κοινωνικό δίκαιο στο θρησκευτικό επιβλητισμό της "θεοκρατορίας" και για αυτό το λόγο είναι άδικα συστήματα αφού η πηγή των αποφάσεων είναι η κάθε Πυθεία των θρησκειών αυτών. Να θυμάστε ότι η Πυθεία ποτέ δε ζήτησε να γίνει κριτής αλλά κρατούσε πάντοτε το ρόλο της συμβούλου.
Την απόρριψη της αγαμίας (επισήμως) την αποκλείουν οι παπικές εντολές, αλλά δε μας λένε ότι οι εντολές περί γάμου και δικαιωμάτων των γυναικών, είναι Παυλικιανές εντολές και όχι Ιησουιτικές, άρα και ο οργανισμός τους που με τόσο πείσμα ακολουθούν είναι δημιούργημα του Παύλου και όχι του Ιησού. Και για να τα λέμε με το όνομα τους, ο Παύλος δεν είχε ποτέ επισήμως συνομιλία με τον Ιησού.
Εκτός από την περίπτωση του Πραιτωρίου κατά την σύλληψη και καταδίκη του Ιησού, κανένας δε μας μιλά για τη παρουσία του Παύλου στη μεγάλη εορτή των Εβραίων, είτε γιατί ήταν προσύλητος Εβραίος, είτε γιατί σαν ρωμαίος στρατιωτικός και διώκτης των επαναστατών ακραίων ναζαρινών (Ναζήρ στα εβραϊκά σημαίνει πιστός), κανένας δε μας λέει αν ο Παύλος ήταν από τους μάρτυρες της σύλληψης, ανάκρισης, καταδίκης ή ακόμα και ένας από τους ψευδομάρτυρες της ανάκρισης.
Αυτή είναι η προϊστορία του χριστιανισμού, και η συνέχεια ήταν με τις ομάδες "πιστών" που αρνούνταν την υπηρεσία και τον όρκο στο κράτος, δικαιολογώντας την άρνηση τους με το σκεπτικό ότι ο αυτοκράτωρ ήταν ένας από τους "ψεύτικους θεούς" και όχι "αληθινός" σαν το δικό τους. Ότι ακριβώς κάνουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά στις μέρες μας. Η επόμενη κίνηση μιας Ελένης που τους έδωσε αναγνώριση με αντάλλαγμα την αναγνώριση της αυτοκρατορίας από αυτούς, δημιούργησε το κίνημα των μοναστών, αναχωρητών και καλογήρων. Αυτοί ήταν οι αρνητές της αλληλο-αναγνώρισης αυτοκρατορίας και παυλικιανιστών.
Την δεύτερη μορφή αντασίας κατά του κοσμικού κράτους, την αναγνωρίζουμε τώρα ως "θεόπνευστη" και με χάριτες διορατικές, που όχι μόνο προβλέπουν το μέλλον, αλλά το ορίζουν και γνωρίζουν το παρελθόν του καθενός. Είναι αυτοί που έφεραν στο κόσμο τη θεωρία του "κακού Σατανά" για να του φορτώσουν όλες τις κακίες τους, και του θεού που "παλεύει" εναντίον του. Ούτε οι Εβραίοι δεν έχουν τέτοιες θεωρίες για το Σατάν, που για εκείνους είναι ακὀμα ένας άγγελος του "θεού" τους.
Τελικά ο κόσμος θέλει περίεργες θεωρίες να ακούει και να πιστέυει (βασικά να φοβάται). Είναι βολικό να δημιουργούμε κάποιον φανταστικό χαρακτήρα που θα μπορούμε να του φορτώνουμε τις ηλιθιότητες, εγκλήματα, κακουχίες, ατυχίες και παράλογες απαιτήσεις μας, έτσι ώστε να νιώθουμε ελαφροί από τα βάρη της συνειδήσεως μας,μέσω της εξομολογήσεως σε έναν "ιερέα" της ψευδαισθήσως της "συγχωρήσεως", και ακόμα πιο ανεύθυνα να συγχωρούμε όλους όσους μας βλάπτουν χωρίς αυτοί να ζητούν συγχώρεση ή να δείχνουν κάποια σημάδια μετάνοιας, δίνοντας τους την αίσθηση ότι όχι μόνο μπορούμε να συγχωρούμε, αλλά και ότι ανεχόμαστε κάθε αδικία, έγκλημα και παρανομία από κάθε ψυχοπαθή. Και να ξέρετε ότι αυτοί οι ψυχοπαθείς δημιουργούνται μέσα στα κοινωνικά συστήματα του παυλικιανισμού.
Το ότι η "εξομολόγηση" μπορεί και δίνει ένα θετικό συναίσθημα προς τον "ασθενή", δε σημαίνει ότι κι το αποτέλεσμα της μονομερούς αυτόματης "συγχώρεσης" ότι είναι θετικό και για τη κοινωνία και το "συγχωρεμένο" μέλος της κοινωνίας. Μπορεί να είναι "συγχωρεμένο", αλλά όχι ιατρεμένο από κάθε είδους ανωμαλία χαρακτήρα, ή ελεύθερο από κάθε είδους ψυχοπάθειας.
Τελικά ο παυλικιανισμός προσπάθησε να επιβάλλει το δικό του τρόπο δικαιοσύνης, όπως κατάφερε πριν ο Ιουδαϊσμός και αργότερα ο Ισλαμισμός. Κοινό τους χαρακτηριστικό είναι η αλλαγή από το κοινωνικό δίκαιο στο θρησκευτικό επιβλητισμό της "θεοκρατορίας" και για αυτό το λόγο είναι άδικα συστήματα αφού η πηγή των αποφάσεων είναι η κάθε Πυθεία των θρησκειών αυτών. Να θυμάστε ότι η Πυθεία ποτέ δε ζήτησε να γίνει κριτής αλλά κρατούσε πάντοτε το ρόλο της συμβούλου.
Louis Psichoyos, Oscar winer
By Bruce Young
© 2010 News Photographer magazine, http://nppa.org/news_and_events/news/2010/03/oscar.html
Award-winning photojournalist Louis Psihoyos has won an Oscar for his film “The Cove,” the first time a still photojournalist has made the leap to the highest movie award since 2004 when Zana Briski won for “Born Into Brothels: Calcutta’s Red Light Kids.” As a still photographer, Psihoyos won multiple categories in the College Photographer of the Year contest and later, honors in Pictures of the Year. NPPA caught up with Psihoyos the day after his Oscar win.
HOLLYWOOD, CA (March 8, 2010) – “What I set out to do was not so much make a movie as to create a movement,” Louis Psihoyos told The New York Times last July. He had already enjoyed working over 18 years as a National Geographic photographer, and was continuing a successful still photography career, but he had never made a movie before.
The film he directed, “The Cove,” about an annual dolphin hunt in a small town in Japan, his first film, won the Oscar for Best Documentary on Sunday.
“It helped to have thirty-five years of experience with photography,” he said by phone today from Los Angeles, where he’s still engaged in the Academy Award whirlwind. (In the next few days, he continues to New York, then back to Los Angeles; “I haven’t spent much time at home in the past year,” he said of the promotional schedule.) But he’s realistic about his role – even celebratory. “Making a movie is like painting a picture with an army,” he explained, quoting famous filmmaker John Ford. “It’s a very collaborative process.”
Psihoyos (pronounced, as he explains on his Web site, www.psihoyos.com, with a silent P, and said to rhyme with “sequoias”) still shoots stills, though he finds filmmaking a much more rewarding – and powerful – medium. “It’s a lot more visceral experience,” he says. Now he talks as if he sees stills as a secondary function because of that stronger reaction and reward. “People are not going to stand in front of my picture and weep or cheer or laugh.” He recommends moving pictures to every photographer, and “now that I’ve embraced it,” he said, “It’s as natural as picking up a still camera.”
The change, I asked, must have been wrenching, though. “I’m always driven by fear,” he said. Fear, he thinks, is often his prime motivator. At National Geographic, there were no excuses to come back without the picture, so fear of failure drove him forward even there … “especially when working for [legendary picture editor] Bob Gilka.” Psihoyos insists on moving forward into new territory. His signature line for eMail is a short phrase in Spanish, “Ni un paso atrás” – “Not one step backwards.”
Most of all, as he explained to the Times all those months before the Oscars (and all the other awards – “We were the first documentary to sweep the Guild awards,” he said, explaining that he gives the prizes to his crew), it’s about the cause. “It’s just a piece of metal, really,” he said of the statue, which he is keeping for himself. The real reward, he thinks, is solving the issue.
“The Cove” is a powerful film, half exposé and half spy adventure. It exposes the brutal capture of dolphins at the town of Taiji in Japan. Many are killed for meat – in some cases fraudulently sold as whale meat, and contaminated by mercury according to the film – while others are chosen to become aquarium display animals. Activist Ric O’Barry, a former dolphin trainer who turned on the profession when one of his charges tried to commit suicide, is a central character and guide.
Psihoyos then set out to get the other side. “I’m a journalist,” he said, explaining that he went to the University of Missouri’s journalism school, and worked at the Los Angeles Times before National Geographic. “I was trained as a journalist. But after they threatened us, I realized they didn’t want their story told.” A second layer appeared in the film’s story: that of the crew’s efforts to actually get the thing made.
He finally gave up on getting anything useful from the Japanese officials or townspeople (“Every time they talk it just sounds so ridiculous,” he explained. “It’s just an indefensible position.”) and began filming the slaughter by whatever means necessary. False rocks were made to hold underwater cameras that could be hidden on the cove’s floor. Cameras were attached to helicopter drones and small balloons. The filmmakers even crept in at night, setting up camouflaged positions and remote cameras. Once he realized he had to break some rules to get the story, he found it liberating. “It was really refreshing to step outside the journalistic box.”
However, for a guy Salvador Dali once proclaimed “too bizarre for me” (the artist was thrown by Psihoyos’ suggestions for appropriately Dali-esque settings for a portrait) the Oscar scene was “surreal.” He described a stream of Hollywood luminaries – Matt Damon, George Clooney, Jeff Bridges, best director Kathryn Bigelow, and “Avatar” creator James Cameron – greeting him at the Vanity Fair party afterwards. “It was,” he admits, “a pretty fun experience.”
Naturally, one wonders what comes next. And considering his new love of cinema, it’s naturally another movie … and another cause. Acidification of the oceans, he explained, is destroying the coral reefs. “In ninety years,” he said, “They’ll all be gone,” a victim of fossil fuels. So while they still exist, he’s going out with his crew to film the last, pristine reefs.
Τρίτη 29 Ιουνίου 2010
Αρραβώνες Νικολάου και Τατιάνας.
Ο Νικόλαος και η Τατιάνα αρραβωνιάστηκαν επίσημα σήμερα στο ναό της Αγίας Σοφίας στο Λονδίνο. Όπως έχει ήδη ανακοινωθεί, ο γάμος προγραμματίστηκε για τις 25 Σεπτεμβρίου 2010.
Παρουσία του μεγάλου του αδελφού, τελέστηκε υπό τον αρχιεπίσκοπο Θυατείρων και Μ. Βρετανίας κ. Γρηγόριο, η ορθόδοξη τελετή του αρραβώνα τους.
Από την τελετή:
Παρουσία του μεγάλου του αδελφού, τελέστηκε υπό τον αρχιεπίσκοπο Θυατείρων και Μ. Βρετανίας κ. Γρηγόριο, η ορθόδοξη τελετή του αρραβώνα τους.
Δευτέρα 28 Ιουνίου 2010
Από τη σύγχρονη ιστορία των Σερρών, Εορτή της 29ης Ιουνίου
ΘΕΜΑΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ: 29 Ιουνίου 1913: Η απελευθέρωση της πόλεως των Σερρών...
29 Ιουνίου 1913: Η απελευθέρωση της πόλης των Σερρών
Ημερολόγιον Μακεδνών: 28 ΙΟΥΝΙΟΥ 1913
Στις μάχες του πρώτου παγκοσμίου πολέμου και στους βαλκανικούς πολέμους, πολέμησε ένδοξα ο Παππούς μου (που και το όνομα και επίθετό του φέρω) στο πυροβολικό. Κατά τη προδοσία των λεγομένων εθνικοφρόνων της Ανατολικής Μακεδονίας, ο παππούς μου αφαίρεσε τα κλείστρα των πυροβόλων του οχυρού Ρούπελ, και κινήθηκε κατά τη Θεσσαλονίκη, και όχι κατά την Καβάλα όπως διέταξε ο Ι. Μεταξάς, συμμετέχοντας στην αντεπίθεση της Κυβέρνησης της Τριανδρίας (Θεσσαλονίκης) κατά των προδοτών βασιλοφρόνων, Βουλγάρων και Γερμανών.
Ο πατέρας μου προς τιμήν του, τέλεσε τα δεσμά του γάμου με την αείμνηστη μητέρα μου, την αυτήν ημερομηνία, της απελευθέρωσης των πατρώων μας εδαφών.
Τιμή και δόξα στους αγωνιστές των πατρώων οιωνών.
Η Μυστικη Αρχαιο Ελληνικη Τεχνολογια
Η Μυστικη Αρχαιο Ελληνικη Τεχνολογια.
Η ανακάλυψη τεχνικών μέτρησης και η εξέλιξη της ακρίβειας μέτρησης, μας έσωσαν από τις απάτες και τα μεγάλα άδεια λόγια.
ΜΠΟΡ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΑΪΝΣΤΑΪΝ - ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΣΟΛΒΕ 1927
ΜΠΟΡ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΑΪΝΣΤΑΪΝ - ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΣΟΛΒΕ 1927
Οι διαφωνίες των επιστημόνων, προκαλλούν την περαιτέρω έρευνα μέχρι της αποδείξεως της μίας ή της άλλης θεωρίας ή μίας άλλης συσχετιζόμενης εξήγησης.
Οι διαφωνίες μεταξύ θρησκευτικών παρατάξεων, προκαλλόυν μάχες, ξυλοδαρμούς, γενοκτονίες, πολέμους και αναθέματα μέσα στο κόσμο.
Οι επιστήμονες προσπαθούν να αποδείξουν με πειράματα τις θεωρίες και τις σκέψεις τους, οι θρησκευόμενοι προσπαθούν να επιβάλλουν την αναπόδεικτη γνώμη τους στους άλλους, έτσι ώστε να μη νιώθουν μόνοι και διαφορετικοί στο κοινωνικό σύνολο που ζούνε, και δια μέσου αυτής της εξάπλωσης, την μείωση της προσωπικής τους προσπάθειας να εξηγήσουν λογικά και δίκαια τα προσωπικά τους πιστεύω και συναισθήματα στο κοινωνικό σύνολο που ζούνε.
Κάτι που ο Einstein θεωρούσε θεό, ήταν και είναι ένα προσωπικό συναίσθημα και πίστη στο κατανοητό για το καθένα, αλλά όπως είπε και ο Bohr , δεν είναι λογικό να θεωρούμε τα προσωπικά μας πιστεύω και τις δικές μας κατανοήσεις ως τις μοναδικές ή και σωστές ενέργειες ενός "Θεού". Εάν κάποιοι πιστέυουν στην ύπαρξη του "Θεού" ως έννοια ή και ύπαρξη, αυτό δε τους δίνει κανένα δικαίωμα να θεωρούν τις δικές τους κατανοήσεις και επιθυμίες ως αυτές που είναι οι μοναδικές του "Θεού".
Οι διαφωνίες των επιστημόνων, προκαλλούν την περαιτέρω έρευνα μέχρι της αποδείξεως της μίας ή της άλλης θεωρίας ή μίας άλλης συσχετιζόμενης εξήγησης.
Οι διαφωνίες μεταξύ θρησκευτικών παρατάξεων, προκαλλόυν μάχες, ξυλοδαρμούς, γενοκτονίες, πολέμους και αναθέματα μέσα στο κόσμο.
Οι επιστήμονες προσπαθούν να αποδείξουν με πειράματα τις θεωρίες και τις σκέψεις τους, οι θρησκευόμενοι προσπαθούν να επιβάλλουν την αναπόδεικτη γνώμη τους στους άλλους, έτσι ώστε να μη νιώθουν μόνοι και διαφορετικοί στο κοινωνικό σύνολο που ζούνε, και δια μέσου αυτής της εξάπλωσης, την μείωση της προσωπικής τους προσπάθειας να εξηγήσουν λογικά και δίκαια τα προσωπικά τους πιστεύω και συναισθήματα στο κοινωνικό σύνολο που ζούνε.
Κάτι που ο Einstein θεωρούσε θεό, ήταν και είναι ένα προσωπικό συναίσθημα και πίστη στο κατανοητό για το καθένα, αλλά όπως είπε και ο Bohr , δεν είναι λογικό να θεωρούμε τα προσωπικά μας πιστεύω και τις δικές μας κατανοήσεις ως τις μοναδικές ή και σωστές ενέργειες ενός "Θεού". Εάν κάποιοι πιστέυουν στην ύπαρξη του "Θεού" ως έννοια ή και ύπαρξη, αυτό δε τους δίνει κανένα δικαίωμα να θεωρούν τις δικές τους κατανοήσεις και επιθυμίες ως αυτές που είναι οι μοναδικές του "Θεού".
ΔΑΝΕΖΗΣ -ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΜΕΣΩ ΦΩΤΟΝΙΩΝ
ΔΑΝΕΖΗΣ - ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΜΕΣΩ ΦΩΤΟΝΙΩΝ
Κατά την ἀποψη μου, η ταχύτητα του φωτός θεωρήται ως η μέγιστη των ταχυτήτων, για τον απλό λόγο ότι ο άνθρωπος έχει την αίσθηση της όρασης του φωτός, άρα και αυτή παρατηρεί ώς τη μέγιστη του "κόσμου".
Η νυχτερίδα από την άλλη πλευρά μαζί με τον τυφλοπόντικα, έχουν κατανόηση ως μέγιστης ταχύτητας, την ταχύτητα του ήχου μέσα στον αέρα και το χώμα αντιστοιχα, αν θεωρήσουμε ότι τα μάτια τους είναι τελείως άχρηστα.
Έτσι ο εγκέφαλος κάθε ζωντανού οργανισμού, κατανοεί αλλά και δημιουργεί κέντρα επεξεργασίας ανάλογα με τις ικανότητες αίσθησης του σώματος του σε σχέση με τ περιβάλλον του και τις επιθυμίες επιβίωσης του σε αυτό.
Έτσι με αυτή τη φιλοσοφία, εάν θεωρήσουμε υπαρκτό ένα ών με αισθητήρια φωτονικών αλλαγών, τότε μας είναι εύκολο να καταλάβουμε ότι η ταχύτητα το φωτός σε αυτά τα όντα είναι κάτι αργό, σαν την ταχύτητα του ήχου στον άνθρωπο σε σχέση με την ταχύτητα του φωτός
Κυριακή 27 Ιουνίου 2010
Beau Lotto: Optical illusions show how we see
Beau Lotto: Optical illusions show how we see.
About this talk
Beau Lotto's color games puzzle your vision, but they also spotlight what you can't normally see: how your brain works. This fun, first-hand look at your own versatile sense of sight reveals how evolution tints your perception of what's really out there.
About Beau Lotto
Beau Lotto is founder of Lottolab, a hybrid art studio and science lab. With glowing, interactive sculpture -- and good, old-fashioned peer-reviewed research-- he's illuminating the mysteries of the brain's visual system.Why you should listen to him:
Outside the studio work, the brain-like (that is, multidisciplinary) organization is also branching out to bigger public engagement works. It's holding regular "synesthetic workshops" where kids and adults make "color scores" -- abstract paintings that computers interpret into music, as with scrolls fed to a player piano. And lately they're planning an outdoor walkway of color-lit, pressure-sensitive John Conway-esque tiles that react and evolve according to foot traffic. These and Lotto's other conjurings are slowly, charmingly bending the science of perception -- and our perceptions of what science can be.
Lotto teaches at University College London.
"All his work attempts to understand the visual brain as a system defined, not by its essential properties, but by its past ecological interactions with the world. In this view, the brain evolved to see what proved useful to see, to continually redefine normality."British Science Association
Christopher "moot" Poole: The case for anonymity online
Christopher "moot" Poole: The case for anonymity online.
About this talk
The founder of 4chan, a controversial, uncensored online imageboard, describes its subculture, some of the Internet "memes" it has launched, and the incident in which its users managed a very public, precision hack of a mainstream media website. The talk raises questions about the power -- and price -- of anonymity.
About Christopher "moot" Poole
Christopher "moot" Poole is founder of 4chan, an online imageboard whose anonymous denizens have spawned the web's most bewildering -- and influential -- subculture.Why you should listen to him:
Despite the server-crippling traffic it attracts, this last major enclave of the untamed Internet terrifies advertisers, and moot struggles to keep it afloat. Though you might regard much of its content as obscene or just plain weird, it's become a fixture on the fringe of the mainstream -- and a cultural force all its own.
"Because of the lack of rules, 4chan has fostered an environment where there's a lot of creativity and good things coming out of it."Christopher "moot" Poole
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)