Τελευταία βρέθηκα στη πατρίδα μας και στη πόλη των Σερρών το περασμένο τέλος Οκτωβρίου αρχές Νοεμβρίου, και έτυχε την ημέρα της παρελάσεως στις 28 Οκτωβρίου να παίζει ο εθνικός ύμνος για να αρχίσει η κατάθεση στεφάνων και η παρέλαση.
Οι εννέα στους δέκα αρνήθηκαν να σηκωθούν από τα καθίσματα των πολυτελών καφενείων της πλατείας αλλά και στις λιγοστές ταβέρνες οι άνθρωποι επιλέξανε την απαξίωση του ύμνου.
Εγώ σηκώθηκα σιγά ενθυμούμενος του παππού μου και κλαίγοντας μονολογούσα "άρα για αυτούς τους κλέφτες παππού πολέμησες να είναι ελεύθεροι να μας κλέβουν;".
Απελευθέρωσε τη πόλη των Σερρών τρεις φορές σε μάχες και στο τέλος πέθανε υπό βουλγαρική κατοχή, αφήνοντας 6 ορφανά και μια ταλαιπωρημένη μάνα τους και γυναικάρα του. Εκείνη τυφλώθηκε από τύφο και έζησε άλλα 40 χρόνια με τη φροντίδα των ανήλικων παιδιών της.
Στους βαλκανικούς πολέμους το 1913 ως υπηρέτης του πυροβολικού της 7ης Μεραρχίας μπήκε απελευθερωτής στη πόλη και τα χωριά όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε με την οικογένειά του ελευθερώνοντας και τα χωράφια που καλλιεργούσε αυτός και οι πρόγονοί μας.
Ήταν για δεκαπέντε χρόνια στο χακί, και μετά την απελευθέρωση και τις συνθήκες των βαλκανικών χωρών, εγκαταστάθηκαν με τα πυροβόλα τους στο οχυρό Ρούπελ.
Ας μην ακούσω τη φράση "γραμμή Μεταξά" γιατί όχι μόνο δεν υπήρχε τέτοιο όνομα για τα οχυρωματικά έργα, αλλά ο ίδιος ο Ιωάννης Μεταξάς με την άδεια του τότε Βασιλέα των Ελλήνων έδωσε προσωπική διαταγή απομάκρυνσης όλων των Ελληνικών στρατευμάτων από την Ανατολική Μακεδονία και την παράδοσή της σε Βουλγαρικά και Γερμανικά στρατεύματα το καλοκαίρι του 1916.
Η διαταγή προέβλεπε την συγκέντρωση των συνταγμάτων της Ανατολικής Μακεδονίας στο λιμάνι της Καβάλας, όπου οι πληροφορίες του Ι. Μεταξά λέγανε ότι το Βασιλικό Ναυτικό θα τους παραλάβει για να τους μεταφέρει στα νότια.
Η προδοσία δεν ήταν μόνο η αμαχητί παράδοση ελληνικών εδαφών όπου ήρωες έχυσαν αίμα για την πατρίδα και την οικογένειά τους, αλλά και όταν έφτασαν τα συντάγματα πεζικού στη Καβάλα, όλα τα πλοία του Βασιλικού Ναυτικού είχαν αποπλεύσει άδεια και πριν ούτε ένας στρατιώτης προλάβει να φτάσει στη Καβάλα.
Ο βουλγαρικός στρατός έφτασε σύντομα στη Καβάλα και συνέλαβε όλο τον Ελληνικό στρατό, στέλνοντάς τους σε καταναγκαστικά έργα μέσα στη Βουλγαρία.
Ο παππούς μου έπρεπε να είχε εμπειρία από προδοσίες και προδότες και κάθε μέθοδο που χρησιμοποιούν, ήταν των υπηρεσιών ασφαλείας στρατού.
Κατεβαίνοντας από το Ρούπελ, ζήτησε όλα τα κλείστρα των πυροβόλων να φορτωθούν στα μουλάρια και να αφήσουν τα πυροβόλα για να μπορέσουν να έχουν ταχύτερη αποχώρηση.
Φτάνοντας σε ένα ρηχό πέρασμα του Στρυμώνα, ζήτησε από την ομάδα του να περάσουν στη δυτική όχθη και να κατευθυνθούν προς τη Θεσσαλονίκη παρά στη Καβάλα που έτσι και αλλιώς ήταν και τα σύνορα της Ελλάδος εκείνη τη εποχή και ο μόνος δρόμος πέρα από τη Καβάλα ήταν η Τουρκία.
Αυτό ήταν που τους γλίτωσε από το θάνατο των καταναγκαστικών έργων.
Στη Θεσσαλονίκη κάτω από τις διαταγές της κυβέρνησης της τριανδρίας, επανεντάχτηκαν στο πυροβολικό, και το Σεπτέμβριο του 1918 επανήλθαν ενδόξως στη Ανατολική Μακεδονία απελευθερώνοντας την από τη προδοσία του Γερμανόφιλου Βασιλέα και του υπασπιστή του Ιωάννη Μεταξά.
Τελικά απεβίωσε μέσα στη βουλγαρική κατοχή του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Οι Βούλγαροι άρχισαν να κλείνουν οικογένειες ολόκληρες με μικρά παιδιά σε σπίτια και αφού καρφώσουν όλες τις θύρες, τα πυρπολούσαν και οι χωρικοί ακούγανε τις κραυγές παιδιών και ενηλίκων που καίγονταν μέσα στα ίδια τους τα σπίτια.
Μετά το θάνατο του παππού μου, μία θεία μου δύο χρονών πέθανε από τις κακουχίες. Ο πατέρας μου περνούσε ελονοσία, και εκτός από την οικογένειά του, μετέφερε όπλα και φαγητό στους αγωνιστές πάνω στα βουνά των Σερρών.
Οι τρομοκρατικές και εθνο-καθαρτικές εκδηλώσεις μίσους έκαναν την οικογένεια του πατέρα μου που από την ηλικία των δεκαπέντε χρονών ήταν ο άνδρας της οικογένειας, να μετακομίσουν μέσα στη πόλη των Σερρών αφού έμαθαν ότι εκεί οι βουλγαρικές αρχές ήταν πιο ήπιες.
Εκεί υπό την αιγίδα ενός πρώην δημάρχου, τους δόθηκε η χρήση ενός παλαιού τουρκικού αρχοντικού στο κέντρο της πόλης, όπου και έζησε η γιαγιά μου για 35 χρόνια τυφλή και με τη φροντίδα των παιδιών της.
Μετά το θάνατό της, το κτήριο και το οικόπεδό του μετατράπηκε σε Δημοτικό σχολείο και δεν διεκδικήθηκε από την οικογένειά μου λόγω χρησικτησίας, όπως έγινε σε άλλο οικόπεδο από ένα πλούσιο γείτονα.
Οι ταγματασφαλίτες έκαναν τα πάντα για δηλώσουν πόσο γερμανόφιλοι είναι δείχνοντας τη βαρβαρότητα τους και τον ανθελληνισμό τους στους Έλληνες αντάρτες δημιουργώντας ακόμα ένα εχθρό για τη πατρίδα μέσω του κομμουνισμού.
Η κατοχική διοίκηση των ταγματασφαλιτών με τη Γερμανία ήθελαν να διαιρέσουν την Ελλάδα στα τρία, μετά οι κομμουνιστές θέλανε να αποσπάσουν την βόρεια περιοχή της χώρας και να την προσαρτήσουν στη κομμουνιστική ομοσπονδία των Βαλκανίων.
Εμείς θα ζούμε να θυμόμαστε αγωνιστές.
Πώς διαχωρίζεις τους αγωνιστές από τους προδότες βλέποντας ένα εθνικό σύμβολο;
Τι πρέπει να νιώθουμε, να καταλαβαίνουμε και γιατί από τα εθνικά μας σύμβολα;
Τι εορτάζουμε στις παρελάσεις; Ποια είναι τα μαθήματα; Ποιος πρέπει να τα μαθαίνει; Πως να τα μαθαίνει; Τι κάνει αφού τα μάθει;
Ποιος είναι ο ορισμός του Έλληνα;
Πρέπει να είναι Χριστιανός;
Πρέπει να είναι ορθόδοξος;
Τι κάνει κάποιον πατριώτη και τι όχι;
Οι ταγματασφαλίτες με τα βασανιστήρια ήταν εργάτες του έθνους;
Οι κομμουνιστές με τις αποσχιστικές ιδέες βοήθησαν το έθνος;
Οι κλέφτες του δημοσίου πλούτου είναι πατριώτες;
Οι τυφλοί ακόλουθοι των κλεφτών είναι πατριώτες;
Οι πλειοδότες του εθνικού πλούτου σε ιδιωτικά συμφέροντα είναι πατριώτες;
