Μεταφράστε τη σελίδα

Αναζήτηση / Search

Socratic News


Are you interested in Democracy ?

Σάββατο 6 Μαρτίου 2010

Η σερραϊκή μπουγάτσα

το ΑΝΑ έχει ειδικό άρθρο για το μεγαλύτερο Σερραϊκό άθλημα της καθημερινότητας

Σέρρες - ΕΙΔΙΚΟ ΘΕΜΑ: «Μπουγάτσα» - Η ωραία των Σερρών

{ Πριν από τρία χρόνια η σερραϊκή μπογάτσα κατάφερε να κερδίσει μία θέση στο βιβλίο ρεκόρ Γκίνες. Στο 1ο Φεστιβάλ Μπουγάτσας, οι Σερραίοι κατάφεραν να φτιάξουν τη μεγαλύτερη μπουγάτσα στον κόσμο, μήκους 20 μέτρων και πλάτους 60 εκατοστών, που ψήθηκε σε ειδικά κατασκευασμένο φούρνο και μοιράστηκε στους εκατοντάδες παραβρισκόμενους. Στον νομό Σερρών υπάρχουν σήμερα συνολικά 57 βιοτεχνίες παραγωγής μπουγάτσας, από τις οποίες οι 24 βρίσκονται στην πόλη των Σερρών, και επιπλέον 88 καταστήματα πώλησης μπουγάτσας, χωρίς εργαστήριο.}

Και μία κοινή φράση της πόλης είναι {Πιάσε φάτσα και κάνε μπουγάτσα}.

How the propaganda is delivered -- Πως σερβίρεται η προπαγάνδα



Παρασκευή 5 Μαρτίου 2010

Εθνικά Σύμβολα -- Αισθήματα και αναμνήσεις

Τελευταία βρέθηκα στη πατρίδα μας και στη πόλη των Σερρών το περασμένο τέλος Οκτωβρίου αρχές Νοεμβρίου, και έτυχε την ημέρα της παρελάσεως στις 28 Οκτωβρίου να παίζει ο εθνικός ύμνος για να αρχίσει η κατάθεση στεφάνων και η παρέλαση.

Οι εννέα στους δέκα αρνήθηκαν να σηκωθούν από τα καθίσματα των πολυτελών καφενείων της πλατείας αλλά και στις λιγοστές ταβέρνες οι άνθρωποι επιλέξανε την απαξίωση του ύμνου.

Εγώ σηκώθηκα σιγά ενθυμούμενος του παππού μου και κλαίγοντας μονολογούσα "άρα για αυτούς τους κλέφτες παππού πολέμησες να είναι ελεύθεροι να μας κλέβουν;".

Απελευθέρωσε τη πόλη των Σερρών τρεις φορές σε μάχες και στο τέλος πέθανε υπό βουλγαρική κατοχή, αφήνοντας 6 ορφανά και μια ταλαιπωρημένη μάνα τους και γυναικάρα του. Εκείνη τυφλώθηκε από τύφο και έζησε άλλα 40 χρόνια με τη φροντίδα των ανήλικων παιδιών της.

Στους βαλκανικούς πολέμους το 1913 ως υπηρέτης του πυροβολικού της 7ης Μεραρχίας μπήκε απελευθερωτής στη πόλη και τα χωριά όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε με την οικογένειά του ελευθερώνοντας και τα χωράφια που καλλιεργούσε αυτός και οι πρόγονοί μας.

Ήταν για δεκαπέντε χρόνια στο χακί, και μετά την απελευθέρωση και τις συνθήκες των βαλκανικών χωρών, εγκαταστάθηκαν με τα πυροβόλα τους στο οχυρό Ρούπελ.

Ας μην ακούσω τη φράση "γραμμή Μεταξά" γιατί όχι μόνο δεν υπήρχε τέτοιο όνομα για τα οχυρωματικά έργα, αλλά ο ίδιος ο Ιωάννης Μεταξάς με την άδεια του τότε Βασιλέα των Ελλήνων έδωσε προσωπική διαταγή απομάκρυνσης όλων των Ελληνικών στρατευμάτων από την Ανατολική Μακεδονία και την παράδοσή της σε Βουλγαρικά και Γερμανικά στρατεύματα το καλοκαίρι του 1916.

Η διαταγή προέβλεπε την συγκέντρωση των συνταγμάτων της Ανατολικής Μακεδονίας στο λιμάνι της Καβάλας, όπου οι πληροφορίες του Ι. Μεταξά λέγανε ότι το Βασιλικό Ναυτικό θα τους παραλάβει για να τους μεταφέρει στα νότια.

Η προδοσία δεν ήταν μόνο η αμαχητί παράδοση ελληνικών εδαφών όπου ήρωες έχυσαν αίμα για την πατρίδα και την οικογένειά τους, αλλά και όταν έφτασαν τα συντάγματα πεζικού στη Καβάλα, όλα τα πλοία του Βασιλικού Ναυτικού είχαν αποπλεύσει άδεια και πριν ούτε ένας στρατιώτης προλάβει να φτάσει στη Καβάλα.

Ο βουλγαρικός στρατός έφτασε σύντομα στη Καβάλα και συνέλαβε όλο τον Ελληνικό στρατό, στέλνοντάς τους σε καταναγκαστικά έργα μέσα στη Βουλγαρία.

Ο παππούς μου έπρεπε να είχε εμπειρία από προδοσίες και προδότες και κάθε μέθοδο που χρησιμοποιούν, ήταν των υπηρεσιών ασφαλείας στρατού.

Κατεβαίνοντας από το Ρούπελ, ζήτησε όλα τα κλείστρα των πυροβόλων να φορτωθούν στα μουλάρια και να αφήσουν τα πυροβόλα για να μπορέσουν να έχουν ταχύτερη αποχώρηση.

Φτάνοντας σε ένα ρηχό πέρασμα του Στρυμώνα, ζήτησε από την ομάδα του να περάσουν στη δυτική όχθη και να κατευθυνθούν προς τη Θεσσαλονίκη παρά στη Καβάλα που έτσι και αλλιώς ήταν και τα σύνορα της Ελλάδος εκείνη τη εποχή και ο μόνος δρόμος πέρα από τη Καβάλα ήταν η Τουρκία.

Αυτό ήταν που τους γλίτωσε από το θάνατο των καταναγκαστικών έργων.

Στη Θεσσαλονίκη κάτω από τις διαταγές της κυβέρνησης της τριανδρίας, επανεντάχτηκαν στο πυροβολικό, και το Σεπτέμβριο του 1918 επανήλθαν ενδόξως στη Ανατολική Μακεδονία απελευθερώνοντας την από τη προδοσία του Γερμανόφιλου Βασιλέα και του υπασπιστή του Ιωάννη Μεταξά.

Τελικά απεβίωσε μέσα στη βουλγαρική κατοχή του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Οι Βούλγαροι άρχισαν να κλείνουν οικογένειες ολόκληρες με μικρά παιδιά σε σπίτια και αφού καρφώσουν όλες τις θύρες, τα πυρπολούσαν και οι χωρικοί ακούγανε τις κραυγές παιδιών και ενηλίκων που καίγονταν μέσα στα ίδια τους τα σπίτια.

Μετά το θάνατο του παππού μου, μία θεία μου δύο χρονών πέθανε από τις κακουχίες. Ο πατέρας μου περνούσε ελονοσία, και εκτός από την οικογένειά του, μετέφερε όπλα και φαγητό στους αγωνιστές πάνω στα βουνά των Σερρών.

Οι τρομοκρατικές και εθνο-καθαρτικές εκδηλώσεις μίσους έκαναν την οικογένεια του πατέρα μου που από την ηλικία των δεκαπέντε χρονών ήταν ο άνδρας της οικογένειας, να μετακομίσουν μέσα στη πόλη των Σερρών αφού έμαθαν ότι εκεί οι βουλγαρικές αρχές ήταν πιο ήπιες.

Εκεί υπό την αιγίδα ενός πρώην δημάρχου, τους δόθηκε η χρήση ενός παλαιού τουρκικού αρχοντικού στο κέντρο της πόλης, όπου και έζησε η γιαγιά μου για 35 χρόνια τυφλή και με τη φροντίδα των παιδιών της.

Μετά το θάνατό της, το κτήριο και το οικόπεδό του μετατράπηκε σε Δημοτικό σχολείο και δεν διεκδικήθηκε από την οικογένειά μου λόγω χρησικτησίας, όπως έγινε σε άλλο οικόπεδο από ένα πλούσιο γείτονα.

Οι ταγματασφαλίτες έκαναν τα πάντα για δηλώσουν πόσο γερμανόφιλοι είναι δείχνοντας τη βαρβαρότητα τους και τον ανθελληνισμό τους στους Έλληνες αντάρτες δημιουργώντας ακόμα ένα εχθρό για τη πατρίδα μέσω του κομμουνισμού.

Η κατοχική διοίκηση των ταγματασφαλιτών με τη Γερμανία ήθελαν να διαιρέσουν την Ελλάδα στα τρία, μετά οι κομμουνιστές θέλανε να αποσπάσουν την βόρεια περιοχή της χώρας και να την προσαρτήσουν στη κομμουνιστική ομοσπονδία των Βαλκανίων.

Εμείς θα ζούμε να θυμόμαστε αγωνιστές.

Πώς διαχωρίζεις τους αγωνιστές από τους προδότες βλέποντας ένα εθνικό σύμβολο;

Τι πρέπει να νιώθουμε, να καταλαβαίνουμε και γιατί από τα εθνικά μας σύμβολα;

Τι εορτάζουμε στις παρελάσεις; Ποια είναι τα μαθήματα; Ποιος πρέπει να τα μαθαίνει; Πως να τα μαθαίνει; Τι κάνει αφού τα μάθει;

Ποιος είναι ο ορισμός του Έλληνα;

Πρέπει να είναι Χριστιανός;

Πρέπει να είναι ορθόδοξος;

Τι κάνει κάποιον πατριώτη και τι όχι;

Οι ταγματασφαλίτες με τα βασανιστήρια ήταν εργάτες του έθνους;

Οι κομμουνιστές με τις αποσχιστικές ιδέες βοήθησαν το έθνος;

Οι κλέφτες του δημοσίου πλούτου είναι πατριώτες;

Οι τυφλοί ακόλουθοι των κλεφτών είναι πατριώτες;

Οι πλειοδότες του εθνικού πλούτου σε ιδιωτικά συμφέροντα είναι πατριώτες;


Ετυμολογία του αλατιού.

Διαβάζοντας αρκετά περί της ετυμολογίας της λἐξεως Ελλάς, βρήκα ότι είναι σύνθετη από τις Ελ και Λας όπου Ελ είναι το σύμβολο του φωτός και του Ἠλιου αλλά και του νοητικού φωτισμού και η δεύτερη Λας είναι σύμβολο του λίθου, πέτρας, βράχου, όρους και οτιδήποτε σταθερού και ακλόνητου.

Το αλάτι στην αρχαιοελληνική είναι και εκείνο σύνθετο από δύο λέξεις Αλ και Λας. Εδώ το Λας έχει τον ίδιο συμβολισμό. Το Αλ είναι σύμβολο του ύδατος, σε μεγάλες συγκεντρώσεις.

Τελικά το αλατάκι μας είναι ο λίθος της Θάλασσας και μαζεύεται στις Αλυκές (όπου η λας κατακάθεται) και όχι στα Λατομία(όπου η λας τέμνεται), έχοντας τον τόπο προέλευσης μέσα στη λέξη.

Όπως και στην Αλιεία (εκ της θαλάσσης καλώς έχω, τρέφομαι , πορεύομαι , αντλώ πόρους) η ΑΛ έχει το πόθεν και εύω (ΕΥ) έχει το ποιοτικό μέρος της πράξης.

Η αιγιαλίτις ζώνη είναι εκεί όπου ή ξηρά που ζούνε και θρέφονται οι αίγες (κατσίκες) συναντά και περιβάλλεται από τη θάλασσα (ΑΛ).

Από την προϊστορία του τόπου της Ελλάδος τα μόνα ζώα που εύκολα επιβίωναν σε όλα τα μέρη της, είναι οι αίγες. Μέχρι και η θεά Αθηνά έχει την προστασία της βασισμένη στο δέρμα μίας αίγας (Αιγίς) όπου και σήμερα οι νεοέλληνες χρησιμοποιούν τον όρο χωρίς να διδαχθούν τη σημασία της. Ακούμε ότι ένα γεγονός είναι υπό την αιγίδα του υπουργείου πολιτισμού αλλά λίγοι σύγχρονοι Έλληνες κατανοούν ότι αναφέρονται στην προστασία και επιμέλεια του οργανισμού προς το γεγονός.

Η εκκλησία των Χριστιανών Γυμνιστών

Η εκκλησία των Χριστιανών Γυμνιστών



. Και εις γυμνότερα ....

Ελληνικές καταγωγές και προπατορικά αμαρτήματα

Σε άρθρο του "συν Αθηνά και χείρα κίνει" εμφανίζεται η σύγχρονη σοφία του πεζοδρομίου αλλά από άμβωνος και επισήμως.

Μητροπολίτης Ιερεμίας...οι Έλληνες κατάγονται από την εβραϊκή μυθολογία...

Αυτή είναι η "επιστημονική μελέτη" των χριστιανών ταγών. Και μη ζητήστε περισσότερα γιατί μέχρι εκεί τους φτάνει να σκέφτονται.

Και σε ένα άλλο άρθρο από την ίδια πηγή αναφέρει ότι:

Αποδοκίμασαν τον Μητροπολίτη Αθηνών Ιερώνυμο στον Άγιο Παντελεήμονα

{

Την Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2010 στις 19.00 ο Μητροπολίτης Αθηνών Ιερώνυμος θέλησε να επισκεφθεί τον ιερό Ναό του Αγίου Παντελεήμονα για να στηρίξει ηθικά τον κληρικό, που κλείδωσε την πόρτα του Ναού την Τετάρτη, προκειμένου χωρίς πρόβλημα τα ΜΑΤ της πράσινης χούντας να συλλάβουν τους νεαρούς εθνικιστές και πατριώτες!

Όταν εισήλθε ο Ιερώνυμος στην Εκκλησία αμέσως σχεδόν όλοι οι Ενορίτες άδειασαν τον Ναό και έμειναν μέσα σε αυτόν μόνον πέντε δέκα άτομα ενώ σύμφωνα με πληροφορίες πριν εισέλθει στον Ιερό Ναό ακούστηκαν και αποδοκιμασίες όπως «ανάξιος, ανάξιος».

}

Προσωπικά δε θεωρώ καμία κυβέρνηση ως χρωματιστή χούντα αφού τουλάχιστο τηρούνται οι εκλογικές διαδικασίες. Αν αυτές οι διαδικασίες θεωρούνται αναποτελεσματικές ή τα πρόσωπα που εκλέγονται είναι πάντα με τους ιδιώνυμους στόχους, μάλλον το φταίξιμο είναι προς όλους όσους ψηφίζουν με γνώμονα το ίδιο συμφέρον (ιδιώτες or idiots) και μετά το φορτώνουν με ευκολία το φταίξιμο στον εκλεκτό της ψήφου τους. Νομίζουμε πολλοί ότι με το να συμμετέχουμε με μία προς πώληση επί ανταλλάγματος ψήφο μία φορά στα τέσσερα χρόνια, ότι γίναμε δημοκράτες, μάλλον "ωχ δε βαριέσαι αδερφέ" είμαστε.

Στα τόσα χρόνια της μεταπολίτευση, έχω ακούσει δολοφονίες στο όνομα του προεκλογικού αγώνα των κομμάτων, συλλαλητήρια προς απόκτηση δικαιωμάτων χωρίς δικαιοσύνη ή κοινό συλλογισμό από ομάδες εργαζομένων που θέλουν πάντα κάτι παραπάνω από τους άλλους εργαζομένους. Έχω δει τις κυβερνήσεις να εμπορεύονται ψήφους με κοινωνικές ομάδες προς βάρος του υπολοίπου κοινωνικού συνόλου.

Δεν έχω δει αγώνες για διαφάνεια και κληρωτή συχνή εναλλασσόμενη διοικητική μέριμνα που δεν έχει να κάνει με παραταξιακές και συνωμοτικές διεκδικήσεις.

Το όλο κράτος βασίζεται στη διαφθορά και η διαφθορά είναι το κράτος.

Όταν ήμουνα μικρός μαθητής του Δημοτικού σχολείου, η δασκάλα μας ρώτησε ποιος κυβερνά τη χώρα. Εγώ αυθόρμητα είχα απαντήσει "το κράτος". Η απάντηση της δασκάλας μου εκτός από τον λεκτικό εξευτελισμό μου με τη φράση της "εσύ είσαι το κράτος", περιείχε και μία δοκιμή αισθησιακή από εκείνο το κράτος της εξουσίας. Πήρε τη τρίμετρη βέργα που είχε ειδική παραγγελία από μαραγκό πατέρα ενός συμμαθητή μου, και με έκανε να νιώσω τη θαλπωρή και την εξ' αποστάσεως φροντίδας του κράτους πάνω στις σάρκες του ανήλικου κορμιού μου. Από τότε θυμάμαι πόσο με αγαπά και με φροντίζει το κράτος μου, το οποίο είμαι και εγώ υποχρεωτικά συνένοχος. Ξέχασαν όμως να με ρωτήσουν αν θέλω αυτού του είδους το κράτος για μένα που άφησε σημάδια προσωρινά στο κορμί μου και ανεξίτηλες αναμνήσεις και επιλογές στη ψυχή μου.

Τιμωρείται όποιος δε βλέπει τη συνενοχή του στην Ελλάδα, άσχετα αν είναι ανήλικος και χωρίς πολιτικά δικαιώματα ακόμα. Οι πολιτικές υποχρεώσεις στην Ελλάδα αρχίζουν από τη πρώτη σου αναπνοή μέσα στον Ελλαδικό χώρο έξω από τη κοιλιά της μάνας σου. Έτσι συμφέρει στους αγύρτες κλέφτες δημόσιους διοικητές και υπαλλήλους της Ελλάδος. Σε δηλώνουν εκ γενετής συνένοχο στις κλοπές τους αλλά ποτέ συμμέτοχο στις οιασδήποτε μορφής απολαύσεις τους.

Είναι το προπατορικό αμάρτημα του Έλληνα, γεννιέσαι με αυτό και θα πρέπει να σε βαπτίσουν μέσα στην κλοπή με το γάντι για να γίνεις ένας ευγενής και λαοφιλής κλέπτης που όλοι θα βασίζονται στη δεξιοτεχνία των κλοπών σου, για να φάνε από των ψιχίων των πεπτοκότων της τραπέζης σου στο φαγοπότι εις υγεία των κορόιδων με το προπατορικό αμάρτημα που έρχονται ταπεινά και ελεεινά να ζητήσουν συγνώμη και έλεος.

Η μεγαλύτερη θρησκεία παντού και πάντα ήταν, είναι και θα είναι ο Εγωισμός. Όταν οι άνθρωποι μάθουν να ζούνε σε κοινωνίες με κοινωνικούς στόχους και σκοπούς, τότε οι προκαταλήψεις και η έλλειψη εμπιστοσύνης στο συνάνθρωπο θα εξαλείφονται και θα φανεί ότι έχει εξημερωθεί το ανθρώπινο είδος. Κάποιες κοινωνίες το έχουν καταφέρει κατά κάποιο εσωτερικό βαθμό, αλλά γνωρίζουν πως μέλη άλλων εξωτερικών κοινωνικών ομάδων είναι ακόμα πολύ μακρυά από αυτή τη κατανόηση, και για αυτό το λόγο φαίνονται καχύποπτοι εναντίων μελών άλλων κοινωνικών ομάδων.

Τελικά η εμπιστοσύνη και η συνέπεια είναι ο συνδετικός κρίκος των κοινωνιών.



Πέμπτη 4 Μαρτίου 2010

Μετά τα χρέη έρχονται οι κατασχέσεις;



Ενδιαφέρον παρουσιάζει η επαναφορά των παλαιών διαφορών της Ευρώπης.



Στο άρθρο που δημοσιεύεται στις Ελληνικές Αξίες είδα κάτι που έχω συνδιάσει με τα παραγγέλματα του Γρεμανικού τύπου σήμερα

Stop the Nazis taking Macedonia from Greece


Μήπως εννοούνε αυτό που από παλαιά λέγονταν και τώρα αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε;

Μέχρι σήμερα εγώ κατανοούσα τους κομμουνιστές αντάρτες για τα σχέδια απόσπασης της Μακεδονίας από το λοιπό εθνικό χώρο.


Τελικά όλοι οι γύρω πεινάνε και περιμένουν σαν όρνεα να φάνε νεκρές σάρκες, δε πολεμάνε να σκοτώσουν, δε χάνουν θερμίδες σε μάχες.


Michael Sandel: What's the right thing to do? Τι είναι σωστό;

Michael Sandel: What's the right thing to do?

About this talk
Is torture ever justified? Would you steal a drug that your child needs to survive? Is it sometimes wrong to tell the truth? How much is one human life worth? In the "Justice" program that bears his name, Harvard professor Michael Sandel probes these questions -- and asks what you think, and why.

About Michael Sandel
Michael Sandel teaches political philosophy at Harvard. His new book, Justice: What’s the Right Thing to Do?, explores some of the most hotly contested moral and political issues of our time





Why you should listen to him: .
As of fall 2009, some 14,000 Harvard students have taken Michael Sandel’s legendary course, "Justice." His lectures draw a thousand-plus students eager to discuss big questions of modern political life: bioethics, torture, rights versus responsibilities. Sandel's class is a primer on thinking through the hard choices we face as citizens. The course has been turned into a public TV series with companion website and, this past fall, a best-selling book: Justice: What’s the Right Thing to Do?

"Michael Sandel is one of the world's most interesting political philosophers," the Guardian writes. "Politicians and commentators tend to ask two questions of policy: will it make voters better off, and will it affect their liberty? Sandel rightly points out the shallowness of that debate and adds a third criterion: how will it affect the common good?"

Calling Sandel "one of the most popular teachers in the world," the London Observer explains what makes his voice distinctive: "He sets himself at odds with one of the reigning assumptions of modern public life -- that moral and religious notions are private matters that should be kept out of public political debate."
"The responsibility of political philosophy that tries to engage with practice is to be clear, or at least accessible."

Michael Sandel