Ποία Ζωή τον κράτησε σφιχτά για να μή φύγει;
Ποιός Θάνατος τον έκανε ποτέ να ξεχαστεί;
Του Χρόνου εσύ Προπάτορας,Του Χώρου ο Καλιτέχνης.
Αόρατοι οι τρόποι σου, και ορατά σα έργα..
Χάος και Γαία έσμιξες, των πάντων ο Κοσμήτωρ.
Πέμτον Αυτόν εμέτρησαν, στοιχείων ταξιθέτη
Δίχα εκείνου χάριτος, κόσμος ουκ εσυνετέθει.
Άτεκνος κείνος χάρισε εις πάντας απογόνους.
Δίας ο παντοδύναμος, Έρωτος εί δεμένος
Η Ήρα ού κατάλαβε τις μηχανές του Νέου.
Τις κόρες εβασάνιζε, τα βέλη που πληγώσαν.
Πρώτων eσύ Τρισμέγιστων Έρωτα αριθμήσαι.
Αρχέγονος υπάρχων τε, Νέον σε ονομάζουν.
Τάρατε πάντα άλογα, ποιών Λόγου τα τέκνα.
Όστις σε φιλοσόφησε, ποτέ εσέ δε γεύθη.
Κι᾽όσοι εκ σού μεθύσκουσι, κανείς δεν σε γιγνώσκει.
Τα βέλη δε ξεχώρισαν θεούς από ανθρώπους.
Όστις σε αναζήτησε, μάταιος αυτού ο πόνος.
Αλοίμονο τοις νεαροίς που Σε καταφρονούνε.
Δέσμιοι αυτοί έως θάνατον, για να ξαναγενιούνται.
Πτολεμαίος
