Μαρία Τζάνη: «Όσοι αρνούνται τον Ελληνισμό είναι εχθροί των Ανθρώπων»
Τιμώντας την αρχαία σκουριά
στην αλώβητη πτέρνα του Λαού μας,
αφουγκράζομαι και προσκυνώ την ανάσα
της πορείας του… και στέκομαι με το όμοιο
Πάθος της αγάπης του για τη Ζωή, δίπλα
σ’ εκείνους που γνωρίζουν και ακολουθούν
αυτή την πορεία.
στην αλώβητη πτέρνα του Λαού μας,
αφουγκράζομαι και προσκυνώ την ανάσα
της πορείας του… και στέκομαι με το όμοιο
Πάθος της αγάπης του για τη Ζωή, δίπλα
σ’ εκείνους που γνωρίζουν και ακολουθούν
αυτή την πορεία.
Μαρία Τζάνη, «Το ιδεολογικό Μήνυμα του Ελληνισμού στην Αγωγή του Ανθρώπου», Αθήνα 1992
Δημοσιεύουμε απόσπασμα από το βιβλίο της καθηγήτριας του Πανεπιστημίου Αθηνών, Μαρίας Τζάνη, με τίτλο «Το ιδεολογικό μήνυμα του Ελληνισμού στην Αγωγή του Ανθρώπου», που κυκλοφόρησε το 1992. Έργο γραμμένο τότε για σήμερα:
Όποιος τα σημάδια των καιρών μπορεί και αφουγκράζεται… όποιος λογιάζει τον εαυτό του δημιουργό της μοίρας του… όποιος αρνείται να χρησιμοποιήσει ως εργαλείο ανάλυσης και μέσο κατανόησης της αγωνίας της σύγχρονης κοινωνίας τη μεταφυσική ομφαλοσκοπία ή ένα μονοδιάστατο και διαστρεβλωτικό υλισμό, αυτός σίγουρα μπορεί και διακρίνει μία σημαντική στροφή που αρχίζει και προβάλλει ως αναγκαιότητα της παγκόσμιας κοινότητας: στροφή στην Ελληνική αντίληψη και τα Ελληνικά πρότυπα και Αξίες.
Με αγωνία η Ανθρωπότητα βλέπει το προϊόν του μόχθου της, να σπαταλιέται σε εξοπλισμούς, τις επιστημονικές κατακτήσεις της, να μετατρέπονται σε ουσίες θανάτου ή τρέλας, και το μεγάλο καύχημά της, την τεχνολογία της, να γίνεται μέσο χειραγώγησης ή εξανδραποδισμού των ανθρώπων.
Μπροστά στον οργουελιανό εφιάλτη από τη μία, την υποβάθμιση της Αξίας Άνθρωπος και τη θανάσιμη απειλή του πυρηνικού ολέθρου από την άλλη -δεν χρειάζεται καν πόλεμος γι αυτόν… αρκεί και ένα ατύχημα- η συνείδηση της παγκόσμιας κοινότητας στρέφεται στον Ελληνισμό – την Ελληνική κοσμοθεωρία – «για να αντλήσει από τα βάθη του προαιώνιου εαυτού του όχι μόνο την επίλυση των πιο επειγόντων ζωτικών της προβλημάτων, ανεξάρτητα από κάθε τυπικό ιστορικό μιμητισμό, αλλά πάνω απ’ όλα … για να δώσει στην επίλυση αυτών των προβλημάτων την καθολική, την πιο φωτεινή, την καθαρότερη μορφή» (Άγγελος Σικελιανός, «Πεζός Λόγος» Β, σελ. 39).
Μα συμβαίνει και τούτο το παράδοξο: την ίδια στιγμή γίνεται κανείς μάρτυρας μιας προσπάθειας φαλκίδευσης και αλλοίωσης των ιδεολογικών του μηνυμάτων, μιας προσπάθειας διαστρέβλωσης των Ανθρωπίνων Αξιών του, καθώς και μιας επιχείρησης παραχάραξης της ιστορικής του πορείας και ως συνολικής ανθρωπιστικής δημιουργίας και ως διαχρονικής προσφοράς στο Γένος των ανθρώπων.
Ό,τι αρνείται τον Ελληνισμό και την Ελληνική Σκέψη, δεν είναι μόνον όσοι μετατρέπουν σε κέρδος τους την ανθρώπινη αγωνία, είναι και κάποιοι «εκπρόσωποι των γραμμάτων και των τεχνών», στην ίδια τούτη την Ελληνική πατρίδα, που επιμένουν να χλευάζουν τον Ελληνισμό ή να στέργουν και να συναινούν σε προσπάθειες συρρίκνωσης του Ελληνισμού, όταν το προσωπικό τους όφελος το επιτάσσει, ή και να τον αρνούνται ολωσδιόλου. Όσοι τον αρνούνται είναι ή ημιμαθείς και ψευδεπίγραφοι διανοούμενοι ή εχθροί των ανθρώπων.
Κρίνουμε δε σκόπιμο να αναφερθούμε και στα τρωκτικά της Εθνικής συνείδησής μας ως Ελλήνων, σ’ αυτούς που προβάλλοντας στο λαό τη δικιά τους διανοητική σύγχυση και «θολούρα» αναρωτιούνται για το τι είναι Ελληνικότητα και Ελληνισμός.
Αντιπροτάσσουμε τη σκέψη του Γιώργου Θεοτοκά: «Ο Ελληνισμός ζει, άρα αλλάζει ολοένα σύσταση και μορφή, ανανεώνεται, αναπροσαρμόζεται σε καινούργιες περιστάσεις, αφομοιώνει καινούργιες επιδράσεις, ανακαλύπτει δρόμους που δεν περίμενε, φτιάνει έργα πρωτότυπα, διαμορφώνει αντιπροσωπευτικούς τύπους αλλιώτικους από εκείνους που ήξερε. Δεν υπάρχει λοιπόν, ούτε θα υπάρξει όσο ο Ελληνισμός είναι ζωντανός, σύστημα κανόνων που θα ρυθμίζει οριστικά πότε ένα έργο είναι Ελληνικό και πότε δεν είναι. Ο μόνος κανόνας της ελληνικότητας που σηκώνει η δική μου τουλάχιστο συνείδηση είναι τούτος: Ελληνικό είναι κάθε έργο που βγαίνει με ειλικρίνεια από τη ζωή, την καρδιά και τη σκέψη των ανθρώπων του έθνους μας«.
Σ’ αυτούς τους «συνειδητούς» ή «παραπλανημένους» εργάτες του πολιτιστικού Ιμπεριαλισμού και του Εθνικού αφελληνισμού, προσφέρουμε και το λόγο του ποιητή (Άγγελου Σικελιανού) μια και το«Ελληνικό πνεύμα πρωτοφανερώθηκε στην ποίηση», για να τους αφαιρέσουμε τη δυνατότητα ενός «άλλοθι» ημιμάθειας του ζητήματος:
«…Εφ’ όσον ένας λαός δεν αποκτά τη συνολική επίγνωση της ιδιαίτερης δημιουργικής και Εθνικής παράδοσής του, που εχαλκεύθη, μαζί με την ασύντριφτη άλυση μυρίων εσωτερικών του συνθηκών και γεγονότων, στο διάστημα των αιώνων. και εφ’ όσον έχει από ξένες επιδράσεις μειωμένη τη συναίσθηση των ανώτερων κοινών του συμφερόντων, όχι μονάχα δεν βρίσκεται σε θέση να υψώσει αναμεσόν του αυτόν τον άξονα… για τον ίδιο του τον εαυτό και την ανθρωπότητα, αλλά του είναι πεπρωμένο να δουλεύει ανεδαφικά και παρασιτικά σε ξένες Ιδεολογίες και σε ξένα συμφέροντα της ωμότερης και πιο άγονης γι’ αυτόν μορφής».
Το αληθινό περιεχόμενο του Ελληνισμού φροντίσανε επιμελώς, αιώνες τώρα, να το αποκρύψουν από τους ανθρώπους, ιδιαίτερα από τους Έλληνες, οι οποίοι πιο πολύ το διαισθάνονται παρά το γνωρίζουν.
Κι ακόμα το παρερμήνευσαν ή το καταλήστευσαν. Στην πατρίδα μας χρησιμοποιήθηκε, για να στολίζει τα πλέον ανθελληνικά -εφ’ όσον ήταν αντιδημοκρατικά και δουλωτικά του Λαού- καθεστώτα. Μαζί και εκείνοι που υποτίθεται ότι προάσπιζαν τα συμφέροντα του Λοαύ, τον αρνήθηκαν -και τον αρνούνται- όταν δεν «βόλευε» τα ιδεολογικά τους «καλούπια».
(…) Όμως για κάθε βλαστάρι τούτης της Γης η επίγνωση της ελληνικότητάς του, όταν αστράψει στο Νου και φωτίσει τη Συνείδησή του, «μετατρέπεται σε μια επίπονη αναζήτηση χρέους».
Το βιβλίο της Μαρίας Τζάνη «Το Ιδεολογικό Μήνυμα του Ελληνισμού στην Αγωγή του Ανθρώπου», κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Γρηγόρης», Σόλωνος 102, Αθήνα.
