Διαβάζοντας στην Ελευθεροτυπία το άρθρο περί της καταστάσεως στη Μυτιλήνη,
{«ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ» ΤΗΣ ΗΓΟΥΜΕΝΗΣ ΟΙ ΕΙΣΦΟΡΕΣ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ
Ωχρα κρίσης για τα «ιερά» αλισβερίσια στον Άγιο Ραφαήλ}
και αναλογίζοντας τις χρήσεις των βλακών στην σύγχρονη κοινωνία, καταλαβαίνω πως το να κλέβουν από τους βλάκες είναι κοινωνική συμπεριφορά.
Οι ανίδεοι θρησκόληπτοι, που στο πρόσωπο κάθε θρησκευτικού ηγέτη αναγνωρίζουν την ζωντανή εικόνα του απρόσιτου θεού ή θεών, είναι χαρούμενοι να παραδώσουν τα υλικά αγαθά, πλούτη, περιουσίες και κληρονομιές ακόμα και ολόκληρων οικογενειών, για μια απλή ιδέα ότι με αυτή την πράξη θα κληρονομήσουν τον μετά θάνατο παράδεισο.
Στη πραγματικότητα χάνουν τις περιουσίες της μοναδικής ζωής που έχουν ζώντας πενιχρά, χάνοντας οικογενειακούς δεσμούς και κοινωνικές σχέσεις, εγκλείονται στους εαυτούς τους, και περιμένουν ανυπόμονα την "δεύτερη ζωή".
Ταυτόχρονα οι "Θρησκευτικοί ηγέτες" απολαμβάνουν από τώρα τα αγαθά των πιστών , ζώντας σε παράδεισο αλλά διαφημίζοντας το "σκληρό και δυσβάσταχτο" βίο του μοναχισμού.
Τα αγριογούρουνα στον Άθωνα (Άγιο Όρος) ονομάζονται "πουρναρόψαρα" όταν "ξένοι" είναι παρόντες. Οι νηστείες είναι μόνο για να φαίνονται στις συνάξεις, σε προσωπικό επίπεδο θα σας πω ότι το μέγεθος της κοιλιάς των μοναχών βροντο-φωνάζει.
Μόνο σε μοναστήρια έχω δει αστακοσαλάμια και καβουρόβεργες.
Τελικά ποιους πρέπει να φοβόμαστε μήπως μας κλέψουν τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, Οι Τούρκοι ή οι Έλληνες του τύπου "Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών";
Εδώ έχουν και τα στοιχεία της λίστας αγορών όλων των κτημάτων της.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου