Αμβροσίας μέθυσος

Image via Wikipedia
Φως και Ρέα αεί μεταλλάσονται και μεταλλάσουν πάντα.
Ύπαρξις δωρεά, χάρις εύψυχον, Συ θεούργησε και αιώνιος μείνε ιδέα.
Δίκαιον το αγαθόν, θείον η αγάπη, έχε τα πάντοτε θερμά, χρηστά λειτουργημένα.
Έρως και Χάος συν τη Γα, Τρόπος Ποιόν και Τόπος, μίξιν απέρατη ανθρώπου όψιν έχει.

Εις το καιρό της στάσης σου, ενάρετος συ πληρώσου.

Μη πως εις ανάστασιν, κακών και αδίκων λύτρωσιν νέμεσις σε πειράζει.

Σώσαι σε αλλότριος μη χρη μη σε σπλαχνίζει.

Σκλάβον αλλά και υπόχρεον Αλλότριος σε θέλει.

Ζεύειν τα Διάσπαρτα ενάρετα στολίδια πνεύματος και σώματος, καιρός του Ζείν.

᾽Αρηειν τα ελλατώματα που Δείμος και Φόβος φέρουν, γνώσιν αποκομίζοντες και τούτη δε κοινήν.

Αμάθειας τέκνα έσονται Δείμος και Φόβος, διδάσκαλοι εις τους απαίδευτους και μαλθακούς.

Θάνατος ουκ εισέρχεται εις Ζέαν Ήραν πνέουσα, παρά σε ζώσες σάρκες έμαθε μέλλον να τις προσφέρει.

Ει ζην γνωρίζων μέτρα άρισταν, νοείν τε και διδάσκειν

δίδαγμα ζων παράδοσε Πλούτωνι το κουφάρι

Ζήνα φωτεί συμμέτοχον τη κόρη σου ορίζειν.

Ζειν αμβροσίας μέθυσος, στις μνήμες θεών και ανθρώπων.

Πτολεμαίος.

Σχετικά Άρθρα