 |
| Image via Wikipedia |
ψάμμος χρυσή σου θόλωσε τα πύρινα σου μάτια.
Του Ήλιου και του Ωκεανού η κόρη σε κρατάει
στ᾽ αδράχτι του χρυσού αργαλειού σου πλέκει αλυσίδες.
Τι έγιναν οι σύντροφοι, που είναι η ναυς κρυμμένη;
Το χώμα τους εσκέπασε; Μελτέμια την επήραν;
Οι χοίροι αυτοί πού βρέθηκαν μέσα στ´ αρχοντικό της;
Τα Έρμα τα ζωντόβολα ακράτειας κατάρα.
Μη τώρα συ Προπύλαιος της Κίρκης θεωρείσαι;
Ο Άναξ σε εκάλεσε συμπόλεμος να γίνεις.
Αλλ᾽ Αγροτήρ επίκουρος τα βότανα κομίζεις
σκουτάρι στα πικρόχολα κεράσματα της Νύμφης.
Θείον το δώρον και καλό Τρισμέγιστε χαρίζεις
άλλον να μή μαγέψουνε τα βότανα της Νήσσου.
Θεός τριών αρχέγονος σαγήνη ετοιμάζει
αισθήσεων ολότελα το Νου αυτός καλύπτει.
Ερμού τα χόρτα έσωσαν το σώμα μην αλλάξει,
Του Έρωτα τα έντεχνα κανείς δεν αποφεύγει.
Ο Άναξ εσκλαβώθηκε δίχως χαλκού τα είδη,
είδος ξένης αισθήσεως και ονειροτροφούσας.
Τους χοίρους δε βαρέθηκες να έχεις για συντροφία σου;
Άναξε πλέον , απέπλευσε , γίνε ξανά Ηγέτης.
Η Κίρκη σε απόλαυσε, πήρε το μερτικό της
γόνοι του Πολυμήχανου στη μήτρα της σαλεύουν.
Μνήμη της πολυβάσανης φέρε και συ στο νου σου
η Πηνελόπη δε βαστά να μη σε έχει Κύρη.
Ιθάκη που τον έστειλες , όρκους ανδρών τηρώντας;
Μνηστήρες σε τυλίξανε και τρων το βιός σου όλο.
 |
| Image via Wikipedia |
Τι Θείον και απρόσμενο , πλέγμα της ιστορίας;
Η φύλαξ φυλακίστηκε,στην του Παιδός πλεκτάνη.
Η ναυς λιμήν επέστρεψε Ταξιδευτή να πάρει ,
οι χοίροι απελεύθεροι, ναύτες την επιβαίνουν.
Πικρή της Κίρκης η στιγμή, τον Άνδρα να αφήσει
τα ξόρκια δεν ειν᾽ αρκετά για να τον αποκτήσει.
Χρόνια πολλά κι αν πέρασαν, το έχει μες τη σκέψη.
Υιό θα στείλει Άγγελο πίσω να της τον φέρει.
Ο άγγελος τον θάνατο είχε συμπορευμένο,
σώμα νεκρό ανέραστο η Κίρκη σε ξανάδε.
Σμίξανε οι απόγονοι και πρόγονοι σε ένα
Αθάνατοι υπάρχουνε μέσα σε κάθε Μύθο.
Του Ταξιδιού τα έλλογα, Μνήμες γερές αφήνουν
σκόνη Αστέρος είμαστε , κι εκεί εμείς κοιτάμε.
Πτολεμαίος
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου