Image via WikipediaΣτο εβραϊκό κείμενο του προφήτη Ησαΐα, (κεφάλαιο 7 και στίχος 14) περιγράφει τη μελλοντική γέννηση ενός νεαρού Εμμανουήλ. Η μητέρα του δεν ονομάζεται στο κείμενο αλλά περιγράφεται με την εβραϊκή λέξη που הָעַלְמָה, (προφέρεται χα-αλ'μαχ) σημαίνει η κορασίς, νεαρή αρκετά αλλά σε γόνιμη ηλικία κύησης παιδιού. Η παρθενικότητα της δε περιλαμβάνεται στο κείμενο του Ησαΐα αλλά ούτε και δίνεται περαιτέρω περιγραφή της σχέσης της κορασίδος. Εάν επρόκειτο καθαρά για παρθένα τότε η λέξη בְּתוּלָה (b'tulah? παρθένος) θα είχε χρησιμοποιηθεί.Έτσι και πάλι επιβεβαιώνεται η θεωρία ότι και ο Ματθαίος (κεφ. 1 στιχ 18-25) αλλά και ο Λουκάς (κεφ.1 στιχ. 35) είναι κείμενα γραμμένα :
- είτε από ανθρώπους που δεν είχαν πρόσβαση ή ικανότητα ανάγνωσης των εβραϊκών κειμένων και άρα μόνο από τις προφορικές παραδόσεις των ραβίνων έλεγαν ότι νόμιζαν σχετικό,
- είτε είχαν κατανόηση των εβραϊκών και πρόσβαση σε αυτά αλλά δεν είχαν γνώση ελληνικών γραμμάτων παρά μόνο προφορικής απλής συνεννόησης άρα και συγχέανε την εβραϊκή κορασίδα, νεανίς με την ελληνική οικιακή βοηθό, που συνήθως ήταν ανύπαντρες νεαρές και είχαν το κλητό όνομα Δεσποινίς, αλλά κανείς δε έκανε και έλεγχο παρθενίας ή ύπαρξης ερωτικών σχέσεων. Και στη σημερινή εποχή κάθε ανύπαντρη ονομάζεται δεσποινίς αλλά δεν είναι και ανάγκη να είναι και ανέγγιχτη οσία,
- είτε ήταν εκ προμελέτης λόγω του εβραϊκού μεσσιανισμού η κατασκευή εκ των υστέρων μιας ιστορίας που "ταιριάζει" με όλες τις μεσσιανικές επιθυμίες των Εβραίων της εποχής εκείνης.
Και ενώ οι χριστιανικές πηγές αναφέρουν ότι τα κείμενα του Ησαΐα έχουν γραφτεί κατά τον 6ο π.χ αιώνα, το μίσος και η εκδικητικότητα του κειμένου κατά των Ελλήνων, περιέχει σημεία ιστορικά που μόνο μετά τις κτήσεις του Αλεξάνδρου 332 π.χ. και τις διαταγές των Σελευκιδών να δικαιολογούν τα αναφερόμενα ανθελληνικά εκδικητικά λόγια (κεφάλαιο 9 στίχοι 11-12).
Αυτά και άλλα πολλά σημεία ιστορικών ανισορροπιών της Βίβλου, την χαρακτηρίζουν επιεικώς αναχρονολογημένη, δείχνοντας γεγονότα που ήδη έζησαν οι συγγραφείς ή και οι αντιγραφείς των κειμένων να είναι ως παλαιά κείμενα όπου επιβεβαιώθηκαν τα γραπτά τους, και έτσι οι συγγραφείς των κειμένων να ονοματίζονται προφήτες που έχουν ειδικές σχέσεις με το θεό τους.
Το ίδιο παραμύθι φαίνεται και στο γραπτό του Δανιήλ όπου ενώ παρουσιάζεται ως κείμενο του 586-536 π.χ. , τα ιστορικά γεγονότα που περιγράφονται είναι μέχρι και το 164 π.χ. ενώ μετά από εκείνο το χρονικό σημείο οι "προφητείες" γίνονται αοριστίες και ασυναρτησίες.
Και γενικά η Βίβλος είναι ένα μυθιστορηματικό βιβλίο που εκθειάζει το έθνος των Εβραίων, παρουσιάζοντας τα καλά και τα κακά γεγονότα κατόπιν εορτής ως προφητείες και θαύματα και τιμωρίες θεϊκές.
Στην επίσημη του γραφή στην εβραϊκή γλώσσα είναι ένα ποιητικά γραμμένο έργο λόγου με ομοιοκαταληξίες, ρυθμό και λεκτικά παίγνια. Οτιδήποτε άλλο πέραν από την φιλολογική του αξία, πρέπει να περάσει από λογική επιστημονική έρευνα.
Αναφορές:
- The "Immanu'él prophecy",
- Turn to Torah - Isaiah Proofs
- toksipnitiri: Ο "ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ" ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΨΕΜΑ!!!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου