Του μεγάλου Κύπριου ποιητή Πάυλου Ανεμόμυλου, με τον άνθρωπο που έχασε παππού, πατέρα και αδελφό για την τιμή τ' αθρώπου, για μια Ελλάδα που ακόμα δεν έχουμε φτιάξει.
Από το ellinikesaxies.blogspot.com
Το δώδεκα π' ακούστηκεν ο βουννισμός του δράκου
έκλαψε τζι' αναστέναξεν η γη στο πέρασμά του.
Η πλάση εσκοτείνιασεν τζι' εντήθην μες τα μαύρα
της γης την θκιαμαντόπετρα κουρσάροι επυροκάψαν.
Η μάνα αναστέναζεν τζ' ακούστην ο λυγμός της
τζιαι Λεωνίδες κάμποσοι τρέξαν του πανοθκιόν της.
Τζιαι ο παππούς μου ο Κωσταντής έτρεξεν που τους πρώτους
για την γλυτζιάν την λευτεριά, για την τιμή τ' αθρώπου.
Το ίδιον τζι' ο τζιύρης μου έππεσεν το σαράντα
πάνω στης Πίνδου τα βουνά με τόσα παλικάρια.
Πριχού να πα στο μέτωπο, στην γη την πατριτζιή μας
Άνθο λαλεί της μάνας μου να φκάλεις το παιδί μας.
Τζι' έγηρεν μες τ' αγκάλια του τζιαι γλυκοφιληθήκαν
είπαν καλή αντάμωση τζιαι λεύτερη πατρίδα.
Τη μάνα μου στην γέννα της επήρεν την ο χάρος
δίχα να δω το βλέμμα της, πριχού να την βυζάσω.
Τζι' εμείναμεν πεντάρφανοι, μέσα στους πέντε δρόμους
εγιόνη με τον Κωνσταντή, τον μιάλον τον αρφόν μου.
Επέμπαν μας παραχωρκού, στην τσάππαν τζιαι στα θέρη
τους πόνους μας τζιαι τους καμούς ένας Θεός τα ξέρει.
Εδέρναν με τζι' εγύρεφκα του Κωνσταντή τ' αγκάλια
να γύρω να ποτζιημηθώ στ' αδελφικά του χάδια.
Ήταν για μέναν αδελφός, η μάνα μου, τζι ο τζιύρης
που τον Θεόν ήταν γραφτόν να πιώ πικρό ποτήρι.
Στης Κύπρου τον Κατακλυσμόν είπαν μου πως εχάθην
τζι' άλλοι στον Πενταδάκτυλον ό,τι νεκρός ετάφην.
Εγύρισα παθκιάν παθκιάν, τζι ερώτουν για να μάθω
στερέψασιν τα μμάθκια μου, τζι' εν ημπορώ να κλάψω.
Τζι' ένα πουλλίν που μ' άκουσεν, τζι' είδεν τα βάσανά μου
έππεσεν μες τ' αγκάλια μου, τζι έκλαψεν μιτά μου.
Τ' αδέρκια μας εππέσασιν, λαλεί μου, που τους πρώτους
για την γλυτζιάν την λευτεριά, για την τιμή τ' αθρώπου.
Παύλος Αντωνίου Ανεμόμυλος
Ορμήδεια - Λάρνακα
Κύπρος
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου