Image via WikipediaΤελικά όταν ονειρεύεσαι παραδείσους, κολάσεις, νησιά με απόλαυση χωρίς φροντίδες και εργασία, πως θα νιώθεις όταν θα είσαι πλούσιος, πως θα νιώθεις όταν θα είσαι διευθυντής, πως θα είναι στη κόλαση και ποιος θα μετρά τη θερμοκρασία των καζανιών, πως ... πως ... και περισσότερα πως ...ήδη έχασες την ευκαιρία να κάνεις το πρώτο βήμα προς την εκπλήρωση των αγαθών και την αποφυγή των εναντίων καταστάσεων. Έχεις ήδη χάσει χρόνο, σκέψη και θέληση να κάνεις τον εαυτό σου πρώτα και τους πλησίον σου καλύτερους.
Μετά σου φταίνε όλοι οι άλλοι που δεν έκαναν τα χατήρια σου για κάθε σου επιθυμία. Φαντασμένε, η κόλαση έγινε για εσένα που μόνο φαντάζεσαι, και η κόλαση αυτή δεν είναι μελλοντική αλλά ήδη από το παρελθόν της ζωής του ο κάθε φαντασμένος ζει μέσα σε αυτή τη κατάσταση, το παρόν του είναι κλειδωμένο από σκέψεις αλλόκοτες, και το μόνο που μπορεί να σχεδιάσει για το μέλλον του είναι περιορισμένο μέσα στα φανταστικά όρια που ο ίδιος κατασλεύασε με τη φαντασία του.
Όταν κάποιος μιλούσε για χριστό και αντίχριστο και κατασκεύαζε σχέδια αντιμετώπισης αυτού του φανταστικού υποθετικού και θρησκευτικού επιπέδου πρόβλημα, ομοιάζει με άνθρωπο που ενώ παίζει ηλεκρτονικό παιχνίδι, καταντάει να νιώθει ότι όλη η ζωή του είναι μέρος του ηλεκτρονικού παιχνιδιού που ο ίδιος όχι μόνο δε κατασκεύασε αλλά και ξεχνά ότι το ηλετρονικό παιχνίδι είναι μέρος της αληθινής του ζωής.
Κάτι τέτοιο αποτέλεσμα έχουν όλες οι μεταθανάτιες θρησκευτικές παραμυθιάσεις στα θύματα τους, είτε λέγονται χριστιανοί, είτε, μωαμεθανοί, είτε ιουδαϊστές, είτε βουδιστές.
Η ζωή είναι εδώ τώρα μαζί με τη χαρά και τη λύπη της. Από το καθένα εξαρτάται το πόσο βάροςδίνει στη πραγματικότητα και πόσο στις φαντασιώσεις του.
Και φυσικά έτσι μπορούμε να κατανοήσουμε όλα τα απολυταρχικά συστήματα διακυβέρνησης, είτε εθνικιστικά, είτε εθνικοσοσιαλιστικά, είτε θρησκευτικοπολιτικά, είτε στρατιωτικά. Όλα τους βασίζονται στις φαντασιώσεις που αφού τις πίστευαν τόσο έντονα και για μακρό χρονικό διάστημα, κατάντησαν να είναι μέρος των αναμνήσεων τους και έτσι έγιναν μέρος της προσωπικότητας τους που πλέον όποιος προσπαθήσει να τους επαναφέρει στον αληθινό κόσμο, γίνεται ο χειρότερος και πιο μισητός εχθρός τους, γίνεται ο διάβολος προσωπιποιημένος για αυτούς και τα καθεστώτα τους. Η αλλοιωμένη προσωπικότητα τους, μετά τους δίνει το ελεύθερο της καταδυνάστευσης κάθε άλλης μορφής σκέψης, γίνεται νόμος και τιμωρός για τους αντιφρονούντες των αλλοιωμένων από τη φαντασία ανθρώπων.
Με άλλα λόγια οι διαβλημένοι άνθρωποι βλέπουν όλους τους νη συνορούντες τις θέσεις τους ως διαβόλους του κόσμου (τους) όλου. Στρατοκρατίες, παπαδοκρατίες, ιμαμηδοκρατίες, βουδοκρατίες και λοιπες δικτατορίες έχουν όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά.
Ο Αγών Μου, Το Πηδάλιον των Θείων και Ιερών Κανόνων, Το Κοράνι μαζί με τις Οδηγίες των Ιμάμηδων, όλα τους έχουν την εχθρικότητα κατά των αντιφρονούντων της κάθε φρόνησης (άσχετα εάν δεν υπάρχει σόφρων φρόνηση).
Ποιος είναι ικανός να πει σε κάποιον ότι ο διάβολος και ο αντίχριστος που περιμένει να κυριαρχίσει το κόσμο ότι είναι ήδη κυρίαρχος του διαβεβλημένου εγκεφάλου του από τις ίδιες φαντασιώσεις;
Ποιος τρελός αναγνωρίζει την τρέλα του;
Σχετικά άρθρα:
Επιστήμη - Ψυχολογία - Το μυαλό των ανθρώπων περί άλλα τυρβάζει τη μισή μέρα και αυτό τους κάνει λιγότερο ευτυχισμένους
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου