Ετυμολογία του αλατιού.

Διαβάζοντας αρκετά περί της ετυμολογίας της λἐξεως Ελλάς, βρήκα ότι είναι σύνθετη από τις Ελ και Λας όπου Ελ είναι το σύμβολο του φωτός και του Ἠλιου αλλά και του νοητικού φωτισμού και η δεύτερη Λας είναι σύμβολο του λίθου, πέτρας, βράχου, όρους και οτιδήποτε σταθερού και ακλόνητου.

Το αλάτι στην αρχαιοελληνική είναι και εκείνο σύνθετο από δύο λέξεις Αλ και Λας. Εδώ το Λας έχει τον ίδιο συμβολισμό. Το Αλ είναι σύμβολο του ύδατος, σε μεγάλες συγκεντρώσεις.

Τελικά το αλατάκι μας είναι ο λίθος της Θάλασσας και μαζεύεται στις Αλυκές (όπου η λας κατακάθεται) και όχι στα Λατομία(όπου η λας τέμνεται), έχοντας τον τόπο προέλευσης μέσα στη λέξη.

Όπως και στην Αλιεία (εκ της θαλάσσης καλώς έχω, τρέφομαι , πορεύομαι , αντλώ πόρους) η ΑΛ έχει το πόθεν και εύω (ΕΥ) έχει το ποιοτικό μέρος της πράξης.

Η αιγιαλίτις ζώνη είναι εκεί όπου ή ξηρά που ζούνε και θρέφονται οι αίγες (κατσίκες) συναντά και περιβάλλεται από τη θάλασσα (ΑΛ).

Από την προϊστορία του τόπου της Ελλάδος τα μόνα ζώα που εύκολα επιβίωναν σε όλα τα μέρη της, είναι οι αίγες. Μέχρι και η θεά Αθηνά έχει την προστασία της βασισμένη στο δέρμα μίας αίγας (Αιγίς) όπου και σήμερα οι νεοέλληνες χρησιμοποιούν τον όρο χωρίς να διδαχθούν τη σημασία της. Ακούμε ότι ένα γεγονός είναι υπό την αιγίδα του υπουργείου πολιτισμού αλλά λίγοι σύγχρονοι Έλληνες κατανοούν ότι αναφέρονται στην προστασία και επιμέλεια του οργανισμού προς το γεγονός.

Σχετικά Άρθρα