Ελληνισμός και Χριστιανισμός μέσα στην εθνική συνείδηση του Νεοέλληνα

Όταν ο Βαρθολομαίος αποκαλύπτει το πραγματικό πρόσωπο της Ορθοδοξίας

Το Σάββατο 22 Μαΐου 2010 ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος επισκέφθηκε την Ρωσσία μετά από πρόσκληση του πατριάρχη Μόσχας και πάσης Ρωσσίας Κύριλλου. Στις 24 Μαΐου εκφώνησε λόγο, όπου μεταξύ άλλων είπε και τα παρακάτω σημαντικά και βαρύνουσας σημασίας, που αντιγράφουμε από την επίσημη ιστοσελίδα του Οικουμενικού πατριαρχείου.

Ομιλία της Α.Θ.Παναγιότητος, του Οικουμενικου Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου της 24ης Μαΐου 2010.
"Βεβαίως ε0ς όλους τούς λαούς υπάρχουν εθνικισταί, παντού αναφύονται προβλήματα εξ αυτών.
Αλλ' εάν σήμερον άνας Ρώσσος είναι εθνικιστής, αυτός προσβάλλει κάθε γνησίαν Ρωσσικήν κληρονομίαν, όπως καί κάθε Ορθόδοξον Ρωσσικήν παράδοσιν καί θεολογίαν.
Κατ᾽ αρχήν προδίδει ακριβώς τήν μεγαλειώδη Ρωσσικήν ιδέαν, η οποία ενέπνεε τούς μεγάλους Ρώσσους διανοουμένους του 19ου αιώνος. Διότι η ιδέα εκείνη ανεπτύχθη κατΏ αντίθεσιν πρός τούς εθνικισμούς των Ευρωπαίων της Δύσεως καί εθεώρει τόν Ρωσσικόν λαόν όργανον του Θεού πρός συμφιλίωσιν των λαών καί αδελφικήν συνένωσιν όλων των ανθρώπων. Βλέπομεν ε0ς όλους αυτούς τούς συγγραφείς τήν μεγάλην αγάπην των πρός τήν Ρωσσίαν καί τόν Ρωσσικόν λαόν νά συνενώνεται μέ τήν αγάπην των πρός όλην τήν ανθρωπότητα εν τω πνεύματι της διδασκαλίας του Χριστού. Ταύτα είναι αντίθετα πρός κάθε έννοιαν εθνικισμού".
Σημειώσεις-Σχολιασμός

1. Για την Ορθοδοξία δεν υπάρχουν πατρίδες και έθνη, αλλά ούτε και πατριωτισμός ο οποίος είναι και καταδικαστέος και προβληματικός.
2. Η μεγάλη όμως Ρωσσική ιδέα δεν είναι πατριωτική κίνηση για την χώρα τους αλλά αναγκαιότητα για τον θρίαμβο του Γιαχβέ επί της γής.
3. Η ανθρωπότητα είναι καλή μόνο όταν γίνει ορθόδοξη, πράγμα που επεδίωκε η Ρωσσική μεγάλη ιδέα
4. Τελικό συμπέρασμα: Ο κάθε πατριώτης και πατριωτικές κινήσεις καταδικάζονται από την Ορθοδοξία όταν αγωνίζονται για την πατρίδα και το έθνος τους, και μόνο ο αγώνας για την παγκοσμιοποίηση της ορθοδοξίας και την τελική της επικράτηση επικροτείται. Μήπως λοιπόν τώρα γίνεται ακόμα πιο κατανοητός ο βρώμικος ρόλος του πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης αλλά και των Ελλαδικών μητροπόλεων και ιεραρχών στην επανάσταση του 1821 μέσω του επίσημου αφορισμού της και της γενικότερης συνεργασίας της εκκλησίας με τον τούρκο δυνάστη προκειμένου να κατασταλεί ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας των Ελλήνων πατριωτών και έτσι να διασωθεί η ορθοδοξία και τα προνόμια τους;

Και συνεχίζει ο Βαρθολομαίος να αποκαλύπτει:
"Υπενθυμίζομεν ότι η Κωνσταντινούπολις δέν ήτο τό κέντρον ενός έθνους, αλλά κέντρον πολυεθνικής αυτοκρατορίας, έστω καί άν υπερίσχυεν εντός αυτής η Ελληνική γλώσσα. Εις τήν πραγματικότητα όλοι οι Ορθόδοξοι λαοί απετέλουν μίαν πολιτιστικήν ενότητα, τήν οποίαν προσφυώς ο γνωστός Ρώσσος ιστορικός Δημήτριος Obolensky ωνόμασε «Βυζαντινήν Κοινοπολιτείαν». Ητο ενότης πολλών λαών καί γλωσσών καί ανεξαρτήτων τοπικών εκκλησιών, αι οποίαι απετέλουν μέρη της μιάς Εκκλησίας του Χριστού, μέ μίαν πίστιν αλλά διαφόρους γλώσσας, κατά τό πρότυπον της Πεντηκοστής. Καί βεβαίως αι διαφοραί των γλωσσών καί εθνών δέν εμποδίζουν μέχρι σήμερον νά αποτελούν όλαι αυταί αι Ορθόδοξοι Εκκλησίαι εν οργανικόν σύνολον, ή, ακριβέστερον, ένα θεανθρώπινον οργανισμόν, τό σώμα του ζώντος Χριστού, όπως περιγράφεται θαυμασίως υπό του μεγάλου Ρώσσου Θεολόγου Γεωργίου Φλωρόφσκι".

1. Η βυζαντινή Ελληνική αυτοκρατορία, κατά πολλούς, αποδεικνύεται από τα χείλη του Πατριάρχη της Κωνσταντινούπολης πως δεν υπήρξε ποτέ, παρά μόνο στην φαντασία όλων εκείνων που πιστεύουν ακόμα στο εξίσου μεγάλο παραμύθι του Ελληνοχριστιανικού πολιτισμού.
2. Στο Βυζάντιο δεν ήταν οι Έλληνες οι πλειονότητα αλλά οι ορθόδοξοι που κατ ανάγκην μιλούσαν την Ελληνική γλώσσα μόνο ως γλωσσικό εργαλείο και όχι ως φορέα εθνικής ταυτότητος.
3. Η βυζαντινή κοινοπολιτεία, ρωσικής εμπνεύσεως, είναι αυτό ακριβώς που επιχειρούν και σήμερα οι απανταχού ορθόδοξοι να εγκαθιδρύσουν όχι μόνο ως πολιτισμική κοινή αλλά ως πολιτικό οργανισμό και σχήμα υποκαθιστώντας την έννοια της πατρίδας του έθνους και της εθνικής κυριαρχίας ακόμα. Και ειδικά για την πατρίδα Ελλάδα στις κρισιμότατες αυτές στιγμές που διέρχεται γίνεται εύκολα αντιληπτό το μέγεθος της προδοσίας και οι οικτρές συνέπειες που θα έχει ο διασπαστικός αυτός ρόλος της ορθοδοξίας στις κρατικές και εθνικές δομές της χώρας μας.
4. Συμπερασματικά, η ορθοδοξία και κατ επέκτασιν ο Χριστιανισμός δρούσε και δρά διασπαστικά ως Πέμπτη φάλαγγα υποσκάπτοντας τα υγιή θεμέλια και τις παραδόσεις κάθε έθνους-κράτους, δρώντας ως μολυσματικός οργανισμός που επιβιώνει μόνο μέσα από την αλλοίωση και καταστροφή όλων των υποδομών εκείνων που στέκονται εμπόδιο στην τελική του επικράτηση. Το οργανικό σύνολο που επιδιώκει είναι η θεοκρατική στάνη του παγκόσμιου ποιμνίου αντί των ενεργών πολιτών και του πατριωτικού φρονήματος και της κάθε εθνικής υπερηφάνειας.

Για πόσο ακόμα θα μας δουλεύουν;
Ευάγγελος Γ. Μπεξής

Όταν ο Βαρθολομαίος αποκαλύπτει το πραγματικό πρόσωπο της Ορθοδοξίας

Σχετικά Άρθρα