Του Γ. Σιδηρούντιου ellinikesaxies.blogspot.com
Αγαπητοί, νομίζω ότι εδώ και δεκαετίες έχει μπει στο μυαλό κάποιων “ισχυρών” ότι η συμβίωση μεταξύ των λαών της Ανατολικής Μεσογείου μόνο μέσα στο πλαίσιο μίας κάποιου τύπου "ομοσπονδίας" είναι δυνατή. Αυτή τη θεώρηση μάλλον είχε διδαχθεί και ασπασθεί ο μισητός δικτάτωρ Παπαδόπουλος στα χρόνια των σπουδών του σε σχολή 'προπαγάνδας' του εξωτερικού. Για ποιούς λαούς μιλάμε λοιπόν: Έλληνες, Τούρκους, Εβραίους, Κούρδους κτλ. Η νέα αυτή ομοσπονδία, ας την πω "Ευρωανατολία ( Euroanatolia ) " πρότυπό της ιστορικό μέσα στα ανιστόρητα μυαλά ορισμένων “ισχυρών” έχει την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Το δικό μας πρόβλημα, πολλών Ελλήνων, είναι ότι φοβούμαστε τον εκτουρκισμό μας, την ισλαμοποίησή μας, και τον σφαγιασμό μας ακόμα (όπως έχουμε κατασφαγιαστεί από Ισλαμοφασίστες όχι μόνο την εποχή 1914-1974 αλλά και σε πολλές ακόμα προηγούμενες εποχές, σε σειρά σχεδόν δεκατριών αιώνων). Από την ιστορία λοιπόν προέρχονται οι αντιστάσεις μας.
Κατα την άποψή μου, η δική μας θέση και πρόταση για συμβίωση ιστορικό πρότυπο πρέπει να έχει τον Ελληνορωμαϊκό κόσμο του θρησκευτικού συγκρητισμού, και όχι μία θεοκρατούμενη αυτοκρατορία μέσα στην οποία οι λαοί συχνά θα αλληλοδιαφωνούν για το ποιός γνωρίζει το Θεό καλύτερα και το ποιος είναι το αληθινό και όχι νόθο παιδί του. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας, τα παιδιά του ενός Θεού (Εβραίοι, Χριστιανοί, Μουσουλμάνοι) έχουν ισχυρές και αιώνιες τάσεις αδελφοκτονίας και αλληλοεξόντωσης.
Οι “ισχυροί” μονοθεϊστές που έχουν οραματιστεί την Ευρωανατολία είναι ανιστόρητοι διότι έχουν παρερμηνεύσει και πρόχειρα μελετήσει τη συμβίωση μεταξύ πολυθεϊστών και μονοθεϊστών στα ελληνορωμαϊκά χρόνια και έχουν καταλήξει στο λανθασμένο ιστορικό συμπέρασμα ότι ο ελληνορωμαϊκός κόσμος ήταν επι το πλείστον διώκτης του μονοθεϊσμού. Με βάση αυτό το λανθασμένο ιστορικό συμπέρασμα, αλλά και με τον ασπασμό της σημερινής θρησκευτικής πραγματικότητας της περιοχής μας, καταλήγουν λοιπόν κάποιοι “ισχυροί” στο σενάριο της αναβίωσης του “Οθωμανισμού.” Μέσα στην απάντησή μας, ένα από τα επιχειρήματα τα οποία μπορούμε να προβάλουμε είναι ό,τι το μοντέλο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μπορεί κάποιες εποχές να λειτούργησε σχετικά θετικά για κάποιους Χριστιανούς και κάποιους Εβραίους, αυτό όμως δεν σημαίνει ό,τι μετά από τις ιστορικές αλλαγές που έχουν συμβεί τα τελευταία 100 χρόνια, μπορεί να ξαναλειτουργήσει. Υπάρχουν βέβαια και αυτοί που έχουν ευσεβείς πόθους ότι μία επιστροφή στην 'Οθωμανικότητα' στην ουσία και μακροπρόθεσμα θα οδηγήσει στην διάλυση της Τουρκίας, λόγω της πολυπολιτισμικότητας η οποία θα προκύψει, και που κάποτε θα οδηγήσει σε πολυπολισμό. Υπάρχουν και εκείνοι οι οποίοι πιστεύουν στον επανεκχριστιανισμό των λαών της Τουρκίας, αγνοώντας μάλλον ότι κάτι τέτοιο (δηλαδή αλλαγή της πίστης μουσουλμάνων) σε σημαντική κλίμακα, μόνο δια της βίας έχει επιτευχθεί στο παρελθόν. Το ζήτημα και ο φόβος κύριοι δεν είναι η Τουρκία, αλλά η βαθιά ιδεολογική της βάση που δεν είναι άλλη από το ίδιο το Ισλάμ. Ο άθεος Κεμαλισμός ήρθε και παρήλθε. Ο μεγάλος κίνδυνος για τον παγκόσμιο πολιτισμό είναι κατ' εμέ η επέκταση και η προώθηση του Ισλάμ και η εμπέδωσή του εντός μίας ' Ευρωανατολίας.'
Το Ισλάμ μπορεί να φαντάζει παντοδύναμο, πατά όμως πάνω σε μία σαθρώτατη και πρωτόγονη ιδεολογική βάση, σε ένα και μόνο “σύγγραμα θεμέλιο” το οποίο μπορεί εύκολα με μία σύγχρονη και μελετημένη ενημέρωση μέσα από τα ΜΜΕ να θρυμματιστεί. Μία τέτοια εκδοχή θα είναι και η σωτηρία αλλά και η αναβίωση του Ελληνισμού και όλων όσων κινδυνεύουν από τον Ισλαμοφασισμό. Αυτό το σενάριο όσο τολμηρό και επιθετικό και αν ακούγετε, είναι η δική μου άποψη, και ότι εγώ βλέπω ως μόνη λύση για το μέλλον. Η άλλη επιλογή, κατ' εμέ, είναι η σταδιακή Ισλαμοποίηση των πάντων. Το Ισλάμ όποτε σταμάτησε την επέκταση την σταμάτησε μετά από σύγκρουση και έχοντας χάσει πόλεμο. Δεν μπορούν κύριοι οι μη μουσουλμανικοί λαοί να ανταγωνιστούν τους μουσουλμάνους στον σημαντικότερο παράγοντα για την επικράτηση, την τεκνογονία. Μέσα σε μία πολυπολιτισμική Ευρωανατολία οι Χριστιανοί και οι Εβραίοι σύντομα θα εξαφανισθούμε γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο. Επιτρέψατέ μου λοιπόν να συμφωνώ πολύ περισσότερο με τον σοφό κ. Καραμπελιά παρά με τον Παπαδόπουλο και τα διάφορα Παπαδοπουλάκια που ακόμα πετούν δεξιά και αριστερά.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου