Cover of Στράτος ΔιονυσίουΞεφτίσανε οι άνθρωποι αδελφέ μουπου είναι εκείνοι, που 'χαν μέσα τους ψυχή
που είναι εκείνοι, που μισούσανε το ψέμα
και που ο λόγος τους μετρούσε σαν σπαθί
Γίναν οι πίκρες μου βουνό
κι αναρωτιέμαι κι απορώ
έτσι όπως έγινε η ζωή
να ζεις κανείς ή να μην ζει
Τσακίστηκα στα δυο σαν το κλωνάρι
από ανθρώπους που τους νόμιζα σωστούς
κι όσο κι αν ψάξω δεν θα βρω ούτε ένα χνάρι
από εκείνους του λεβέντες τους παλιούς
Γίναν οι πίκρες μου βουνό
κι αναρωτιέμαι κι απορώ
έτσι όπως έγινε η ζωή
να ζεις κανείς ή να μην ζει
Γίναν οι πίκρες μου βουνό
κι αναρωτιέμαι κι απορώ
(Στράτος)
έτσι όπως έγινε η ζωή
να ζεις κανείς ή να μην ζει...
2 σχόλια:
Πολύ καλό το άσμα!!
Καλησπέρααα!
Αγαπητή Μαίρη,
προχθές διάβαζα τον Αρκά και πέτυχα ένα φανταστικό ρητό του.
Εμπειρία είναι ότι δε καταφέραμε ποτέ στη ζωή μας.
Γελούσα αρκετές ώρες μετά με τις δικές μου εμπειρίες !!!
Δημοσίευση σχολίου