Image via WikipediaΔείτε τι ακριβώς δηλώνεται ώς επίσημη εκπαιδευτική ύλη για τα παιδιά των αποδήμων στη Μεγάλη Βρετανία:| Ελληνόγλωσση Εκπαίδευση |  | © ΕΦΕΠΕ, ΕΕΑ, ΚΕΑ 2001 |
| στη Μεγάλη Βρετανία |
Ειδικότερα μέσα από την προσφερόμενη εκπαίδευση επιδιώκεται να βοηθηθούν τα παιδιά:
- Να γνωρίσουν τις αρχές και τις αλήθειες της Ορθόδοξης Χριστιανικής Θρησκείας, να τις βιώσουν και να νιώσουν και πιστέψουν ότι είναι αναπόσπαστο μέλος της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας
- Να γνωρίσουν και να χρησιμοποιήσουν ορθά και αποτελεσματικά την ελληνική γλώσσα
- Να γνωρίσουν και εκτιμήσουν τον ιστορικό βίο και την πολιτιστική κληρονομιά, τις εθνικές παραδόσεις (κουλτούρα) γενικά της Κύπρου και της Ελλάδας και να διαμορφώσουν εθνική συνείδηση
- Να γνωρίσουν τα σπουδαιότερα ήθη και έθιμα του τόπου μας που έχουν σχέση με τη θρησκεία και την παράδοση μας, να τα εκτιμήσουν και να ενδιαφέρονται για τη διατήρησή τους
- Να γνωρίσουν το φυσικό και ανθρώπινο περιβάλλον (στο μέτρο του δυνατού) της Κύπρου και της Ελλάδας και να νιώθουν αγάπη και περηφάνια για τον τόπο μας
- Να γνωρίσουν τα ιστορικά γεγονότα που σχετίζονται με το πραξικόπημα και την εισβολή στην Κύπρο και να κατανοούν τα καταστροφικά αποτελέσματα του διχασμού
- Να γνωρίσουν τα σκλαβωμένα μέρη της Κύπρου, να διατηρούν ζωντανή τη μνήμη των κατεχόμενων εδαφών μας, να καλλιεργήσουν και ενισχύσουν την πίστη για επανάκτηση των κατακτηθέντων και επανένωση της Κύπρου
- Να αναπτύξουν θετική στάση προς τη μουσική και το χορό του λαού μας, να τα συντηρούν και να τα μεταδίδουν
- Να γνωρίσουν την κουλτούρα της ιδιαίτερης τους πατρίδας, μέσω του τραγουδιού και του χορού και να δεθούν έτσι στενά με τις ρίζες τους
Το ότι θρησκευτικές δογματολογίες αντικαθιστούν επιστημονικές αποδεδειγμένες πρακτικές, και η αλήθεια (επί γεγονότων και εφαρμοσμένων θεωριών) παραμερίζεται από ιερή εξέταση και δηλώσεις φρονημάτων υποταγής σε δεσποτικές θέσεις δημοσίων υπαλλήλων, αυτό είναι απορριπτέο, καταδικαστέο και απαράδεκτο για τη παιδεία των μελλοντικών Ελλήνων πολιτών.
Είναι δηλαδή εκτός της επίσημης πολιτικής της Ελληνικής κυβέρνησης, εάν ένας πολίτης έχει φρονήματα Ελληνικής εθνικής πίστεως (και όχι χριστιανικού), δεν έχει δικαίωμα να είναι πολίτης στην Ελλάδα; Αυτό θα είναι όχι απλά παράδοξο αλλά καθαρό έγκλημα.
Εάν το θρησκευτικό τμήμα της προσωπικότητας του πολίτη χαράζει τη πολιτική αναγνώριση του Έλληνα υπηκόου, τότε ούτε ο Κόμης Ιωάννης Αντώνιος Καποδίστριας θα αναγνωρίζονταν ως Έλληνας και πόσο μάλλον προθυπουργός, ούτε ό Όθων θα γινόταν βασιλιάς της Ελλάδος, αλλά και ούτε κάθε άλλος μή Έλλην στην παιδεία θα έπρεπε να νοήται ως Έλληνας.
Οι μάχες των χριστιανών ορθοδόξων εναντίων των μουσουλμάνων στη χερσόννησο του Αίμου, δεν αφαιρεί το δικαίωμα από κανένα πιστό ή όχι σε οποιοδήποτε θρήσκευμα να είναι υπήκοος της Ελληνικής δημοκρατίας.
Εάν το θρήσκευμα είναι παράγοντας καθορισμού της Ελληνικότητας και με το παραπάνω συλλογισμό της παροχής ορθοδόξου χριστιανικής παιδείας στους Έλληνες μαθητές, τότε κάθε χριστιανός ορθόδοξος της περιοχής θα ονομαζόνταν και Έλλην υπήκοος. Αλλά αυτό δεν ευσταθεί, αφού Αλβανοί, Σέρβοι, Βούλγαροι, Τούρκοι, Ρουμάνοι, Άραβες και Ιταλοί διεκδικούν το δικαίωμα της επίκλησης του ονόματος του ορθοδόξου χριστιανού σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό. Μήπως όλοι αυτοί οι ορθόδοξοι χριστιανοί είναι Έλληνες πολίτες και δε το ξέρουν;
Και τελικά οι απόγονοι των ελληνικών παραδόσεων με βαθειά πίστη όμοια με του Σωκράτη, του Πλάτωνα, ή του Αριστοτέλη, ή του Ηράκλειτου, ή του Πλωτίνου ή του Επίκουρου έχασαν τα πολιτικά τους δικαιώματα από την Ελληνική Δημοκρατία; Τι μωρία είναι αυτή;
Με τοιάυτα μυαλά μετά θέλουμε να μας πάρουν στα σοβαρά ότι είμαστε Μακεδόνες, Θεσσαλείς, Θράκες, Ίωνες, Πόντιοι, Αθηναίοι, Κρήτες, Σικελοί και Πελασγοί; Το κράτος έπνιξε μέσα στο χάος της Ρωμαιοχριστιανικής παράδοσης κάθε τι Ελληνικό, και συνεχίζει να αναγκάζει κάθε νέα γενιά να παραδεχθεί την ιστορία από τη πλευρά της "Αγίας" Ρωμαϊκής "θεόσταλτης" αυτοκρατορίας.
Βλέπετε ότι οι άνθρωποι στη αρχή της δημιουργίας των κοινοτήτων τους διοικούνταν από το δέος των προγόνων τους και αυτούς θεοποιούσαν.
Αργότερα όταν οι κοινότητες έγιναν κοινόβια πολλών οικογενειών, η εξουσία μεταφέρθηκε στους βασιλείς (βάση των λαών), και εκείνοι με τη σειρά τους είχαν θεοποιηθεί.
Η παγκοσμιοποίηση δε ξεκίνησε τώρα όπως κάποιοι αμαθείς αναρχικοί δηλώνουν και διαδηλώνουν.
Οι αυτοκρατορίες ήταν το πρώτο βήμα συλλογικού ελέγχου παιδείας, νόησης, εμπορίου και διοίκησης. Παραδείγματα έρχονται πρόχειρα προς αναφορά: η μηδοπερσική αυτοκρατορία, η Βαβυλώνια, η Ασσυριακή, η Αζτεκική, η Κινεζική, η Ιαπωνική, η Ρωμαϊκή, η Βυζαντινή, η Αραβική, η Οθωμανική, η Βρετανική, η Ισπανική, η Πορτογαλική, η Γαλική, η Βελγική, η Ολλανδική, η Νορβιγική, η Γερμανική, η Ρωσσική και πολλές άλλες που αδυνατώ να γράψω προς το παρόν.
Όλες οι παραπάνω έφτασαν σε σημείο να αναζητούν μια ανώτερη πηγή εξουσίας ώστε να δικαιολογήσουν την ύπαρξη και την επικυριαρχία τους. Και αφού δεν υπήρχε κοινός πρόγονος μέσα σε μία πολυεθνική αυτοκρατορία, η λατρεία των προγόνων, μόνο διάσταση και διάσπαση θα προκαλούσε στις απολυταρχικές δεσποτικές τους τάσεις. Η λατρεία του βασιλέως ήταν εκτός αγώνα για τον απλούστατο λόγο ότι κανένας λαός από μόνος του δεν είναι ούτε και θα μπορούσε να είναι πηγή εξουσίας για άλλους λαούς. Ο αυτοκράτορας δεν έχει άλλη λύση παρά να δημιουργήσει από το πουθενά μια ανώτερη πηγή εξουσίας που θα προκαλεί δέος σε κάθε άνθρωπο υπήκοο, σε κάθε οικογένεια, σε κάθε βασίλειο και θα αναζητούν την αναγνώριση τους μόνο από αυτό το ανώτερο επίπεδό.
Και μέσα από αυτά ο Φλάβιος Κωνσταντίνος δημιουργεί ένα παγκόσμιο δημιουργό που έχει το μοναδικό χάρισμα να τον χρίει αυτοκράτορα, ο Μωάμεθ δημιουργεί τον Άραβα Ελωΐ με όνομα Αλλάχ, ο Βούδα δημιούργησε το βουδισμό αλλά και οι τρείς έχουν ένα κοινό τρόπο δράσης: δημιουργώντας εξαρτημένους εργάτες υπήκοους, τους απομιζούν τα αγαθά της εργασίας τους, τους ελέγχουν ψυχολογικά για να προλάβουν τυχόν επαναστάσεις, και φυσικά τους υπόσχονται μια παραδεισένια ζωή μετά θάνατον.
Αλλά ας θυμηθούμε ότι μετά την απομάκρυνσή μας από το ταμείο της ζωής μας, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.
Έτσι η άρχουσες τάξεις συνεχίζουν να είναι άρχουσες και οι λοιποί να παραμένουν χρεωμένοι, υποδουλωμένοι και γεμάτοι υποσχέσεις από τα ιερατικά τάγματα των αρχόντων.
Με λίγα λόγια, οι άρχοντες χρειάζονται ιερατικούς στρατούς για να ελέγχουν τις μάζες των υπηκόων τους. Αυτό εξηγεί και γιατί ακόμα και σήμερα άλλες θρησκείες έχουν αναγώριση και άλλες όχι, άλλες έχουν προνόμια και άλλες όχι. Ο βασικός διαχωρισμός έγκειται στην παροχή υπηρεσιών υποταγής και ελέγχου των θρησκευτικών αρχηγών στους πολιτικούς και διοικητικούς άρχοντες. Έτσι και κάποιες θρησκευτικές ομάδες μέσω της υποταγής και συεργασίας με τους οικονομικούς άρχοντες έγιναν και εκείνοι μέρος της δυνάστευσης, κλοπής και εξευτελισμού των υπηκόων της κάθε αυτοκρατορίας.
Ότι λέει ο αυτοκράτωρ είναι "θεϊκή" εντολή, όχι αυτοκρατορική, αφού ο αυτοκράτωρ δεν είναι πλέον προσκυνητός "θεός", αλλά μέσω του Δυϊσμού της εξουσίας με τους ιερείς, διορισμένος από τον "ανώτερο θεό" μέσω των ιερέων τους που οι ίδιοι διορίζουν.
Οι Εβραίοι δε θα κάνουν αυτοκρατορία αφού δε τους ενδιαφέρει κανένα άλλο έθνος να συνκυριαρχεί, συνυπάρχει και να μοιράζεται άλλες θεότητες εκτός από τις παραδοσιακές τους.
Αυτό είναι ένα δείγμα ότι όχι όλα τα έθνη έχουν αυτοκρατορικές τάσεις. Αλλά αυτό δεν εννοεί και ότι δεν έχουν όλα τα έθνη επεκτατικές , εκκαθαριστικές τάσεις.
Αλλά οι Εβραίοι έχασαν τον αγώνα να έχουν μοναδικότητα στη "θεοποίηση" και τιμή των προγόνων τους, αφού κάθε μη εβραϊκή χριστιανική τελετή επικαλείται τα ονόματα των Εβραίων προγόνων. Παράδοξο; Γιατί περιμένατε τίποτα λογικό μέσα στο θρησκευτισμό και τις δοξασίες των ανθρώπων;
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου