Δικαιοσύνη και Αληθεια στις Κοινωνίες

Και πώς μπορούμε να κατανοήσουμε την 'δικαιοσύνη' , όταν αυτή βασίζεται στις 'αλήθειες' των ανθρώπων, ακόμα και εάν αυτές είναι 'κοινώς' αποδεκτές μέσα σε ένα κοινωνικό σύνολο;

Ο Σωκράτης έδινε 'πίστη' στο σύστημα 'κοινών' 'αληθειών' και ήταν αυτό που τον καταδίκασε σε θάνατο.

Η 'αμαρτία' του ήταν ότι προκάλεσε την ανίχνευση ύπαρξης βάσεως στις 'κοινές αλήθειες'.

Αυτό είναι αρκετό για να καταδικαστεί κάποιος ακόμα και σήμερα.

Κανείς δε μπορεί να ελέγξει την κατεστημένη 'δικαιοσύνη' περί της 'λογικής' της, χωρίς να καταστεί αρνητής του συστήματος των επικρατούντων 'αληθειών'.

Είναι μονόδρομος η διαδικασία 'δικαιολόγησης' της 'λογικής' της 'δικαιοσύνης' από ανθρώπους που ζούνε μέσα σε ένα σύνολο 'αληθειών' ή όπως καταγράφεται στη 'Πολιτεία' του Πλάτωνα ως 'Το σπήλαιο των Ιδεών'. Κανείς από τους ιδεολογικά εγκλωβισμένους 'πολίτες' δεν έχει τη δυνατότητα να αναγνωρίσει τους διανοητικούς περιορισμούς της κοινότητάς του, χωρίς να δει το κόσμο πέρα από τα 'κοινά' 'λογικά' όρια.

Και αυτός που έχει την εξωτερική γνώση, είναι πλέον μη έμπιστο άτομο του 'κοινωνικού' (κοινός νους) συνόλου που περιγράφεται μέσα στα όρια των 'κοινών' 'αληθειών'.

Αστοχίες απόδοσης 'δικαιοσύνης' είτε σε πολλούς μή κραταιούς, ή σε ολίγους κράτιστους του 'κοινωνικού' συνόλου, προκαλούν το αίσθημα της 'λανθασμένης' 'πίστεως' σε μία ή περισσότερες 'αλήθειες' στις οποίες βασίζουν τα αισθήματα της 'δικαιοσύνης' της 'κοινωνίας' τους.

Τότε προέρχεται η ανάγκη αλλαγής σε μία ή περισσότερες 'κοινωνικές᾽ 'αλήθειες' , ως βήμα 'εξέλιξης' του 'κοινωνικού' τρόπου κατανόησης των 'αληθειών'.

Άρα και η 'δικαιοσύνη' είναι τοπικό και χρονικό φαινόμενο, δηλαδή ένα ιστορικό γεγονός, το οποίο δέ δύναται να επαναληφθεί χρονικά ή τοπικά , διότι οι 'αλήθειες' αλλάζουν από προσωπικές και φυσικές επιρροές και άλλα 'κοινωνικά' γεγονότα.

Αν κάθε πολιτεία βασίζεται σε νόμους, οι νόμοι βασίζονται σε 'αλήθειες' οι οποίες βασίζονται στη 'πίστη᾽ των πολιτών πρός αυτές.

Όταν οι 'πολίτες' χάνουνε την 'πίστη' στις αρχές της 'πολιτείας', τότε η 'πολιτεία' πρέπει να αλλάξει 'αλήθειες' ή οι άπιστοι 'πολίτες' να αποδεχθούν την 'ασεβή' πολιτεία ως μή έχοντες εναλλακτική λύση ἠ να μεταναστεύσουν ή να κινηθούν εναντίον του καθεστώτος διαιρώντας τους 'πολίτες' σε 'νομιμόφρονες' αποδέκτες των 'αληθειών' και σε επαναστάτες 'ανόμους'.

Σχετικά Άρθρα