Θρησκευτικές ελευθερίες ή απάνθρωπες δικτατορίες ;

Διαβάζοντας το άρθρο περί της σφαγής εορταζόντων στο Αφγανιστάν από ισλαμιστές Ταλιμπάν, ήθελα να εκφράσω την ανησυχία και την παρατήρηση μου σε σχετικά γεγονότα στην Ευρώπη.

Η λεγόμενη δημοκρατική αρχή της ελεύθερης έκφρασης και επιλογών, παρανοείται από τους φανατικούς ως δικαίωμα επιβολής και νομικής αναγνώρισης των επιλογών τους.

Έτσι ενώ στην Ευρώπη είχε αρχίσει το κίνημα απεξάρτησης από δογματισμούς, τώρα έρχονται ξανά τα φαντάσματα του φεουδαρχισμού και του χαλιφισμού να καλύψουν την Ευρώπη ως κατάμαυρα σύννεφα.

Στο όνομα της θρησκευτικής επιλογής, οι θρησκευόμενοι νομίζουν ότι είναι κρατικό τους δικαίωμα και ισχύς να επιβάλλουν τις "παραδοσιακές" τους επιθυμίες στο τρόπο ζωής του καθενός.

Προσπαθούν να επιβάλλουν νόμους και ποινές σε όσουν κάνουν κριτική στις επιλογές τους, τις πράξεις τους αλλά και τις επιβουλές τους.

Αυτός είναι ο τρόπος που θέλουν να καταστρέψουν την ελευθερία και την ισότητα των πολιτών μέσα στα κοινωνικά όρια που προβλέπει η αρχή της ατομικής επιλογής που δεν προσβάλλει τα όρια της κάθε άλλης ατομικής επιλογής.

Οι εικόνες, τα ευαγγέλια, τα κοράνια, οι αγελάδες, οι γάτες, τα τοτέμ, ας μείνουν ιερά στην ατομική επιλογή του καθενός, ας συνεχίσουν οι κοινότητες να τα θεωρούν σεβάσμια, ας συνεχίσουν οι μη πιστοί να τα αποδέχονται.

Όταν όμως τα σύμβολα και οι θρησκευτικές επιταγές ξεφεύγουν από τα όρια της ατομικής επιλογής, ας μείνουν στα όρια της θρησκευτικής κοινότητας, κτιρίου ή όποιας άλλης ιδιόκτητης περιοχής.

Όταν τα θρησκευτικά σύμβολα, τελετουργίες και επιταγές ξεφεύγουν από τα ατομικά και κοινοτικά ιδιόκτητα όρια, θα πρέπει τότε να είναι εκείνα που πρέπει να σέβονται τις τόσες διαφορετικές επιλογές που υπάρχουν στην κοινωνία, εάν θέλουν να θεωρούνται σεβαστές και από τους άλλους.

Το αν διασκεδάζει ή μελαγχολεί κάποιος στο δικό του χώρο, το αν κάποιος νηστεύει ή τρώει ότι θέλει, το αν φιλά εικόνες ή τις απεχθάνεται, το αν σε ένα χώρο κτίζεται ναός του Δία, του  Ιησού, συναγωγή ή τζαμί ή χώρος συνομιλίας αθέων, άθρησκων ή λέσχη εργένηδων ή ποδοσφαιρικό γήπεδο, δεν είναι κανενός η δικαιοδοσία να επιβάλλει τις επιλογές του και σε εκείνους τους χώρους. Αλλά και να είναι σίγουροι ότι οι επιλογές των συναθροισμένων σε καθένα από τους ιδιόκτητους χώρους έκφρασης, δεν έχει δικαίωμα να επιβάλλει τις επιθυμίες, δοξασίες και θρησκευτικές επιταγές του πέρα από τα ατομικά και κοινοτικά του όρια.

Το ότι δεν υπάρχουν χώροι προσευχής για ισλαμιστές στις πρωτεύουσες των Ευρωπαϊκών χωρών, δε σημαίνει ότι οι ισλαμιστές έχουν δικαίωμα να κλείνουν δρόμους και πλατείες για θρησκευτικές θεατρικές παραστάσεις. Το ότι πολλοί σκοτώνονται στους δρόμους σε τροχαία είτε λόγω αχρείας κατάστασης των δρόμων είτε λόγω μέθυς, δε σημαίνει ότι κάθε σημείο τροχαίου θα έχει αυταπάγγελτο δικαίωμα να γίνει χριστιανικό παρεκλλήσι. Το δικαίωμα λειτουργίας ευκτηρίου οίκου στην Ελληνική επικράτεια, το έχουν ακόμα οι θρησκευτικοί κατά τόπους ηγέτες ή κατά τα λεγόμενα Μητροπολίτες της Ορθόδοξης εκκλησίας. Αυτές οι κρατικές διοικητικές πράξεις θα έπρεπε να ανήκουν σε ανεξάρτητη από κάθε θρήσκευμα αρχή, και εκεί είναι η λύση για τις προσευχές ή μή των κάθε μη ορθοδόξων στην Ελλάδα. Η κατανάλωση οινοπνευματωδών δεν έχει να κάνει τίποτα με τις προσευχές των συγγενών και ιδιαίτερα μετά τον θάνατο του. Τα χάλια των οδικών συστημάτων δεν εξαγνίζονται με παρεκκλήσια αλλά με έντονη κοινωνική πίεση στους αιρετούς άρχοντες για να διορθώσουν κάθε κακώς κείμενα, και φυσικά όχι με λάδι σέ ένα καντήλι.

Ο θρησκευτισμός κάνει τους ανθρώπους να εύχονται ΔΥΝΑΤΑ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΤΟΥΣ παρά να συμμετέχουν κοινωνικά στα δρώμενα ως υπεύθυνοι πολίτες.

Τι δικαίωμα έχει ο κάθε *-ιστής ή *-νος να κρίνει , να δικάζει και να καταδικάζει τον γείτονα του;

Τι σχέση έχει το φόρεμα, το φαγητό , το χρώμα , ο ήχος , η μουσική ή ότι άλλο φαντάζεσαι στον *-ιστή  ή  *-νο γείτονα ;

Οι φανατικές κοσμοθεωρίες έχουν ένα κοινό δώρο για τους ανθρώπους : την κόλαση του κάθε άπιστου τώρα.

Και ο χειρότερος φανατισμός που κατάλαβα μέχρι τώρα είναι οι πολιτικές οι προωθούν τους *-ισμούς μέσα από την κοινή διδασκαλία των νέων.

Κανένας μεγάλος διδάσκαλος ή υπουργός Παιδείας δεν έβαλε στα σχολικά βιβλία την θεωρία του Σπηλαίου όπως καταγράφτηκε από τον Πλάτωνα, κανένας εκτός ελαχίστων από τους νεοέλληνες γνωρίζει αυτή την φιλοσοφική παρουσίαση του Κόσμου, για τον πολύ απλό λόγο : Ζούμα ακόμα μέσα στο Σπήλαιο και τα σχολεία είναι στις γωνιές του Σπηλαίου.

Και μερικοί ακόμα άδουν το "Είδωμεν το φως το Αληθινόν ...", αλλά δε ξέρουν ότι και αυτό είναι κόλπο των θεατρίνων της φωτιάς και των σκιών του πέρα από τον τοίχο του Σπηλαίου.

Σχετικά Άρθρα