Είναι πασιφανές ότι, όσο περνούσαν τα χρόνια, τόσο περισσότερο ο Καντάφι ξέφευγε από την πραγματικότητα. Το ότι το 2008 του απονεμήθηκε σε μία τελετή ο τίτλος του βασιλέα των βασιλέων της Αφρικής, δεν τον βοήθησε καθόλου σε διανοητικό επίπεδο. Μάλλον το αντίθετο, τον αποτρέλανε. Από μικρός μεγάλωσα ακούγοντας καλά λόγια γι' αυτόν τον άνθρωπο από τον πατέρα μου, με τον οποίο διατηρούσε φιλικές σχέσεις όταν ζούσε στην Ελλάδα. Μάλιστα, ο πατέρας μου, δυστυχώς είχε ο ίδιος παροτρύνει τον νεαρό τότε Καντάφι να οργανώσει πραξικόπημα και να πάρει την εξουσία. Αυτό που δε γνωρίζουν κάποιοι είναι ότι στην Ελλάδα ο Καντάφι απέκτησε σημαντικό μέρος του αντιδυτικού του μένους, μέσα από τις επαφές του με κάποιους Έλληνες. Από εκείνα τα χρόνια, τη δεκαετία του 60, ο Καντάφι ήταν ηγετική φυσιογνωμία, και επικεφαλής ομάδας νεαρών Λίβυων στρατιωτικών, που είχαν έρθει στην Ελλάδα για εκπαίδευση και μετεκπαίδευση. Για χρόνια λοιπόν, είχα κάποιες θετικές απόψεις σχετικά με τον Καντάφι. Βέβαια, τα σοκ άρχισαν να μου έρχονται το ένα μετά το άλλο. Η περίφημη βραδιά με το κύρηγμά του σε μερικές εκατοντάδες νεαρές Ιταλίδες καλεσμένες σε αίθουσα ξενοδοχείου, για να γίνουν Μουσουλμάνες, ήταν κάτι το οποίο μου πήρε οποιαδήποτε αμφιβολία ότι ο άνθρωπος αυτός όχι μόνο είχε καβαλήσει το καλάμι, αλλά ήταν και ικανός για όλα. Από τη στιγμή που η Δύση τον έβγαλε από την απομόνωση, αυτός το εξέλαβε ότι τελικά αναγνωρίστηκε διεθνώς η σπουδαιότητά του. Η ομιλία του στον ΟΗΕ ήταν πράγματι μία ομιλία ενός βασιλέα των βασιλέων, ο οποίος πήγε εκεί να πει στους πάντες πόσο ψηλά ο ίδιος βρίσκεται. Ήταν απίστευτος, εκτός τόπου, και προκλητικός όσο κανένας. Κατα τη διάρκεια της ομιλίας εκείνης, άρχισε να αδειάζει η αίθουσα και να αποχωρούν ο ένας μετά τον άλλο οι παρευρισκόμενοι. Η Δύση άνοιξε τα ΜΜΕ της στον Καντάφι, και αυτό τελικά ήταν ευτύχημα διότι όλοι είδαν ότι ο άνθρωπος αυτός είχε ξεφύγει. Με κάθε έπαρση και αφροσύνη, πήρε την ευκαιρία του ανοίγματος της Δύσης για να διακηρύξει πόσο σπουδαίος και σωστός αυτός ήταν, και πόσο λάθος ήταν όλοι οι υπόλοιποι. Έτσι, εξέθεσε τον εαυτό του στους πάντες, πλήν κάποιων Αφρικανικών Φυλών, οι οποίες ακόμα είναι πιστές στο βασιλιά τους. Αφού λοιπόν επέδειξε προς πάσα σχεδόν κατεύθυνση το πόσο επικίνδυνος και διανοητικά ασταθής είναι, κάποιοι αποφάσισαν να τον ξεφορτωθούν, και πολύ καλά έκαναν. Θα πρέπει να παρατηρήσουμε ότι, μέχρι στιγμής, οι ΗΠΑ επιδεικνύουν ωριμότητα και σοφία στην αντιμετώπιση της κρίσης, κάτι στο οποίο δεν μας έχουν συνηθίσει. Εάν οι ΗΠΑ συνεχίσουν να δρουν με τέτοιο υψηλό επίπεδο σχεδιασμού στη διεθνή σκηνή, είναι πιθανό σύντομα να ανακτήσουν όλο το χαμένο έδαφος που έχασε η προηγούμενη Αμερικανική κυβέρνηση. Πολύ σωστά λοιπόν, δημιουργήθηκε ένα κλίμα συνεργασίας για την αντιμετώπιση του Καντάφι. Το ζήτημα τώρα είναι η συνεργασία αυτή να προχωρήσει, να διευρυνθεί, και να επιτύχει.
Πέμπτη 24 Μαρτίου 2011
Η υπόθεση Καντάφι
Γράφει ο Γιώργος Σιδηρούντιος
Είναι πασιφανές ότι, όσο περνούσαν τα χρόνια, τόσο περισσότερο ο Καντάφι ξέφευγε από την πραγματικότητα. Το ότι το 2008 του απονεμήθηκε σε μία τελετή ο τίτλος του βασιλέα των βασιλέων της Αφρικής, δεν τον βοήθησε καθόλου σε διανοητικό επίπεδο. Μάλλον το αντίθετο, τον αποτρέλανε. Από μικρός μεγάλωσα ακούγοντας καλά λόγια γι' αυτόν τον άνθρωπο από τον πατέρα μου, με τον οποίο διατηρούσε φιλικές σχέσεις όταν ζούσε στην Ελλάδα. Μάλιστα, ο πατέρας μου, δυστυχώς είχε ο ίδιος παροτρύνει τον νεαρό τότε Καντάφι να οργανώσει πραξικόπημα και να πάρει την εξουσία. Αυτό που δε γνωρίζουν κάποιοι είναι ότι στην Ελλάδα ο Καντάφι απέκτησε σημαντικό μέρος του αντιδυτικού του μένους, μέσα από τις επαφές του με κάποιους Έλληνες. Από εκείνα τα χρόνια, τη δεκαετία του 60, ο Καντάφι ήταν ηγετική φυσιογνωμία, και επικεφαλής ομάδας νεαρών Λίβυων στρατιωτικών, που είχαν έρθει στην Ελλάδα για εκπαίδευση και μετεκπαίδευση. Για χρόνια λοιπόν, είχα κάποιες θετικές απόψεις σχετικά με τον Καντάφι. Βέβαια, τα σοκ άρχισαν να μου έρχονται το ένα μετά το άλλο. Η περίφημη βραδιά με το κύρηγμά του σε μερικές εκατοντάδες νεαρές Ιταλίδες καλεσμένες σε αίθουσα ξενοδοχείου, για να γίνουν Μουσουλμάνες, ήταν κάτι το οποίο μου πήρε οποιαδήποτε αμφιβολία ότι ο άνθρωπος αυτός όχι μόνο είχε καβαλήσει το καλάμι, αλλά ήταν και ικανός για όλα. Από τη στιγμή που η Δύση τον έβγαλε από την απομόνωση, αυτός το εξέλαβε ότι τελικά αναγνωρίστηκε διεθνώς η σπουδαιότητά του. Η ομιλία του στον ΟΗΕ ήταν πράγματι μία ομιλία ενός βασιλέα των βασιλέων, ο οποίος πήγε εκεί να πει στους πάντες πόσο ψηλά ο ίδιος βρίσκεται. Ήταν απίστευτος, εκτός τόπου, και προκλητικός όσο κανένας. Κατα τη διάρκεια της ομιλίας εκείνης, άρχισε να αδειάζει η αίθουσα και να αποχωρούν ο ένας μετά τον άλλο οι παρευρισκόμενοι. Η Δύση άνοιξε τα ΜΜΕ της στον Καντάφι, και αυτό τελικά ήταν ευτύχημα διότι όλοι είδαν ότι ο άνθρωπος αυτός είχε ξεφύγει. Με κάθε έπαρση και αφροσύνη, πήρε την ευκαιρία του ανοίγματος της Δύσης για να διακηρύξει πόσο σπουδαίος και σωστός αυτός ήταν, και πόσο λάθος ήταν όλοι οι υπόλοιποι. Έτσι, εξέθεσε τον εαυτό του στους πάντες, πλήν κάποιων Αφρικανικών Φυλών, οι οποίες ακόμα είναι πιστές στο βασιλιά τους. Αφού λοιπόν επέδειξε προς πάσα σχεδόν κατεύθυνση το πόσο επικίνδυνος και διανοητικά ασταθής είναι, κάποιοι αποφάσισαν να τον ξεφορτωθούν, και πολύ καλά έκαναν. Θα πρέπει να παρατηρήσουμε ότι, μέχρι στιγμής, οι ΗΠΑ επιδεικνύουν ωριμότητα και σοφία στην αντιμετώπιση της κρίσης, κάτι στο οποίο δεν μας έχουν συνηθίσει. Εάν οι ΗΠΑ συνεχίσουν να δρουν με τέτοιο υψηλό επίπεδο σχεδιασμού στη διεθνή σκηνή, είναι πιθανό σύντομα να ανακτήσουν όλο το χαμένο έδαφος που έχασε η προηγούμενη Αμερικανική κυβέρνηση. Πολύ σωστά λοιπόν, δημιουργήθηκε ένα κλίμα συνεργασίας για την αντιμετώπιση του Καντάφι. Το ζήτημα τώρα είναι η συνεργασία αυτή να προχωρήσει, να διευρυνθεί, και να επιτύχει.
Είναι πασιφανές ότι, όσο περνούσαν τα χρόνια, τόσο περισσότερο ο Καντάφι ξέφευγε από την πραγματικότητα. Το ότι το 2008 του απονεμήθηκε σε μία τελετή ο τίτλος του βασιλέα των βασιλέων της Αφρικής, δεν τον βοήθησε καθόλου σε διανοητικό επίπεδο. Μάλλον το αντίθετο, τον αποτρέλανε. Από μικρός μεγάλωσα ακούγοντας καλά λόγια γι' αυτόν τον άνθρωπο από τον πατέρα μου, με τον οποίο διατηρούσε φιλικές σχέσεις όταν ζούσε στην Ελλάδα. Μάλιστα, ο πατέρας μου, δυστυχώς είχε ο ίδιος παροτρύνει τον νεαρό τότε Καντάφι να οργανώσει πραξικόπημα και να πάρει την εξουσία. Αυτό που δε γνωρίζουν κάποιοι είναι ότι στην Ελλάδα ο Καντάφι απέκτησε σημαντικό μέρος του αντιδυτικού του μένους, μέσα από τις επαφές του με κάποιους Έλληνες. Από εκείνα τα χρόνια, τη δεκαετία του 60, ο Καντάφι ήταν ηγετική φυσιογνωμία, και επικεφαλής ομάδας νεαρών Λίβυων στρατιωτικών, που είχαν έρθει στην Ελλάδα για εκπαίδευση και μετεκπαίδευση. Για χρόνια λοιπόν, είχα κάποιες θετικές απόψεις σχετικά με τον Καντάφι. Βέβαια, τα σοκ άρχισαν να μου έρχονται το ένα μετά το άλλο. Η περίφημη βραδιά με το κύρηγμά του σε μερικές εκατοντάδες νεαρές Ιταλίδες καλεσμένες σε αίθουσα ξενοδοχείου, για να γίνουν Μουσουλμάνες, ήταν κάτι το οποίο μου πήρε οποιαδήποτε αμφιβολία ότι ο άνθρωπος αυτός όχι μόνο είχε καβαλήσει το καλάμι, αλλά ήταν και ικανός για όλα. Από τη στιγμή που η Δύση τον έβγαλε από την απομόνωση, αυτός το εξέλαβε ότι τελικά αναγνωρίστηκε διεθνώς η σπουδαιότητά του. Η ομιλία του στον ΟΗΕ ήταν πράγματι μία ομιλία ενός βασιλέα των βασιλέων, ο οποίος πήγε εκεί να πει στους πάντες πόσο ψηλά ο ίδιος βρίσκεται. Ήταν απίστευτος, εκτός τόπου, και προκλητικός όσο κανένας. Κατα τη διάρκεια της ομιλίας εκείνης, άρχισε να αδειάζει η αίθουσα και να αποχωρούν ο ένας μετά τον άλλο οι παρευρισκόμενοι. Η Δύση άνοιξε τα ΜΜΕ της στον Καντάφι, και αυτό τελικά ήταν ευτύχημα διότι όλοι είδαν ότι ο άνθρωπος αυτός είχε ξεφύγει. Με κάθε έπαρση και αφροσύνη, πήρε την ευκαιρία του ανοίγματος της Δύσης για να διακηρύξει πόσο σπουδαίος και σωστός αυτός ήταν, και πόσο λάθος ήταν όλοι οι υπόλοιποι. Έτσι, εξέθεσε τον εαυτό του στους πάντες, πλήν κάποιων Αφρικανικών Φυλών, οι οποίες ακόμα είναι πιστές στο βασιλιά τους. Αφού λοιπόν επέδειξε προς πάσα σχεδόν κατεύθυνση το πόσο επικίνδυνος και διανοητικά ασταθής είναι, κάποιοι αποφάσισαν να τον ξεφορτωθούν, και πολύ καλά έκαναν. Θα πρέπει να παρατηρήσουμε ότι, μέχρι στιγμής, οι ΗΠΑ επιδεικνύουν ωριμότητα και σοφία στην αντιμετώπιση της κρίσης, κάτι στο οποίο δεν μας έχουν συνηθίσει. Εάν οι ΗΠΑ συνεχίσουν να δρουν με τέτοιο υψηλό επίπεδο σχεδιασμού στη διεθνή σκηνή, είναι πιθανό σύντομα να ανακτήσουν όλο το χαμένο έδαφος που έχασε η προηγούμενη Αμερικανική κυβέρνηση. Πολύ σωστά λοιπόν, δημιουργήθηκε ένα κλίμα συνεργασίας για την αντιμετώπιση του Καντάφι. Το ζήτημα τώρα είναι η συνεργασία αυτή να προχωρήσει, να διευρυνθεί, και να επιτύχει.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου