Image via WikipediaὫρα.Η δασεία ακόμα και σήμερα στα αγγλικά εκφράζεται με το λατινικό Η, όπου στα νεοελληνικά είναι ένα ψιλό χ που φωνητικά παράγεται με την απαλή εκπνοή αέρα πριν την έναρξη εκφώνησης του απλού ή διφθόγγου φωνήεντος. Με άλλα λόγια εάν η δασεία ήταν μέρος του γραπτού ελληνικού λόγου, τότε θα ονομαζόταν χίψιλον (κατά το έψιλον και ύψιλον). Απλά όλοι μας τη ξέρουμε τώρα σαν δασεία.
Χρησιμοποιώντας την ανωτέρο προφορά καταλαβαίνουμε ότι η λέξη ὣρα προφέρεται ως (χ)ώρα ή χώρα. Τι είδους χώρα είναι αυτή; Είναι η χώρα που χωρά ο ήλιος στη κάθε ημερήσια χρονική περίοδο, είτε πρόκειται για την εμφανή ημερήσια περιοχή του ουρανού, είτε για τη νοητή περιοχή του ουρανού στην οποία βρίσκεται κατά τις περιόδους της νύχτας.
Στη νεοελληνική προφορά της γλώσσας, χάθηκαν τα νοήματα των σημείων στίξης, του χρονικού προσδιορισμού των φωνηέντων και η κατάταξη τους σε βραχύχρονα, δίχρονα και μακρόχρονα.
Το ίδιο συμβαίνει και με τη δασεία, ψιλή, οξεία, περισπωμένη, βαρεία και υπογεγραμμένη.
Πολλοί θεωρούν ότι η εισαγωγή του μονοτονικού στη δημοτική γραφή έπαιξε καταστροφικό ρόλο στην εκπαίδευση.
Αλλά πριν καταδικάσουμε το σύγχρονο τρόπο γραφής, ας θυμηθούμε ότι οι αρχαίες επιγραφές και τα συγγράμματα δεν είχαν σημεία στίξης, δεν είχαν πεζά και κεφαλαία, και οι λέξεις γράφονταν αριστερόστροφα και δεξιόστροφα ανάλογα με τη γραμμή του κειμένου, αλλά και τα γράμματα όχι απλά ακολουθούσαν σειριακά, αλλά δεν υπήρχαν κενά ανάμεσα από τις λέξεις αλλά και ο προσανατολισμός της σχεδίασης των γραμμάτων άλλαζε ανάλογα με τη κατεύθυνση γραφής του στίχου στο γραπτό.
Η εισαγωγή των σημείων στίξης, εισήλθε στην ελληνική ως μουσικά βοηθήματα εκμάθησης προς τους αλλογενείς διδασκόμενους σε ελληνόφωνα σχολεία.
Η ελληνική γλώσσα έχει μουσικότητα στην έκφραση της στο καθημερινό λόγο, και περισσότερο στον ποιητικό και γενικά στον έντεχνο θεατρικό λόγο.
Η ρητορική έχει και έντονα σημεία ρυθμικής απαγγελίας που πέρα από το νόημα του λόγου, περιέχει και ρυθμούς απαγγελίας που βοηθούν στη αποστήθιση και κατανόηση των λεγομένων.
Η αλήθεια για την εξάλειψη της μουσικότητας στη προφορά της ελληνικής, προήλθε από την έλλειψη ακαδημαϊκής παιδείας των ελλήνων διδασκάλων πρώτα και μετά των μαθητών αυτών. Ο Ρωμηός απαρνήθηκε την Ελληνικότητα του αίματος, του λόγου και των αρετών των προγόνων μας. Η γλώσσα φαίνεται ελληνική αλλά είναι νεκρή, άμουση, άρρυθμη έως και έκρυθμη.
Αυτό φάνηκε και στη παρακολούθηση της εκτέλεσης της Μυθωδίας μέσα στη πρωτεύουσα των ελληνόφωνων, όπου κατά πολύ κοντά στο απόλυτο σύνολο των ακροατών, ένιωσαν να απαγγέλλονται "ξένες χωρίς νόημα" φωνητικές συνθέσεις, παρά η αρχαία ελληνική γλώσσα.
Εκεί ο Βαγγέλης έδωσε ένα μάθημα στους διώκτες του θρησκευτικούς και πολιτικούς άρχοντες της Ελλάδος. Μιλούσε καθαρά Ελληνικά που μόνο καθαροί Έλληνες μπορούσαν όχι μόνο να καταλάβουν αλλά και να δακρύσουν από συγκίνηση, και οι ελληνόφωνες Ρωμηιοί να μιλούν για αποκρυφιστικά μηνύματα.
Μερικά ιστορικά για τις ώρες και ημέρες των Ρωμαίων.
Οι Ρωμαίοι είχαν καθιερώσει (καθ ίστημι Jερό , ορίζω θέτω ως σεβαστό) το διαχωρισμό των ωρών σε εργάσιμες πρωινές και αναπαύσιμες νυχτερινές.
Η εισαγωγή της επταήμερης εβραιο-βαβυλωνιακής (εβδομάδος) τέθηκε σε ισχύ στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία το 321, αλλά από νωρίτερα κατά τό 200 εμφανίστηκε και στην Ιταλική χερσόνησο με την εξάπλωση των μεσανατολικών θρησκευτικών κυμάτων της αυτοκρατορίας.
Το χριστιανικό Σάββατο (Κυριακή) καθιερώθηκε από τον Φλάβιο Κωνσταντίνο το 324, και ο Θεοδώσιος του καθηγίασε ως αργία το 386.
Στη δυτική Ευρώπη έχουμε και τις εβδομάδες που κάθε ημέρα αντιστοιχεί και σε ένα από τους επτά γνωστούς πλανήτες (γαλλικό).
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου