Τι είναι Γνώση;
Ξεκινώντας από το αυτοαναφερόμενο ρητό:
<<Γνώσις είναι το να γνωρίζεις όσα γνωρίζεις και να γνωρίζεις όσα δεν γνωρίζεις>>
λαμβάνουμε μια ιδέα ότι η γνώση του καθενός έχει διαφορετικό επίπεδο και διαστάσεις.
Ο καθένας μπορεί να έχει γνώσεις σε τομείς που άλλος δεν έχει ή και επίπεδο γνώσεων διαφορετικό από κάποιου άλλου ανθρώπου στον ίδιο τομέα.
Ο Kant όριζε την γνώση ως ένα σύνολο από αναπαραστάσεις, οι οποίες έχουν γεννηθεί στο εσωτερικό της συνείδησης και οι οποίες έχουν συγκριθεί και συνδεθεί μεταξύ τους. Οι αναπαραστάσεις σχηματίζονται από την ενεργοποίηση των δύο γνωστικών δυνάμεων της ανθρώπινης συνείδησης. Της αισθητικότητας και του νου ή λόγου. Οι δύο γνωστικές δυνάμεις οικειοποιούνται τις ιδιότητες των αντικειμένων, κι’ έτσι μεταφέρουν στο εσωτερικό της συνείδησης πληροφορίες σχετικά μ’ αυτά. Το σύνολο των πληροφοριών, που αποκτούμε χάρις στην δραστηριοποίηση των γνωστικών δυνάμεων της συνείδησής μας, είναι γνώση.
Ο Πλάτων περιγράφει κατά τρόπο συστηματικό την γέννηση της γνώσης ως μία συνολική διαδικασία, η οποία εκκινά από την επίδραση των αισθητών αντικειμένων του εξωτερικού κόσμου επί της αισθητικότητας ή αισθητικής δύναμης της συνείδησης (ψυχής) και ολοκληρώνεται με την εκφορά κρίσεων και τον σχηματισμό προτάσεων από τον νου ή λόγο.
Ο Αριστοτέλης, [2] θα θεωρήσει ότι το σημείο αφετηρίας απόκτησης των γνώσεων είναι η επίδραση του αισθητού αντικειμένου πάνω στην αισθητική δύναμη της συνείδησης. Η ενεργοποίηση της αισθητικότητας παράγει αισθητές εικόνες ή φαντασίες, όπως τις αποκαλεί, οι οποίες με την σειρά τους προκαλούν την δραστηριοποίηση του νου και την παραγωγή των εννοιών.
Άρα, η απόκτηση των γνώσεων παρίσταται ως μία συνολική διαδικασία, την οποία θα αποκαλούσαμε γνωστική διαδικασία (Ι), η οποία εκτυλισσόμενη μέσα στον χρόνο έχει ως σημείο αφετηρίας την γέννηση μέσα στην συνείδηση των αισθητών αναπαραστάσεων και κορυφούται με την νόηση (ΙΙ), από την οποία προκύπτουν οι έλλογες αναπαραστάσεις ή έννοιες.
(1)
Με απλά λόγια: Γνώση είναι η συνδιαστική διαδικασία που ενώνει τις εμπειρίες των εξωτερικών μας αισθήσεων σε χρήσιμες νοητικές διαδικασίες σκέψης που είναι ικανές να χρησιμοποιηθούν για κατανόηση και πρόβλεψη γεγονότων σε όμοιες ή παρόμοιες καταστάσεις. Η γνώση δηλαδή είναι χρήσιμη μόνο και μόνο όταν οι αισθήσεις μας είναι ενεργές και δεν εξαπατούνται από εσωτερικές εξκεφαλικές αυταπάτες ή αισθητικές απάτες που προέρχονται είτε από λανθάνουσες ικανότητες αίσθησης είτε από στοχευμένες εξαπατήσεις καθ᾽ ήμών από άλλους παράγοντες. Σε περίπτωση που υπάρχει παθογόνος εσωτερικός παράγοντας , οι "γνωσεις" του ατόμου είναι δύσκολο να επιβεβαιώνουν προβλέψεις και ακόμα πιο δύσκολο να διορθωθούν από τρίτους παράγοντες μέσω αποδεικτικών αντικειμενικών διαδικασιών. Στην περίπτωση όμως που οι παράγοντες αλλίωσεις της παρατήρησης και της προσπάθειας κατανόησης, υπάρχουν ελεγκτικές μέθοδοι που επιτρέπουν την αντικειμενική παρατήσηση και καταγραφή αναγκάζοντας το φαινόμενο να επανεκτελεστεί κάτω από ελεγχόμενες συνθήκες. Εκεί ακυρώνεται η κάθε κρυφή παραπλάνηση και εμφανίζεται κάτι που είναι επιβεβαιώσιμο δια της επαναλήψεως και έχοντας την καθαρότητα της εσωτερικής λήψεως των αισθήσεων μας, δίνεται η δυνατότητα να καταχωρούμε καθαρότερες εμπειρίες στις οποίες θα βασίσουμε την όλη διαδικασία κατανόησης μέσω στατιστικής ανάλυσης των μονίμων σχετικών φαινομένων και την σχετική ένταση τους, των τυχαίων φαινομένων και την σχετική ένταση τους και την σειρά με τις οποίες φαινομενικώς απαρτίζουν τις εμπειρίες μας που είναι σχετικές με το συγκεκριμένο θέμα παρατήσης προς κατάρτηση Γνώσης.
Αποτέλεσμα των καθαρών γνώσεων μας είναι η χρησιμότητα τους στην πρόβλεψη και πρόγνωση και προγραμματισμό ενεργειών για την επιτυχή πραγματοποίηση των σχεδίων μας.
Ένα άλλο αποτέλεσμα της καθαρής γνώσης είναι και η αναγνωρίσιμη ικανότης διδασκαλίας επί του συγκεκριμένου θέματος προς τρίτους άπειρους προς το θέμα και με το αποτέλεσμα της μεταμόρφωσης τους σε έμπειρους στο εν λόγω θέμα.
Και εδώ έρχεται η πρόθεση του κάθε δόγματος να προσπαθεί να πείσει ανθρώπους ότι υπάρχει ικανότης απόκτησης γνώσεως εξ᾽ αποκαλύψεως. Και υπάρχει εδώ το οξύμωρον ότι άνευ πολλαπλής εμπειρικής και συνδιαστικής μεθόδου και άνευ πειραματικής προβλέψεως και μετρικής συγκρίσεως των προβλεπομένων μετά των μετρημένων, υπάρχει δυνατότητα αντικειμενικής γνώσεως. Αυτό έγκειται σε μέγιστο βαθμό κατεστραμένης εσωτερικής ικανότητας καταγραφής αισθήσεων ή και ηθελημένης αυταπάτης μέσω της διαστροφής των αισθήσεων σε επιθυμικές συνειρμικές σκέψεις.
Κατά την βιολογική και νευρολογική ανατομία, η γνώση καταγράφεται σε νεύρωνες και με δένδρωνες προς σύνδεση μεταξύ νευρόνων, ώστε να κυκλοφορεί η νόηση με μορφή ηλεκτροβιοχημικών σημάτων.
Η παραλόγιση της εξ᾽ αποκαλύψεως δημιουργίας νευρονικών και δενδρονικών υλικών μέσα στον εγκέφαλο, αποτελεί τμήμα της ψυχικής ιατρικής και όχι της βιολογικής ανατομικής νευρολογίας και χαρτογράφισης του εγκεφάλου ενός ατόμου.
Οι παραλογίσεις τέτοιου είδους μπορούν να περιλάβουν και τις φαντασιώσεις τύπου <<ονειρομάθειας>> ή και <<επικοινωνίας με υπερφυσικές και παραφυσικές δυνάμεις>>.
Όσο και να φαίνεται λογικός ένας άνθρωπος σε πολλές καθημερινές ασχολίες του, δεν σημαίνει ότι δεν πάσχει και από φαντασιοπληξίες και άλογες ορμές σε μερικές άλλες επιθυμιολογικές καταστάσεις του. Σε περίπτωση που φανερωθεί η πεισματική εμμονή σε παράλογες <<εξηγήσεις>> ή και <<διδασκαλίες>> θα πρέπει να συμβουλευθείτε κάποιον ειδικευμένο ιατρό όσο και αν σας φαίνεται ότι είναι <<άκακες>> οι επιλογές εμμονής του ατόμου. Η πείρα δείχνει ότι η έγκυρη και πρόοιμη διάγνωση μπορεί να ιάσει ή και τουλάχιστον να αποτρέψει την διόγκωση των παρενεργειών του εγκεφάλου. (2) (3) και (4)
Η ανεπιθυμία μελέτης και παρατήρησης του πραγματικού και όχι του υποκειμενικού περιβάλλοντος είναι ψυχική πάθηση και δεν χωρά καμιά ίαση, ενώ στις θεραπευτικές μεθόδους υπάρχουν τα ψυχοχαλαρωτικά σκευάσματα που μειώνουν τις ορμές φαντασιοπληξίας. (5) (6)
Ξεκινώντας από το αυτοαναφερόμενο ρητό:
<<Γνώσις είναι το να γνωρίζεις όσα γνωρίζεις και να γνωρίζεις όσα δεν γνωρίζεις>>
λαμβάνουμε μια ιδέα ότι η γνώση του καθενός έχει διαφορετικό επίπεδο και διαστάσεις.
Ο καθένας μπορεί να έχει γνώσεις σε τομείς που άλλος δεν έχει ή και επίπεδο γνώσεων διαφορετικό από κάποιου άλλου ανθρώπου στον ίδιο τομέα.
Ο Kant όριζε την γνώση ως ένα σύνολο από αναπαραστάσεις, οι οποίες έχουν γεννηθεί στο εσωτερικό της συνείδησης και οι οποίες έχουν συγκριθεί και συνδεθεί μεταξύ τους. Οι αναπαραστάσεις σχηματίζονται από την ενεργοποίηση των δύο γνωστικών δυνάμεων της ανθρώπινης συνείδησης. Της αισθητικότητας και του νου ή λόγου. Οι δύο γνωστικές δυνάμεις οικειοποιούνται τις ιδιότητες των αντικειμένων, κι’ έτσι μεταφέρουν στο εσωτερικό της συνείδησης πληροφορίες σχετικά μ’ αυτά. Το σύνολο των πληροφοριών, που αποκτούμε χάρις στην δραστηριοποίηση των γνωστικών δυνάμεων της συνείδησής μας, είναι γνώση.
Ο Πλάτων περιγράφει κατά τρόπο συστηματικό την γέννηση της γνώσης ως μία συνολική διαδικασία, η οποία εκκινά από την επίδραση των αισθητών αντικειμένων του εξωτερικού κόσμου επί της αισθητικότητας ή αισθητικής δύναμης της συνείδησης (ψυχής) και ολοκληρώνεται με την εκφορά κρίσεων και τον σχηματισμό προτάσεων από τον νου ή λόγο.
Ο Αριστοτέλης, [2] θα θεωρήσει ότι το σημείο αφετηρίας απόκτησης των γνώσεων είναι η επίδραση του αισθητού αντικειμένου πάνω στην αισθητική δύναμη της συνείδησης. Η ενεργοποίηση της αισθητικότητας παράγει αισθητές εικόνες ή φαντασίες, όπως τις αποκαλεί, οι οποίες με την σειρά τους προκαλούν την δραστηριοποίηση του νου και την παραγωγή των εννοιών.
Άρα, η απόκτηση των γνώσεων παρίσταται ως μία συνολική διαδικασία, την οποία θα αποκαλούσαμε γνωστική διαδικασία (Ι), η οποία εκτυλισσόμενη μέσα στον χρόνο έχει ως σημείο αφετηρίας την γέννηση μέσα στην συνείδηση των αισθητών αναπαραστάσεων και κορυφούται με την νόηση (ΙΙ), από την οποία προκύπτουν οι έλλογες αναπαραστάσεις ή έννοιες.
(1)
Με απλά λόγια: Γνώση είναι η συνδιαστική διαδικασία που ενώνει τις εμπειρίες των εξωτερικών μας αισθήσεων σε χρήσιμες νοητικές διαδικασίες σκέψης που είναι ικανές να χρησιμοποιηθούν για κατανόηση και πρόβλεψη γεγονότων σε όμοιες ή παρόμοιες καταστάσεις. Η γνώση δηλαδή είναι χρήσιμη μόνο και μόνο όταν οι αισθήσεις μας είναι ενεργές και δεν εξαπατούνται από εσωτερικές εξκεφαλικές αυταπάτες ή αισθητικές απάτες που προέρχονται είτε από λανθάνουσες ικανότητες αίσθησης είτε από στοχευμένες εξαπατήσεις καθ᾽ ήμών από άλλους παράγοντες. Σε περίπτωση που υπάρχει παθογόνος εσωτερικός παράγοντας , οι "γνωσεις" του ατόμου είναι δύσκολο να επιβεβαιώνουν προβλέψεις και ακόμα πιο δύσκολο να διορθωθούν από τρίτους παράγοντες μέσω αποδεικτικών αντικειμενικών διαδικασιών. Στην περίπτωση όμως που οι παράγοντες αλλίωσεις της παρατήρησης και της προσπάθειας κατανόησης, υπάρχουν ελεγκτικές μέθοδοι που επιτρέπουν την αντικειμενική παρατήσηση και καταγραφή αναγκάζοντας το φαινόμενο να επανεκτελεστεί κάτω από ελεγχόμενες συνθήκες. Εκεί ακυρώνεται η κάθε κρυφή παραπλάνηση και εμφανίζεται κάτι που είναι επιβεβαιώσιμο δια της επαναλήψεως και έχοντας την καθαρότητα της εσωτερικής λήψεως των αισθήσεων μας, δίνεται η δυνατότητα να καταχωρούμε καθαρότερες εμπειρίες στις οποίες θα βασίσουμε την όλη διαδικασία κατανόησης μέσω στατιστικής ανάλυσης των μονίμων σχετικών φαινομένων και την σχετική ένταση τους, των τυχαίων φαινομένων και την σχετική ένταση τους και την σειρά με τις οποίες φαινομενικώς απαρτίζουν τις εμπειρίες μας που είναι σχετικές με το συγκεκριμένο θέμα παρατήσης προς κατάρτηση Γνώσης.
Αποτέλεσμα των καθαρών γνώσεων μας είναι η χρησιμότητα τους στην πρόβλεψη και πρόγνωση και προγραμματισμό ενεργειών για την επιτυχή πραγματοποίηση των σχεδίων μας.
Ένα άλλο αποτέλεσμα της καθαρής γνώσης είναι και η αναγνωρίσιμη ικανότης διδασκαλίας επί του συγκεκριμένου θέματος προς τρίτους άπειρους προς το θέμα και με το αποτέλεσμα της μεταμόρφωσης τους σε έμπειρους στο εν λόγω θέμα.
Και εδώ έρχεται η πρόθεση του κάθε δόγματος να προσπαθεί να πείσει ανθρώπους ότι υπάρχει ικανότης απόκτησης γνώσεως εξ᾽ αποκαλύψεως. Και υπάρχει εδώ το οξύμωρον ότι άνευ πολλαπλής εμπειρικής και συνδιαστικής μεθόδου και άνευ πειραματικής προβλέψεως και μετρικής συγκρίσεως των προβλεπομένων μετά των μετρημένων, υπάρχει δυνατότητα αντικειμενικής γνώσεως. Αυτό έγκειται σε μέγιστο βαθμό κατεστραμένης εσωτερικής ικανότητας καταγραφής αισθήσεων ή και ηθελημένης αυταπάτης μέσω της διαστροφής των αισθήσεων σε επιθυμικές συνειρμικές σκέψεις.
Κατά την βιολογική και νευρολογική ανατομία, η γνώση καταγράφεται σε νεύρωνες και με δένδρωνες προς σύνδεση μεταξύ νευρόνων, ώστε να κυκλοφορεί η νόηση με μορφή ηλεκτροβιοχημικών σημάτων.
Η παραλόγιση της εξ᾽ αποκαλύψεως δημιουργίας νευρονικών και δενδρονικών υλικών μέσα στον εγκέφαλο, αποτελεί τμήμα της ψυχικής ιατρικής και όχι της βιολογικής ανατομικής νευρολογίας και χαρτογράφισης του εγκεφάλου ενός ατόμου.
Οι παραλογίσεις τέτοιου είδους μπορούν να περιλάβουν και τις φαντασιώσεις τύπου <<ονειρομάθειας>> ή και <<επικοινωνίας με υπερφυσικές και παραφυσικές δυνάμεις>>.
Όσο και να φαίνεται λογικός ένας άνθρωπος σε πολλές καθημερινές ασχολίες του, δεν σημαίνει ότι δεν πάσχει και από φαντασιοπληξίες και άλογες ορμές σε μερικές άλλες επιθυμιολογικές καταστάσεις του. Σε περίπτωση που φανερωθεί η πεισματική εμμονή σε παράλογες <<εξηγήσεις>> ή και <<διδασκαλίες>> θα πρέπει να συμβουλευθείτε κάποιον ειδικευμένο ιατρό όσο και αν σας φαίνεται ότι είναι <<άκακες>> οι επιλογές εμμονής του ατόμου. Η πείρα δείχνει ότι η έγκυρη και πρόοιμη διάγνωση μπορεί να ιάσει ή και τουλάχιστον να αποτρέψει την διόγκωση των παρενεργειών του εγκεφάλου. (2) (3) και (4)
Η ανεπιθυμία μελέτης και παρατήρησης του πραγματικού και όχι του υποκειμενικού περιβάλλοντος είναι ψυχική πάθηση και δεν χωρά καμιά ίαση, ενώ στις θεραπευτικές μεθόδους υπάρχουν τα ψυχοχαλαρωτικά σκευάσματα που μειώνουν τις ορμές φαντασιοπληξίας. (5) (6)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου