Πάλλετ᾽ ἡ Εἰμαρμένη

Διὸς Παρθένος κορασὶς, πάλλει τὴν Κληρωτίδα.

῾Ελλήνων τὸ ᾽Ιχὼρ καλεῖ, νὰ ἂγουν τὴν Πατρίδα.

Νάρκη καὶ Λήθη πολεμᾶ στῆς Νόησης τὸν Οἲκο.

Ὓπνου τὰ πονηρὰ δεσμὰ σαλπίζοντας τὰ λύει.

Ἢρωες τώρα καὶ Θεοὶ εἰς Πτόλεμον ὀδεύουν.

῀Αντίνοου τὴν κεφαλὴν πρώτη νὰ βροῦν γυρεῦουν.

Τὶ κι᾽ ἂν μᾶς θωροῦσανε νεκρούς τἰ κι᾽ ἂν πνοἠ δὲν εἲδαν;

Στἠ στάχτη μέσα Φοίνικες, στα κύματα Γοργόνες.

Πόσοι μας πολεμίσανε; Πόσοι τους πιἀ ὑπάρχουν;

Μἐ μιᾶς ἑλιᾶς ξερόριζο, καἰ ἓνα λιθαράκι

Παίδες τοῦ Δευκαλίωνα γεμίζουν κάθε όχθη.

Πυρός καὶ ῝Υδατος σεῖς γέννημα Φαῦστε τὴν Οἰκουμένη.

Δῶστε Λαμπρὸ παράδειγμα. Οὒτ᾽ εἶν᾽ ἡ Εἰμαρμένη.