Οι Αγνοημένοι Έλληνες της Ελληνικής Δημοκρατίας

Το Ελληνικό κράτος δεν έχει εθνική πολιτική, παρά παραθρησκευτικές επιλογές που τις εφαρμόζει ως νόμους , προεδρικά διατάγματα, διοικητικές πράξεις και υπουργικές εγκυκλίους.

Το νομικό κενό της Εθνικής Πολιτικής αυτού του κράτους είναι μεγαλύτερο και εγκληματικότερο του δημόσιου χρέους .

Οι μονοθεϊστικές θρησκείες διαιρούν ακόμα τν Ελληνισμό. Οι Έλληνες της Συρίας υποχρεὠθηκαν να γἰνουν Μουσσουλμάνοι και οι Έλληνες της Ρωμαϊκής διοίκησης υποχρεώθηκαν να γίνουν Χριστιανοί, οι δε Έλληνες στο θρἠσκευμα να εξοριστούν από την Ρωμαϊκή διοίκηση.

Και ακόμα και σήμερα που το κράτος ονομάζεται Ελληνική Δημοκρατία, στη πραγματικότητα εάν κάποιος δεν ανήκει στην Ορθόδοξη Χριστιανική ομάδα, δεν αναγνωρἰζεται ως Έλληνας. Η δικτάτορες του Ελληνοχριστιανισμού διαιροὐν εδώ και δεκαἐξι αιὠνες τον Ελληνισμό, βιάζοντας τον να "βαπτιστεί" σε Ελληνοχριστιανισμό, όπως λένε και στα "ιερά" βιβλία τους ... ὀστις θέλει ... αλλά αλοίμονο εάν δε θέλει ...

Τα ψεύδη στα οποία κατασκεύασε και χρησιμοποιεί για πολιτικούς εκβιασμούς η χριστιανική ομάδα είναι αμέτρητα.

Ο νηπιοβαπτισμός χρησιμοποιείται για να δείχνει στατιστικά τους Έλληνες να είναι πίστά μέλη και ακόλουθοι των παραλογισμών τους. Πόσοι θα βαπτίζονταν με τη θέληση τους και με πίστη στα λόγια τους εάν αυτή η πράξη έπρεπε να γίνεται αφού ενηλικιωθεί ο κάθε Έλληνας πολίτης;

Θεωρείται εχθρός και μή Έλληνας ο κάθε σκεπτικιστής, άθρησκος, άθεος, αλλόθρησκος, αβάπτιστος και πρακτικά ο μἠ "ορθόδοξος" χριστιανός. Λές και οι θρησκειολογικές φαντασιώσεις του καθένα Έλληνα τον κάνουν περισσότερο ή λιγότερο Έλληνα.

Αυτό το μἰσος και η αδιαφορία δεν στοχεύει μόνο τους άθεους αλλά και τους πιστούς σε άλλους θεούς.

Απορρίψανε τη θεογονία του Ησίοδου και τώρα μας σερβίρουν ένα κρύο πιάτο με ξένη συνταγή ως Ελληνική δογματολογία.

Τα αρχαία μας μνημεία το ελληνοχριστιανικό κράτος τα βλέπει ως αγελάδες για άρμεγμα εσόδων από "ξένους" λάτρεις του Ελληνικού Πνεύματος, συγκαταλέγουντας ανάμεσα στους "ξένους" και τους Έλληνες στο δόγμα. Η λατρεία του Ελληνικού Πνεύματος, απαιτεί "άδεια" από τον ορθόδοξο τοπικό επίσκοπο.

Οι παραλογισμοί και το μίσος του κράτους αυτού προς τον Ελληνισμό είναι αμέτρητης διάστασης. Κλέψανε το όνομα του Έλληνα και καταπιέζουν κάθε τι Ελληνικό να "ανθίσει" πνευματικά μέσα στα σύνορα αυτού του κράτους με μία μεγάλη λίστα από νόμους και εγκυκλίους της επίσημης κυβέρνησης.

Τί δικαίωμα μπορεί να έχει διοικητικό ή πολιτικό ένας επίσκοπος να επιτρέπει ή να απαγορεύει κάθε πολίτη να ασκεί τα ίδια θρησκευτικά ή μή δρώμενα.

Τι σχέση έχει ο ορθόδοξος χριστιανισμός με τον ορισμό του Έλληνα πολίτη; Τί θέλουν τέτοιου είδους εγκύκλιοι να διαμορφὠνουν τις αποφάσεις περί απόδοσης της Ελληνικής Ιθαγένειας; Εάν η ιθαγένεια καθορίζεται από θρησκευτικούς κανόνες γιατί τότε το κράτος λέθεται Ελληνική Δημοκρατία και όχι Ορθόδοξη Χριστιανική Θρησκειοκρατία;