Αμαρτήματα σκέψης και ψυχικές παθήσεις

Image via Wikipedia

Σε μεγάλη αντίθεση με τους Έλληνες, όπου η κάθαρση των ψυχών, (που τις θεωρούσαν μέρος του σώματος και όχι κάτι ξένο) ήταν τυπική καθημερινή πράξη μέσω των εξαγνισμών και των προσφορών στους προγόνους και θεούς,  οι Χριστιανοί αυτοϋποδουλώνονται στις "αμαρτίες" που οι ίδιοι επινόησαν και οι ίδιοι θεωρούν ασυγχώρητες, απομάκρυναν τον εαυτό τους από την "ψυχή" τους χαρίζοντας την "αιώνια" παρουσία πριν αλλά και μετά το θάνατο.


Έτσι αποξενωμένοι από τις ψυχές τους οι χριστιανοί κατάντησαν μοιρολάτρες, ζήτησαν και κατασκεύασαν "μεσίτες" προς ίαση της "ψυχής" τους που δεν τους ανήκει, αλλά είναι μόνο υπεύθυνοι για την "τιμωρία" των πράξεων του πνεύματος και του σώματος τους.  Η σκέψη τους αυτή τους αναγκάζει να αναζητούν "Σωτήρα" στο πρόσωπο άλλων ανθρώπων ή ανθρωπόμορφων θεών. Χάσανε , εκδιώκοντας το στοιχείο του Ανθρώπου και τώρα αναζητούν την Μορφή του Ανθρώπου.

Η έννοια της "μετάνοιας" υπάρχει για τον απλούστατο λόγο της έλλειψης "πρόνοιας". Άλλο είναι να δίνεις ελεημοσύνη και λύπηση στους φτωχούς , και άλλο είναι να προνοείς ώστε να μην δημιουργούνται φτωχοί είτε από προσωπικές επιδιώξεις είτε από κοινωνικά κενά προγραμματισμού. 

Ο χριστιανισμός όχι απλά προσωποποίησε την έννοια του θεού αλλά και την έδωσε μοναδική ύπαρξη , αυθεντία σε όλα, παντοκρατορία, και έτσι οι χριστιανοί αφήσανε τη μέριμνα των προσωπικών τους αναγκών και ευθυνών στον "Προσωποποιημένο" τους θεό. "Αυτός μπορεί, αυτός ξέρει, αυτός να κάνει". 

Χάθηκε η προσωπική μέριμνα, κάτι που το παρακολουθεί ο καθένας χριστιανός να "διδάσκεται" στα κηρύγματα στις εκκλησίες τους κάθε φορά. 

Αυτό είναι μια πράξη "μετάνοιας" του κινήματος του χριστιανισμού και έχει βαθιά δόση Επιμήθειας αφού όταν κηρύτανε τον "Μοναδικό θεό" λέγανε ότι είναι ικανός για όλα. Σκλάβος του καθενός πιστού , υπηρέτης κάθε καθαρής προσευχής. 

Με απλά λόγια δώσανε στους άμυαλους και  βραδείς στη σκέψη, την ιδέα ότι με τις προσευχές έχεις ένα θεό να τα κάνει όλα για σένα. 

Μεγάλες ιδέες, αλλά αυτές ήταν μόνο και μόνο για να έχουν τυφλούς και φοβισμένους πιστούς ακολούθους. 

Ανάμεσα και σε αυτούς όμως, ήταν και οι αναζητούντες το "λυχνάρι του Αλαντίν" που του βρήκαν στις προσευχές. 

Σύντομα όμως τέτοιοι ακόλουθοι καταλαβαίνουν ότι το λυχνάρι είναι απάτη και ζητούν πίσω τα "λεφτά" τους από τον Ανατολίτη που τους το πούλησε. 

Εάν πραγματικά πιστεύουν ότι ο σκοπός των ιερέων είναι αγαθός και οι προσευχές τους αληθινά χωρίς εγωισμό, τότε γιατί καταφεύγουν στους δίσκους, παγκάρια, λιτανείες, περιφορές λειψάνων προς συγκομιδή των αναγκαίων αντί να υπηρετούνται από τον Παντοδύναμο Παντοκράτορα θεό τους όπως αυτοί διδάσκουν δια της προσευχής και μόνο; 

Ο διαχωρισμός της ψυχής από το σώμα του ανθρώπου είναι αυτό που πούλησαν για ουράνιο θησαυρό και τελικά είναι η πηγή του κολασμού τους. 

Όσοι αντιβαίνουν στην πραγματικότητα της φύσης , έχουν εχθρό την ίδια τους την ολόκληρη φυσική ύπαρξη, που συγκαταλέγει και την ψυχή του σώματος. Ο χριστιανισμός προξενεί διχασμένες προσωπικότητες, αρνούμενες και ανίκανες να ζήσουν αρμονικά με την Αλήθεια της Ύπαρξης τους στο Φυσικό Κόσμο.

Ζούνε μέσα σε ένα κόσμο που θα μπορούσαν να τον κάνουν όσο όμορφο θέλουν, αλλά αρνούνται να ζήσουν τώρα , περιμένοντας την επόμενη ζωή για να βρούνε έτοιμα όλα όσα φανταστήκανε τώρα αλλά αρνήθηκαν να προσπαθήσουν να τα πραγματοποιήσουν. 

Ο Χριστιανισμός είναι η άρνηση της Ζωής , που θυσιάζει ζωές στο όνειρο μιας ονειρεμένης άλλης ζωής. Χαμένοι τώρα , χαμένοι για πάντα ...

The Greek View of Life by G. Lowes Dickinson - Project Gutenberg