Η ερώτηση ενός Βασιλέα για το πως θα γίνει το θαύμα της αναγέννησης του Ελληνισμού

Ανάρτηση από τον Σιδηρούντιο Γιώργο στο ΜΕΤΩΠΟ ΟΧΙ
Γράφει ο Βασιλέας Πτολεμαίος Σωτήρ, συνεργάτης του ιστολογίου

Οι μισοί Έλληνες μιλάν για το “τέλος του κόσμου” και το δέχονται είτε μοιρολατρικά, περιμένοντας “αγίους να τους σώσουν”, είτε εκδικητικά ώστε περιμένουν τους αγίους να σκοτώσουν και να “καθαρίσουν τους κακούς” από τη Γη. Οι άλλοι μισοί λένε : “Ας το διασκεδάσουμε τότε, μιας και δεν υπάρχει αύριο.”

Πόσοι “Έλληνες” έμειναν να εργάζονται για το Αγαθό (αρείον, άριστον) κατά την Αριστοτέλειαν φιλοσοφία;

Οι Άριστοι είναι μάλλον πολύ λίγοι για να αντιπαλέψουν την ανικανότητα και την ανεπιθυμία των υπολοίπων. Δυστυχώς, οι κοινωνίες βασίζονται στον κοινό νου και όχι μόνο στις ικανότητες των Άριστων. Είναι όμως Άριστοι τουλάχιστον οι ηγέτες της κοινωνίας μας; Η ύπαρξη των πολιτικών και των ιερέων ως ηγετικές ομάδες μπορεί να μεταφραστεί στο ότι οι πολίτες πλέον είναι υπήκοοι (λαμβάνουν πολιτική κατεύθυνση) και θρησκόληπτοι (λαμβάνουν θρησκεία). Άρα, ούτε πολιτική ασκούν οι πολίτες, ούτε την ιεροσύνη στοιχειοθετούν. Τόσο η πολιτική όσο και η θρησκεία, σήμερα μας έρχονται από επάνω, από αυτούς που φτιάχνουν για εμάς έτοιμη τροφή. Πόσες τηλεοράσεις επιτρέπουν στους θεατές να εκφράσουν τη γνώμη τους περί των θεαμάτων; Τόσες όσες είναι και οι θέσεις των πολιτικών και των ιερέων που θα τους επιτρέψουν να εκφράσουν πολιτική και θρησκευτική βούληση. Δηλαδή σχεδόν καμία. Αυτοί οι “Έλληνες” τελικά, χρειάζεται να “διασωθούν” για να αλλάξουν “μαντρί” και να τους “αρμέγουν” άλλοι πολιτικοθρησκευτικοί “ποιμένες”;

Οι Άριστοι και “αγαθοί” πολιτικοί ή άλλοι ηγέτες που αναζητούμε να μας οδηγήσουν στη “σωτηρία” δεν είναι θεοί για να μπορούν να δώσουν σε όλους να καταλάβουν τι και γιατί και πότε χρειάζεται να γίνει και με ποια σειρά. Όσοι αναμένουν “σωτήρες” αυταπατώνται. Ο αγώνας προς το Αγαθό είναι τρόπος ζωής και όχι μέτρο που λαμβάνεις ως φάρμακο όταν κάτι δεν πάει καλά !

Οι “αγαθοί” ηγέτες πρέπει να είναι και φιλόσοφοι. Όμως, κατά τον Σωκράτη, ο φιλόσοφος είναι “εχθρός” της κοινωνίας, γιατί προσπαθεί όχι απλά να κατανοήσει τα τι και τα γιατί και τα πως και τα πότε, αλλά προσπαθώντας να τα εξηγήσει στα μέλη της κοινωνίας, γίνεται “διαβολέας” και αλλάζει την κοινωνία από την παραδεδεγμένη “ορθόδοξη” πορεία της. Ο φιλόσοφος Άνθρωπος είναι εξ᾽ ορισμού Ανορθόδοξος. Τούτο εστί ό,τι οι κοινωνίες συνήθως κατατάσουν τους φιλόσοφους ως περιθωριακούς. Πως λοιπόν ως κοινωνία θα αποκτήσουμε επιτέλους φιλοσόφους ηγέτες, αφού το ίδιο το κοινωνικό μας σύστημα στην Ελλάδα είναι πηγή διαβολής και διαφθοράς, και χαρακτηρίζει κάθε καινοτόμο σκέψη, κάθε άλλη οπτική γωνία ως “εξωτερική”, και κάθε νέα σκέψη ως “πλανεμένη” ή “ξεπερασμένη”;
ΠΗΓΗ: ΜΕΤΩΠΟ ΟΧΙ